Autdoor

Binnen reformatorisch Nederland zijn er ook deze zomer heel wat vakantieweken en -kampen georganiseerd. Voor kinderen, voor jongeren, voor mensen met een beperking en voor ouderen. Veel van deze kampen zijn opgezet door de ons bekende kerkelijke jeugdorganisaties en vrouwenbonden. En ze voorzien duidelijk in een behoefte.

Dit jaar was er een nieuwe organisatie actief op het reformatorisch vakantie-erf: Autdoorkampen. Deze club heeft zich gespecialiseerd in kampweken voor jongeren met autisme. Voor de meeste jongeren met deze beperking is het al een hele overwinning als ze op kamp durven te gaan; alles is nieuw en alles is anders dan thuis. Wat is het dan mooi als je ziet wat er tijdens zo’n kampweek gebeurt.

De eerste dag flippen er wat kinderen, puur van de spanning en al het vreemde. Maar na een dag zijn ze gewend en rustig geworden. En dan zie je bijzondere dingen die je niet verwacht van kinderen met autisme.

Samenwerken op de militaire stormbaan bijvoorbeeld; de ander helpen de hindernissen te nemen. En helemaal achteraan de jongen die beslist niet mee wil doen maar het ‘stiekem’ toch probeert. En het lukt hem nog ook!

Nog mooier wordt het bij het ”kratten klimmen”. Dan moet je volledig vertrouwen op een andere deelnemer aan wie je gezekerd bent. Dat alle deelnemers het geweldig naar hun zin hebben, heeft alles te maken met de wijze waarop de staf omgaat met de gasten. Niets moet. Er wordt geen druk uitgeoefend. De kinderen worden ”vlak” aangesproken en de grenzen van de deelnemers worden goed in het oog gehouden.

Daarbij is er voor elke activiteit die aangeboden wordt, een alternatief voor degenen die, om wat voor reden dan ook, niet durven of niet willen.

Tijdens dit kamp is duidelijk te zien dat jongeren met autisme veel en veel meer kunnen dan vaak wordt gedacht en ook veel socialer zijn dan veelal wordt verondersteld. Op dit kamp staat alles in het teken van autisme, zelfs het eten. Wat in elk geval niet op het menu staat is macaroni waar je altijd eerst alle rode of groene stukjes uit moet peuteren voordat je kan gaan eten. Evenmin zal er broccoli gegeten worden omdat het zo’n raar gevoel geeft in je mond.

Opmerkelijk dat geen van de kinderen ook maar een spoor van heimwee laat zien. Dat, geteld bij het feit dat vrijwel alle kinderen bij het afscheid spontaan zeggen dat ze volgend jaar weer „met dit kamp” meewillen, geeft aan dat de kinderen het enorm naar hun zin hebben gehad. Geweldig wat er op dit kamp gepresteerd werd door deelnemers en stafleden. In elk geval is duidelijk geworden dat jongeren met autisme, bij een deskundige begeleiding, heel veel kunnen.

Ben Zijl is psychosociaal therapeut, gespecialiseerd in autisme en gedragsstoornissen. Hij heeft een eigen praktijk en wordt op scholen voor speciaal onderwijs ingezet.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen