Handen vouwen voor de generale synode

Handen vouwen voor de generale synode

„Het kan er even op lijken dat we kerk zijn op een eiland”, zei ds. Buijs, preses van de generale synode van 2010. „In elk geval op een voormalig eiland. Ver van de boze wereld, even onder ons. Zo is dat natuurlijk niet. In de eerste plaats niet omdat we ons eigen hart meenemen. Maar ook niet omdat we als betrekkelijk klein kerkverband midden in de ontwikkelingen van vandaag staan.”

In Nederland worden op dit moment in rap tempo wetsvoorstellen door het parlement geloodst, aldus ds. Buijs. De laatste restjes invloed van de Bijbel op het volksleven lijken te worden weggevaagd. „En de kerk in ons land? Urk is werkelijk een van de uitzonderingen. Immers, 83 procent van ons volk gaat nooit meer naar een kerk. Elke week worden er één à twee kerkgebouwen gesloten.”

De Heere kan de kandelaar van Zijn Woord wegnemen. „Kijk naar Noord-Afrika en Turkije. Daar waren vroeger bloeiende kerken. Bezweken ze onder het geweld van de islam, waar we nu weleens bang voor zijn? Nee, het was het gevolg van innerlijke uitholling. Het zout was smakeloos geworden. En dan deugt het nergens meer toe dan om buiten geworpen en door de mensen vertreden te worden, heeft de Heere Jezus gezegd. Zien we ook in ons eigen kerkverband en in de gereformeerde gezindte in het algemeen niet veel ontbindingsverschijnselen?”

Aan de andere kant gaat de Heere door met Zijn werk. „Wat heerlijk als een jongere getrokken wordt door de liefde van Christus. Als een oudere soms na vele jaren een geestelijke doorbraak meemaakt. Het gebeurt gelukkig. En wereldwijd groeit de kerk. Als we het rapport van deputaten zending lezen, dan komen we daarvan onder de indruk.”

Toorn

Ds. Buijs preekte over Habakuk 3:2: „Heere! als ik Uw rede gehoord heb, heb ik gevreesd; Uw werk, o Heere! behoud dat in het leven in het midden der jaren, maak het bekend in het midden der jaren; in de toorn gedenk des ontfermens.”

De profeet Habakuk kreeg de opdracht om het volk van Juda het oordeel van God over de zonden aan te kondigen: er zal een invasie van de Babyloniërs komen. Oordeelsprediking heeft zich nooit in populariteit mogen verheugen, aldus de predikant uit Ede. „En dat laat zich denken. Wij willen er van nature niet aan dat de Heere een heilig God is Die te rein van ogen is dan dat Hij het kwade zou kunnen zien.”

Habakuk was diep onder de indruk van Gods Woord en van Zijn rechtvaardig oordeel. „Dan zijn we op onze plaats tegenover de Heere. Dan zeg ik, ziende op Gods rechtvaardige oordelen over kerk en wereld: Wie ben ik dat ik het er levend af zou brengen? Want ik ben geen draad beter dan de massa van Juda en de Babyloniërs toen. Niet beter dan libertijnse bewindvoerders en zouteloze kerkmensen vandaag. Ook ik kan in mezelf nooit voor God bestaan. Als je zó in de synodevergadering zit, is de geestelijke toon gezet.”

Werk

De profeet bekommerde zich vooral om het genadewerk van God. „Wij lopen het gevaar dat we er óns werk van maken. Ik zou bijna zeggen: een project-ik. Dat we denken dat wij het schip van de kerk vlot moeten trekken. Dat wij die kerk moeten bewaren bij het Woord. Maar Habakuk leert wat anders: Heere, doet U het. Zorgt U voor Uw eigen werk, in gericht en genade. Het moet helemaal van U komen.”

Zo’n houding vraagt volgens ds. Buijs niet alleen om zelfverloochening, maar ook om gebed: „Houd het scheepje van Uw kerk en van het genadewerk in het leven van Uw kinderen in stand, want het piratenschip van satan ligt langszij.”

De predikant gaf aan dat er veel zorgen leven over jongeren in de kerk. „Ik denk aan het rapport van deputaten kerkjeugd dat we gaan bespreken. Zal het Woord in hun digitale hap-snapcultuur nog kunnen beklijven in hun harten? Hoe houden we hen bij de kerk? We mogen bidden om nieuw, geestelijk leven. Het is toch Gods eigen belofte: het zaad, het nageslacht, zal Hem dienen. Zijn trouw is toch van geslacht tot geslacht?”

Christenen hoeven niet mismoedig te zijn, aldus ds. Buijs. „Wat denken we dan klein van Hem. Habakuk wijst ons een andere richting: Laat er ook nieuw werk van U zichtbaar worden, Heere. En laat wat U bewerkte, vernieuwd, verfrist worden.”

In Christus laat God Zijn hart spreken en gedenkt Hij midden in Zijn toorn aan Zijn ontferming. „Alleen achter het bloed van het Lam zijn we veilig. Buiten Hem is er geen ontferming, maar blijft de toorn van God op ons. Laten we persoonlijk, maar ook met al het synodewerk dat wacht, bij Hem terechtkomen.”

>>rd.nl/synodecgk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen