Krijn verkoopt kwaliteit en geen rommel

De Stelleweg slingert zich door een natuurstrook, langs weiden met paarden en af en toe wat koeien, langs bosschages waarachter een glimp is op te vangen van recreatiewoningen. De weg biedt een prachtig uitzicht op kleurrijk begroeide zandwallen.

De boerderij is een passend element aan deze weg, die door toeristen en recreanten in de badplaats de mooiste fietsroute richting de Kelderweg wordt genoemd. Uitnodigend staat er een groot bord in de tuin van Krijn (79) en Jaap (85) Breen. Daarop worden groenten en fruit aangeboden. Vers van de boer. Ook kunnen recreanten er tijdens hun fiets- of wandeltocht genieten van een breed assortiment ijsjes.

Aardbeien, pruimen en kersen staan, naast de aardappelen, centraal in de winkel. Tot een jaar of tien geleden waren de broers nog echte agrariërs. Ze verbouwden onder meer aardappelen, suikerbieten, tarwe, gerst en Oost-Indische kers. Tot het moment dat de boerderij en het omliggende grond werden verkocht, onder voorwaarde dat beide broers er mochten blijven wonen zolang ze leven.

Contacten

Na de verkoop zocht Krijn Breen naar een nieuwe invulling van zijn leven. Hij kwam op het idee om ”producten van de boer” te gaan verkopen. Een bezigheid die de krasse en vriendelijk ogende Ouddorper op het lijf lijkt te zijn geschreven. Breen fleurt op in de gesprekken met bezoekers van het winkeltje in de oude schuur. Hij zou de menselijke contacten niet graag missen, zegt hij. Onder het afwegen van bestellingen neemt hij alle tijd voor een praatje. Haast moet je als klant hier niet hebben, blijkt ook uit de tekst op een bordje aan de schuurdeur: „Maak je niet druk tijdens het wachten. Het is dan juist tijd voor het genieten van vers fruit.”

Een vrouw in een rolstoel wil graag een pondje pruimen en 3 kilo aardappelen. Krijn pakt een zakje en stopt er een aantal pruimen in. Gevoelsmatig bepaalt hij het juiste gewicht. Een Berkel-weegschaal, die aan lang vervlogen tijden doet denken, bevestigt zijn juiste gevoel voor gewicht.

Nieuwe apparatuur is niks voor Breen. „Fratsen”, noemt hij het. „Deze oude weegschaal is perfect. Weet je dat het apparaat elk jaar wordt geijkt? Daar komt een speciale dienst voor. Bovendien komen klanten aan mij niets tekort hoor”, vervolgt hij. „Ik sta in voor de kwaliteit van de producten. Ik zou niet willen hebben dat de mensen terugkomen en zeggen dat de groenten of het fruit niet goed waren.”

Nee, zo werkt het niet. Krijn verkoopt geen rommel. Alles komt vers van de veiling of wordt vanuit het eiland gebracht. „Nog een appeltje erbij?” vraagt hij aan de bezoekster. Vervolgens wordt de ‘rekening’ opgemaakt. Zonder kassabon.

„Als ik gezond mag blijven hoop ik nog jaren in het winkeltje bezig te zijn”, zegt Breen. Wel constateert hij een lichte terugloop in de verkoop. „Een aantal oudere campinggasten en recreanten die op de omliggende vakantieparken kwamen, zijn in de loop der jaren weggevallen. En jongeren? Zij komen nauwelijks, maar kiezen voor het gemak van een supermarkt. Wie kookt er nu nog in die generatie?”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen