Oud-president Mubarak liet Egypte vastlopen

De advocaat van Mubarak verwachtte de vrijlating vandaag. De rechtbank in Caïro besloot gisteren dat Mubarak niet langer in voorarrest hoeft te zitten.

De maximale tijd dat de 85-jarige Mubarak in het proces in voorlopige hechtenis kan worden gehouden, is volgens de rechters verlopen. De aanklagers in Egypte gaan niet in beroep.

Aanklagers lieten eerder deze week een zaak tegen Mubarak wegens corruptie vallen. De ex-president wordt er nu nog van beschuldigd verantwoordelijk te zijn voor de dood van honderden demonstranten tijdens de betogingen tegen zijn regime van begin 2011. Die massale demonstraties leidden tot zijn val in februari van dat jaar.

Mubarak werd opgesloten en berecht en kreeg vorig jaar levenslang, omdat hij niets heeft ondernomen om de dood van betogers te voorkomen. Hogere rechters oordeelden vervolgens echter dat het proces in hoger beroep over moest.

Vriend en vijand noemen Mubarak, die bijna dertig jaar lang heerste, de laatste farao van Egypte. Alleen de grondlegger van het moderne Egypte, Mohammed Ali Pasha, regeerde langer (1805-1848).

Vrijwel geen enkel land kreeg zo veel dankbare dollars van Washington als Mubaraks Egypte, dat moslimextremisme onder de duim hield en de vrede bewaarde met Israël. Maar Mubaraks stabiele, prowesterse Egypte blijkt na zijn val een door corruptie vastgeroest en verscheurd land dat langs de afgrond balanceert.

Mubarak zat naast zijn voorganger Anwar al-Sadat toen die in oktober 1981 door extremisten werd vermoord. Hij overleefde zelf voor zover bekend zeven aanslagen. De voormalige luchtmachtchef leek nooit van zijn stuk gebracht.

Mubarak werd 4 mei 1928 in een dorpje in de Nijldelta geboren. Hij ging naar de militaire academie en de luchtmacht. Daarna drong hij door tot de legertop en werd in de oorlog van 1973 tegen Israël een van de militaire helden. Sadat benoemde Mubarak in 1975 tot vicepresident. Hij toonde zich een onwankelbare medewerker van Sadat. Die bracht het land af van de socialistische koers en omarmde plotseling de markteconomie. Dat leidde in januari 1977 tot een bloedige volksopstand.

Later dat jaar baarde Sadat opnieuw opzien toen hij naar Israël ging en daarmee de vrede met dat land inluidde. Mubarak bleef pal naast hem staan, ondanks een storm van Arabische kritiek in binnen- en buitenland. Mubarak veranderde de koers niet toen hij in oktober 1981 Sadat opvolgde. De noodtoestand die was uitgeroepen, bleef onder hem van kracht. Het was een ideaal instrument bij de vervolging van opposanten, onder wie de moslimbroederschap. Moslimbroeders en extremisten waren voor Mubarak een excuus om de macht in eigen hand te houden. Dat deed hij onder meer met stelselmatig frauduleuze verkiezingen en het partijapparaat van zijn Nationaal Democratische Partij.

Economisch wankelde Egypte onder Mubarak, ondanks de economische liberalisering in de jaren 90 die nieuwe rijken creëerde onder wie zijn twee zoons. Circa de helft van de bevolking moest ondertussen leven van minder dan 1,5 euro per dag. Vooral onder jongeren leidde dat tot de wanhoop die begin 2011 massa’s betogers op de been bracht. Dat leidde tot Mubaraks val op 11 februari en zijn arrestatie in mei. In juni 2012 kreeg hij in eerste instantie levenslang wegens zijn rol bij de onlusten.

Vrije verkiezingen brachten in 2012 zijn aartsvijanden, de moslimbroederschap, in de regering. Het leger maakte in juli echter een einde aan dat experiment.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen