Parijs: tweede leven voor snelkookpan in kernkoppenfabriek
Mijn snelkookpan stond al een paar weken bij de deur in een doos tussen enkele andere twijfelgevallen. Moet-ie nog mee met de verhuizing of gaat het ding naar de recycling?
Het is een SEB. Een revolutionair stuk Franse kooktechniek. Die van mij stamt uit het prille begin van het culinaire stoomtijdperk, toen pannen nog bruin waren en geborsteld roestvrij staal was voorbehouden aan doucheslangen. Het kloeke Franse dessin van rode bloemen op een oranje achtergrond boezemde vertrouwen in als het eten snel op tafel moest komen.
De snelkookpan heeft de afgelopen jaren nogal wat tegenstand overwonnen. Alle verhalen over kapotgestoomde vitaminen ten spijt heeft de pan nog altijd een prominente plek in de keuken van miljoenen huishoudens over de hele wereld. Mijn met bloemen versierde ”cocotte” mag er dan misschien naar Nederlandse begrippen enorm oubollig uitzien, zoals wel vaker zijn Fransen wars van design en is het de smaak van de boeuf bourguignon die telt.
De laatste jaren neemt de verkoop van de pan onder jongeren weer toe. Het zal mij dan ook niet verbazen als er straks een retromodel –met bloemen– te koop is. Kant-en-klaar is uit, koken is in. Al mag het allemaal niet te veel tijd kosten. De snelkookpan als compromis in crisistijd.
De snelkookpan hoorde ook in mijn keuken thuis. Jarenlang. Een snelkookpan is feest. Ik zie nog voor me hoe mijn vader me voordeed hoe je met een pollepel een sissende Radetzkymars op het ventiel kunt produceren. Sindsdien stond de pan vooraan onder het aanrecht.
Tot afgelopen winter. Ik had de ‘bloempot’ ditmaal gevuld met een slechts kleine hoeveelheid prei, peen, pieper en knol, toen ik na enkele minuten een doffe knal hoorde. Daarop rende ik de keuken in om verscholen onder een theedoek vriendelijk met mijn pollepel tegen het ventiel te tikken, om zo de druk van de ketel te halen. Maar het was al te laat. Nog een knal. Gloeiend hete puree droop als lava langs de rand van de pan. Hete klodders spatten uiteen tegen de muur. Kenners, ditmaal Fransen, vertelden me naderhand dat ik ‘gewoon’ de rubberen ring moest vervangen. Maar ik geloofde het wel. Sindsdien staat-ie in een doos. Ik brand mijn handen liever niet meer aan nostalgie. Draadjesvlees suddert weer als vanouds een week op een laag pitje.
Gelukkig weten ze hier wel raad met zulk gevaarlijk keukengerei. Er zijn namelijk uitstekende mogelijkheden om de afgedankte pannen te hergebruiken.
Onlangs plaatste het Franse Commissariaat voor Atoomenergie een oproep om 4000 snelkookpannen te verwerven. Het centrum voor nucleair onderzoek in Valduc kan ze goed gebruiken. Er wordt gefluisterd over het transport van gevoelig materiaal. Normaal gesproken is alles wat met Valduc te maken heeft, strikt geheim. Ze maken daar namelijk de Franse kernkoppen. Blijkbaar doen ze er nu onderzoek naar peertjes in rode wijn. Daar zijn ze dan weer heel open over.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 20 augustus 2013
Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van dinsdag 20 augustus 2013
Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's