Kolossale Koreaan

De Maersk Mc-Kinney Møller (MMM) loopt vrijdagmiddag rond 13.00 uur de Rotterdamse haven binnen. Het grootste containerschip ter wereld van de Deense A. P. Møller-Maersk Group is bezig aan zijn maidentrip. Van Azië, via het Midden-Oosten naar Europa. En weer terug.

De reis van Busan in Zuid-Korea naar Rotterdam duurt precies vier weken en één dag. Onderweg maakt de MC-Kinney Møller tussenstops in verschillende havens in China en Maleisië. Vervolgens vaart de containergigant het Suezkanaal door, slaat linksaf de Middellandse Zee op, sorteert bij de Straat van Gibraltar rechts voor om via het Kanaal in één streep naar Rotterdam te koersen.

Nieuwe generatie

Daewoo Shipbuilding & Marine Engineering Co. (DSME), een uitgestrekte scheepswerf in Okpo, Zuid-Korea, tekent voor de bouw van deze Triple-E-klasse, een nieuwe generatie containerschip. Alles aan boord is groot. Vanaf de brug blikt de kapitein in een diepte, die met dik 70 meter doet denken aan de Grand Canyon. Om op de brug de afstand van stuurboord naar bakboord –of andersom– af te leggen, zouden een stel rolschaatsen niet misstaan.

Met z’n 400 meter lengte is de containerkolos nog een stuk groter dan bijvoorbeeld de USS Ronald Reagan, een van de grootste Amerikaanse vliegdekschepen in de Nimitzklasse, een serie schepen met een lengte van 333 meter.

Ondanks de kolossale afmetingen bouwen de Koreanen Triple-E’s met minutieuze precisie. „De constructie vergt een geweldige internationale krachtsinspanning”, zegt projectleider Peter Betelsen van Maersk tegen de maritieme nieuwsite gCaptain. „Het is net een grote 3D-puzzel.”

Het ontwerp bestaat uit 32 geprefabriceerde megasecties. Grote, computergestuurde lasers snijden de staalplaten op maat. De rest is handwerk. Een filiaal van de DSME-werf in China bouwt 40 procent van deze megablokken. Transportschepen brengen de zware secties naar Zuid-Korea.

Het schip krijgt langzaam maar zeker vorm in een droogdok. Hijskranen van tientallen meters hoogte zetten de verschillende segmenten op hun plaats, met een tussenruimte van 4 millimeter. „Elke sectie wordt met handgebaren en via radioverkeer naar z’n plek gedirigeerd”, legt DSME-projectleider Y. S. Lee uit. „Tientallen lassers verbinden de secties vervolgens met elkaar.” Tijdens de eindassemblage werkt zo’n 250 man aan het schip.

Vermogen

De Triple-E-klasse volgt de Emma Maersk op, toch ook al geen kleine jongen. De nieuwe schepen zijn maar liefst 16 procent groter dan z’n voorganger. Het megaschip, een zogenaamde ”slowsteamer”, is qua brandstofverbruik echter efficiënter dan oudere modellen.

De Mc-Kinney Møller beschikt over twee dieselmotoren met een vermogen van 43.000 pk elk. Het containerschip (topsnelheid 23 knopen ofwel 43 kilometer per uur) vaart net iets langzamer dan z’n voorgangers. De MMM is dan ook speciaal ontworpen voor lagere snelheden.

Maersk claimt dat de lagere kruissnelheid van de container-reus een reductie in brandstofverbruik oplevert van niet minder dan 35 procent. De verbeterde motoren beschikken over een systeem dat warme uitlaatgassen opvangt en weer omzet in energie. Deze vinding, gecombineerd met een nieuwe vorm van de romp, draagt bij aan een lager energieverbuik.

Over het verbruik hoeft Maersk niet ontevreden te zijn. De Triple-E-klasse legt 184 kilometer af met 1 kilowattuur per ton. Een jumbojet bijvoorbeeld kan zich met dezelfde hoeveelheid energie slechts een halve kilometer verplaatsen.

Door de brandstofbesparende maatregelen ligt de CO2-uitstoot van de Triple-E 20 procent lager per verscheepte container in vergelijking met de Emma Maersk, en 50 procent lager dan het gemiddelde van alle containerschepen op de Azië-Europaroute.

De Triple-E-schepen leveren –volgens Maersk– een vervuiling van slechts 3 gram CO2 per ton/kilometer. Vervoer over het spoor (18 gram CO2 per ton/kilometer) en vervoer over de weg (47 gram per ton/kilometer) zijn aanmerkelijk vervuilender. Luchtvracht is echter met 560 gram CO2-vervuiling voor elke ton/kilometer helemaal ‘vies’.

Prijskaartje

Maersk laat twintig containerschepen van het type Triple-E bouwen. Aan de schepen van de Koreaanse werf DSME hangt een prijskaartje van net geen 200 miljoen dollar (bijna 145 miljoen euro). Kost wat, maar dan heb je ook wat.

De Mc-Kinney Møller, de eerste in zijn klasse, is eind juni van stapel gelopen. De kolossale Koreaan kan zich natuurlijk niet met goed fatsoen op de wereldzeeën vertonen zonder de fraaie blauw-met-rode Maersk-outfit. Een schilderbeurtje vergt echter wel even 955.250 liter verf.

Het 192.800 ton zware schip kan 18.000 containers vervoeren. Elke stalen doos kan volzitten met bijvoorbeeld 8000 paar sneakers. Met één scheepslading zijn de Denen in staat om –bij wijze van spreken–maar liefst 144 miljoen paar gympen tegelijk mee te sjouwen. Niet dat iemand op zo veel schoenen zit te wachten, maar het zou kunnen.

De diepgang van de Mc-Kinney Møller –en z’n opvolgers– is met 14,5 meter te diep voor de meeste Amerikaanse havens. Het containerschip kan wereldwijd slechts dertien havens aandoen, die allemaal in Azië en het noorden van West-Europa liggen. Het containerschip is zelfs te groot voor het nieuwe, verbrede Panamakanaal.

Het Suezkanaal kan hij wel passeren. De nauwe waterweg in Egypte kan schepen met een maximale diepgang van 20 meter en een breedte van 77,5 meter verwerken. Voor de MMM (diepgang 14,5 meter, breedte 59 meter) levert dat geen problemen op.

Afmetingen

Ondanks z’n enorme afmetingen is de Triple-E-klasse niet het grootste schip ooit gebouwd. De eer daarvan gaat naar de Knock Nevis, een 458,45 meter lange Griekse mammoettanker, gebouwd in 1976, drie jaar na de oliecrisis. Het schip werd in 2010 gesloopt.

De Mc-Kinney Møller haalt waarschijnlijk volgend jaar het Guinness Book of World Records als grootste schip ter wereld. Maar niet voor lang. De Koreaan wordt binnenkort weer van z’n voetstuk gestoten door een andere Koreaan.

De Prelude FLNG van oliemaatschappij Shell krijgt 88 meter lengte meer dan de MMM. Deze drijvende aardgasfabriek gaat 200 kilometer voor de kust van Australië offshoregasvelden exploiteren. Samsung Heavy Industries in Zuid-Korea bouwt op dit moment aan dit vaartuig.

Groot, groter, grootst. De scheepsbouw blijft verrassen. Met de tewaterlating van weer een groter containerschip lijkt de uiterste grens bereikt. Toch blijkt telkens weer dat elk schip nog een maatje groter kan. De lancering van de Mc-Kinney Møller is waarschijnlijk ook niet het slotakkoord in deze ontwikkeling.

Bouw in beeld

De Deense rederij Maersk heeft de bouw van het grootste schip ter wereld in Zuid-Korea laten vastleggen met een camera. Vijftigduizend achter elkaar geplakte foto’s brengen de bouw van de Maersk Line Triple-E in beeld, van begin tot einde – in een dikke minuut.

>>rd.nl/containerschip

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen