„Alles doen om kerkelijke eenheid te bevorderen”

Ds. Cammeraat was de leeftijd van vijftig jaar gepasseerd toen hij predikant werd. Na zijn emeritering werkte hij door, ook nu hij 76 jaar is, als bijstand in het pastoraat.

Teunis Cammeraat werd in 1936 in Moerkapelle geboren en ervoer al vroeg een roeping als zendingspredikant. Drie keer meldde hij zich bij het curatorium van de Gereformeerde Gemeenten in Rotterdam, om toegelaten te worden tot de predikantenopleiding van dat kerkverband. De weg leidde echter in een andere richting. In 1968, gingen hij met zij gezin over naar de Nederlandse Hervormde Kerk. Het duurde tot 1971 voordat hij met de theologische studie in Groningen begon. Toen hij ermee klaar was, was het 1988. „Over mijn studie heb ik zeventien jaar gedaan, net zo lang als de tijd die er voor Paulus na zijn bekering overheen ging voor hij werd uitgezonden”, zegt hij.

In die tussentijd zat hij niet stil. Het werk binnen de kerk had meer zijn hart dan de studie. Eerst was hij pastoraal werker in Niekerk/Oldekerk in Groningen, daarna in Urk, waar hij de weg hielp vrijmaken voor de komst van een Gereformeerde Bondsgemeente. „Het was pionieren, zendingswerk”, zegt hij met een lach.

Zijn eerste gemeente was Wijk bij Duurstede (1988), een confessionele gemeente, waar veel problemen geweest waren en waar de NBG-vertaling en het Liedboek werden gebruikt. De gemeente had vrouwelijke ambtsdragers en hield één dienst per zondag. „Ik was niet overal even gelukkig mee, zeker niet met die ene dienst per zondag. In datzelfde jaar kwam er de tweede dienst. Het ging me erom dat ik het Woord kon brengen zonder beperkingen. Dat kon, men heeft mij niets in de weg gelegd.” Toen hij in 1994 vertrok uit het Utrechtse, was het aantal kerkgangers verdrievoudigd van 50 tot 150.

Aanspreken

Hetzelfde gebeurde in zijn tweede en laatste gemeente, Krabbendijke, ook een gemeente waar de nodige conflicten geweest waren. „Bij een eerste contact met de hoorcommissie vroeg ik naar het beleid. „We hebben geen beleid”, zei men. „Mag ik u dan aanspreken op de Bijbel?” vroeg ik. „Niets liever dan dat”, was het antwoord.” Toen ds. Cammeraat er kwam, kerkten er ongeveer 50 mensen, toen hij vertrok, waren het er 150.

Na zijn emeritaat in 2001 ging hij met zijn vrouw in Veenendaal wonen. Hij verleende bijstand in het pastoraat in achtereenvolgens de hervormde gemeenten van Driebergen, Houten en Ochten. In de laatste gemeente werkt hij nu nog twee dagen in de week. De emeritus predikant is nog niet van plan hiermee te stoppen.

Ds. Cammeraat maakte zich voor zijn emeritaat niet druk om zaken die hij beschouwt als bijzaken, en dat doet hij nu nog niet. Wel windt hij zich op als het gaat om de eenheid van de kerk. „Het is on-Bijbels dat de kerken zo verdeeld zijn. Dat is toch niet tot eer van de Heere der kerk en in overeenstemming met het duidelijke onderwijs en het gebod van Jezus? Lees er Johannes 13 en Johannes 17 maar op na. Kijk, als de stem van de goede Herder niet verkondigd mag worden, dan is er een Bijbelse reden voor een kerkscheuring. Maar zolang de Bijbel openligt en de predikant daaruit vrij kan preken, is er geen reden om weg te gaan. Het gebruik van een bepaalde kerkorde, het zingen van gezangen en het gebruik van een bepaalde Bijbelvertaling zijn bijzaken.”

Wat hebt u zelf tijdens uw predikantschap gedaan om die eenheid te bevorderen?

„In Krabbendijke bad ik tijdens de kerkdienst om liefde onder elkaar. Ik bad ook voor de andere kerken in het dorp. De mensen vonden het eerst vreemd, maar na verloop van tijd gingen ze meebidden. In onze gemeente begonnen de kerkdiensten eerst om 10.00 en om 14.30 uur. Dat vond ik te kort op elkaar en ik stelde voor de tweede dienst om 18.00 uur te houden, gelijk met die van de gereformeerde gemeente. Ik zei: „Zullen we de twee diensten op dezelfde tijd laten beginnen, dan gaan we alvast een stukje samen over de weg.” Als ik naar de kerk ging, groette ik de kerkgangers van andere gemeenten, maakte als het kon een praatje met hen en wenste hun een gezegende dienst.”

Moet je dan alle conflicten maar uit de weg gaan?

„Zeker niet, dat heb ik beslist niet gedaan. Zo voorzichtig ben ik niet. Je mag je standpunten hebben, maar het maakt alles uit of je in liefde met mensen omgaat.”

Preekt u ook over eenheid?

„Jazeker, onlangs preekte ik in Bunde/Meerssen, in Limburg, over Efeze 2:14-16: „Want Hij is onze vrede, Die beiden één gemaakt heeft. En door de tussenmuur, die scheiding maakte, af te breken, heeft Hij de vijandschap in Zijn vlees tenietgedaan, namelijk de wet van de geboden, die uit bepalingen bestond, opdat Hij die twee in Zichzelf tot één nieuwe mens zou scheppen en zo vrede zou maken, en opdat Hij die beiden in één lichaam met God zou verzoenen door het kruis, waaraan Hij de vijandschap gedood heeft.”

Christus heeft die muur afgebroken en wij bouwen de kerkmuren weer op. Dat kan toch niet?”

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen