Kampenaren tonen hun domheid

De domheid van de Kampenaren is spreekwoordelijk. Of dat werkelijk zo is, moeten de inwoners zelf maar beoordelen. Feit is dat de uitdrukking Kamper Ui verwijst naar volksverhalen waaruit dit gebrek aan intelligentie moet blijken.

Het verhaal gaat dat een rondtrekkende landloper ooit een boer en zijn vrouw wijsmaakte dat hij soep kon koken van een ui, water en zout. Het echtpaar keek geïnteresseerd toe, maar had niet door dat een flink deel van zijn eigen voorraad ondertussen ook in de pan verdween.

Het verhaal over de koe aan de Nieuwe Toren -een speciale klokkentoren, niet ver van de stadsbrug- wordt eveneens een Kamper Ui genoemd. Ooit werd verteld dat er op de omloop van de toren veel gras groeide. De burgemeester besloot daarom een koe naar de trans te hijsen, om die het gras op te laten eten. De koe werd met een touw om haar nek naar boven gehesen. Toen de koe halverwege was, riepen de Kampenaren: "Kijk toch eens hoeveel trek ze heeft. De tong hangt al uit haar bek."

Sinds 1980 staat er aan de voet van de Nieuwe Toren een bronzen beeld van een koe. Jarenlang hing er in de zomer een kunststof koe aan de toren. Dat gebeurde tijdens de Kamper Ui(t)dagen, een jaarlijks terugkerend evenement. Omdat de toren al enkele jaren in de steigers staat, ontbreekt de koe nu.

Vlak naast de stadsbrug van Kampen ligt een grote kunststof vis in het water, een steur. Veel inwoners van de IJsselstad hebben een afbeelding van een steur achter op de auto. Die verwijst naar een volksverhaal over Kampenaren die een bisschop zouden onthalen. Ze wilden hem een maaltijd voorzetten en vingen een enorme steur. Op het laatste moment stelde de bisschop zijn bezoek wegens ziekte uit. De vis werd met een lint en een zilveren bel weer in de IJssel gegooid, om hem later weer te kunnen vangen. De steur is nooit meer teruggevonden. Waarom? Dat is voor de Kampenaren een raadsel.

Burgemeesters moeten het in de Kamper Uien nogal eens ontgelden. Zo zou er een burgervader zijn geweest met een bazige vrouw. De vrouw hield meer van haar kanarie dan van haar man. Op een dag ontsnapte de kanarie. De burgemeester was bang dat hij thuis klappen zou krijgen en stelde alles in het werk om het vogeltje terug te vinden. Hij liet alle poorten sluiten en de bruggen ophalen. Het is nog steeds onbekend hoe het diertje desondanks heeft kunnen ontsnappen.

En wat te denken van het postkantoor van Kampen? Bij het ontwerp was er geen rekening mee gehouden dat het wel handig zou zijn om er een brievenbus in te maken. Evenzo blunderden de inwoners bij de komst van een prins. De avond vóór het feest werd getest of het vuurwerk wel genoeg kwaliteit had.

Dan het verhaal over de dikke schoorsteenveger die tijdens het vegen in de schoorsteen bleef hangen. Prompt werden alle schoorstenen verbreed, zodat de veger gemakkelijker zijn werk kon doen. Kampenaren zijn ook gek op geld. Naar het schijnt stortte ooit een deel van de stadsbrug in. Een strop, want zo liep Kampen tolgeld mis. De brug werd niet herbouwd. Omdat de brug er nog voor de helft lag, moesten mensen de helft van het tolgeld betalen. Opmerkelijk genoeg kwam er geen cent meer binnen.

Dit is het tweede deel in een zomerserie over sagen en legenden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen