Willem Barnard

De dichter-dominee Willem Barnard (15 augustus 1920 -21 november 2010) nam in kerkelijk Nederland en daarbuiten een grote plaats in. Hij begon na de oorlog als predikant binnen de Nederlandse Hervormde Kerk, en diende tot zijn emeritaat in 1975 de gemeenten van Hardenberg, Nijmegen, Amsterdam en Rozendaal (Gld.). Gaandeweg ontdekte Barnard dat zijn hart veel meer bij het dichterschap lag. Al in de oorlog trad hij naar buiten met zijn gedichten, onder het pseudoniem Guillaume van der Graft. In 1946 verscheen zijn eerste dichtbundel: "In exilio" (in ballingschap). Er zouden er nog vele volgen. Drie jaar geleden gaf hij in "Praten tegen langzaam water" zijn beste gedichten uit de periode 1942-2007 uit. Binnen de kerk was Barnard werkzaam als psalmberijmer en lieddichter. Het Liedboek voor de kerken (1973) telt 76 liederen van zijn hand. Na zijn emeritaat werd Barnard lid van de oud-katholieke kerk in Utrecht.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen