Erkenning gehandicapten in Nigeria

"Vroeger was er voor ons geen plaats, maar nu hebben we onderwijs. We kunnen lezen en schrijven, net als onze horende broeders en zusters. Daar zijn we Elim, en in het bijzonder "mummy" Coby, erg dankbaar voor", aldus een dove Nigeriaanse vrouw. "God legde het in haar hart het op te nemen voor gehandicapten die werden uitgestoten en verwaarloosd door hun familie en de samenleving. Daar danken we God voor."

Samen met haar maatje, die haar gebaren vertaalde, sprak de dove tijdens de jubileumbijeenkomst in Ega. Een indrukwekkend getuigenis van de veranderde houding ten opzichte van gehandicapten in de Nigeriaanse samenleving. Het typeert deze feestelijke dag van en voor de gehandicapten.

Elim CVTC (Christian Vocational Centre for the Disabled in Igede Nigeria) ging in 1988 van start als een initiatief van zendingszuster Coby van Rossum. Na haar pensionering bij ZGG zette ze zich in voor gehandicapten, een vergeten en verguisde groep in Igede. Het project ontwikkelde zich tot een volwaardige organisatie.

Veldwerkers begeleiden gehandicapten in hun eigen dorp. Doven en blinden kunnen naar school, evenals verstandelijk gehandicapten. Ieder op zijn eigen niveau. Minstens zo belangrijk is dat ze in aanraking komen met het Evangelie.

Onder leiding van directeur Sunday Adima is het project in Nigeriaanse handen. Continuïteit in de toekomst is zo beter gewaarborgd. Financieel is de organisatie grotendeels afhankelijk van buitenlandse donoren.

Op uitnodiging van Elim CVTC is een delegatie van het bestuur van Elim Holland aanwezig bij de jubileumviering. De bijeenkomst vindt plaats op een kale vlakte naast de bakkerij, een Elimproject dat nu verhuurd wordt.

Met ruim 1500 aanwezigen wordt het een hele drukte. Onder hen zijn zeker 600 gehandicapten; doven, blinden met stokken, verlamden in een driewieler. Allemaal hebben ze een maatje bij zich, die voor hen zorgt. Elim begeleidt hen daarbij.

Verder zijn er tal van vertegenwoordigers van de kerken, de regering, andere hulporganisaties. Iedereen zit op een stoel -ook de gehandicapten- onder fleurig tentdoek tegen de verstikkende zon.

Na een uitgebreide opening met gebed, zang en woorden van welkom krijgt professor Joel O. Eriba als gastspreker het woord. Hij memoreert de positie van de gehandicapten toen -"ze werden verbannen, hadden geen toekomst, werden totaal verwaarloosd, ook door de regering"- en de activiteiten van de afgelopen jaren. "De acceptatie van deze bijzondere, maar gehandicapte mensen is gelukkig aan het veranderen. Ook bracht Elim nieuwe ontwikkelingen, zoals de eerste telefoonverbinding en waterpomp, het eerste kopieerapparaat en het internet."

Hij bedankt de donors van Elim hartelijk en legt de vinger bij de zere plek: "Ik doe een hartstochtelijk appel op iedereen om Elim te steunen. Nigeria staat bekend als olierijk, maar helaas wordt vanuit de regering nauwelijks iets gedaan voor de kwetsbare groepen in de samenleving. De regering zou een constante bijdrage moeten leveren aan het werk van Elim."

Aan het eind van de middag nemen allerlei gasten -naar belangrijkheid- het woord. Ze feliciteren Elim en brengen groeten over.

Ondertussen zijn de veldwerkers bezig de gehandicapten eten te geven. Plastic kommen met rijst en vlees en zakjes water worden uitgedeeld. Het doet denken aan het motto van Elim: "de nooddruftige zal niet voor altoos vergeten worden", Psalm 9:19.

Een hele dag hebben de gehandicapten geluisterd. Wellicht hebben ze het meest genoten van hun eigen presentatie: de stoelendans van de verstandelijk gehandicapten. Over de zanderige wegen met kuilen worden de cliënten aan het einde van de dag naar huis gebracht. Meestal is dit een lemen hut.

Vier dagen zijn de gehandicapten weggeweest. De eerste drie dagen waren gevuld met samenzijn en toerusting rond de kerk van Ega. De 1200 gasten verbleven daar op houten bankjes en sliepen op matjes. Een groot feest, want sommigen zagen elkaar na jaren weer.

Gedurende de drie dagen werden er diverse lezingen gehouden. Aidswerkers hielden een pleidooi voor de acceptatie van aidspatienten en er was aandacht voor de achtergestelde positie van de vrouw in Nigeria.

Predikanten kwamen om te preken. Niet iedereen paste in de kerk. In rijen luisterden verschillenden mee, zittend naast de kerk te luisteren. Zoals Gabriël, een poliopatiënt, zittend in zijn rolstoel. De Bijbel op schoot. Gods Woord biedt immers werkelijk perspectief, ook voor de gehandicapten en zieken in Igede.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen