Experimenteren

Of ik zo meteen iets wil kopen. Twee paar verlangende ogen kijken me aan. Ik ben druk met van alles en nog wat, dus het zal nog wel even duren voor ik tijd heb. Dat is voor hen geen probleem. De klandizie is nu geregeld en zij gaan aan de slag.

Ik ben het alweer bijna vergeten als het vriendje van mijn zoon vertelt dat de winkel zojuist is geopend. "Wat hebben jullie te koop?" Een overbodige vraag, maar je moet toch ergens beginnen. Op tafel liggen een stuk of tien mobieltjes uitgestald. Op z'n voordeligst uiteraard. Om strijd vertellen ze me de eigenschappen van elke gsm. Deze is goedkoop. Er zit geen beltegoed bij inbegrepen. En ook zit er geen HP-toets op. Dat is een handige knop die de duurdere varianten wel hebben. Daarmee kun je namelijk rechtstreeks en helemaal voor niets bellen met HP. Wat dat is? Hun bedrijf natuurlijk! Hoe kon ik zo dom zijn.

Ik moet een keuze maken. Neem ik er slechts één, dan zal een van de verkopers zwaar teleurgesteld zijn. Elk mobieltje is een product van hun eigen creativiteit. Welke van wie is, is voor mij geen vraag. Eén serie is grof geschetst, de andere blinkt uit in een heel precieze tekening. Ik ga beiden blij maken, maar niet te snel.

"Wat kan ik het beste doen?" Voor dit soort vragen heb je nu eenmaal verkopers. "Ik heb 100 euro en ik wil er twee. Het liefst die van 50 en die van 60 euro. Kan ik korting krijgen omdat ik er twee tegelijk koop?" "Nee mevrouw, dat kan in onze winkel niet." Dan mijn wensen maar aanpassen.

Het worden twee mobieltjes met elk een jaar garantie. Eentje heeft bovendien 25 euro beltegoed. Vol plezier loop ik de winkel uit. Een rol spelen is echt leuk. Kijken hoe de ander reageert op wat jij zegt. Aftasten van elkaar. Merken wat in goede aarde valt en waarmee je niet zo best scoort. Experimenteren is volop leren.

De jongens betrekken mij vrijwel nooit meer bij hun spel. Tijdens het spelen met autootjes wisselen ze eindeloos van rol. Een boze bestuurder die lang moet wachten. Een wanhopige automobilist die een ongeluk kreeg. Favoriet zijn de politie en de brandweer die redding brengen.

En als ze groot worden? Hun fantasiewereld zal verdwijnen. Het spelen in rollen gaat door. Het onderscheid tussen "alsof" en "echt" kan flinterdun worden.

Jongeren móéten experimenteren. Kijken welke houding bij hen past. Ontdekken wie ze zijn. Daar is niets mis mee, zolang de speelruimte blijft afgebakend door Gods geboden.

Onvermijdelijk zullen jongeren hun neus stoten. Maar daarvan leren ze meer dan van alle welgemeende, ongevraagde adviezen van ouders. Het is soms flink oefenen om een passende identiteit te vinden. Dit is niet altijd leuk voor ons, ouders, ook omdat de uitkomst niet vaststaat. Nee, dan liever het onschuldige spel van de jongens.

"Mevrouw, u hebt geloof ik gebeld omdat uw mobiel stuk is?" Hmm, niet dat ik weet, maar ik kijk even. Het is al voorgeschreven dat het ding dienst weigert. De service is perfect en het probleem is snel verholpen. "U bent vergeten hem in de bijgeleverde oplader te zetten." Geruststellend verzekert de verkoper: "Als er nog een keer iets is, kunt u altijd de HP-toets gebruiken. Gratis en voor niets."

Sarina Brons is psychologe en moeder van twee dochters van 15 en 14 jaar en een zoon van 9 jaar. Reageren aan scribent? uithethart@refdag.nl.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen