Petkova

Marietta Petkova is een pianiste die het contact met het publiek nodig heeft. In een studio komt ze naar haar zeggen niet tot haar recht. Haar meeste opnamen zijn dan ook tijdens concerten gemaakt. Bijna altijd eindigt een concert met een of meer toegiften, waarin de artiest nog even terugblikt en een staaltje van zijn of haar kunnen ten beste geeft. Hier ligt een cd vol met toegiften voor, gespeeld na afloop van concerten in Nederland en Zwitserland, gedurende de jaren 1994-2004.

Daarmee is meteen een zwak punt in deze cd genoemd. De bespeelde instrumenten en de opnameomstandigheden verschillen nogal, en -nog afgedacht van het repertoire- dat maakt dat deze cd weinig innerlijke samenhang vertoont. Afwisselend is het wel.

De verrichtingen van Petkova kunnen me meer bekoren dan op de cd van enkele jaren geleden. Ze kiest met zorg haar toegiften uit en spreidt een onnavolgbaar enthousiasme ten toon.

Een paar hoogtepunten: Brahms' Intermezzo op. 118 nr. 2 krijgt een zeer intieme sfeer mee. Diens late pianowerken, de opusnummers 116-118, hebben in het algemeen een neerslachtige, berustende lading. Die weet Petkova zeer goed te treffen. En dan de delicate behandeling van de tussenstemmen, door Brahms zo fantastisch verwerkt

De Prélude op. 23 nr. 5 van Rachmaninov is een soort mars. Met veel bravoure gooit Petkova het er allemaal uit. Heel meeslepend! Het is te merken dat zij een zwak heeft voor deze rasechte pianocomponist.

Chopin is ook zo'n uitgesproken pianocomponist. Terwijl Rachmaninov ook werken schreef waarin de piano geen rol speelt, heeft Chopin geen werk geschreven zonder piano. Hier wordt bijvoorbeeld op voortreffelijke wijze de zogenaamde ruiterpolonaise ten gehore gebracht. Het blijft een schitterend werk, al heb ik het door Pollini wel krachtiger horen spelen, meer 'van graniet'.

Händels Chaconne (bewerkt door wie?) is heel helder van spel. De opbouw van het stuk als variatiereeks komt goed uit de verf. En een toegift van acht minuten is royaal, heel royaal.

Van Debussy speelde Petkova de Etude pour les Degrés chromatiques. Je komt het werk, afkomstig uit een reeks van twaalf etudes, weinig tegen op cd of in de concertzaal. Geen wonder, het is razend moeilijk, maar Marietta weet er wel raad mee!

Al met al een mooie cd, met de kanttekeningen waarmee ik begon. Het boekje, geschreven door Petkova's man en manager, de pianist en dirigent Haiko Boonstra, geeft meer sfeer dan informatie.

"Marietta Petkova, Encores"; Doron DRC 3046; ca. 22,-.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen