Een kerkelijke aardbeving in de VS

Binnen de Episcopale Kerk van de Verenigde Staten (Ecusa) en de Anglicaanse Kerk van Canada (ACC) en in andere delen van de anglicaanse wereld is de gemeenschap -in de zin van volledige wederzijdse acceptatie en onbeperkte kerkelijke broederschap op alle niveaus- vandaag de dag verscheurd, zo stelt prof. Packer vast. "Breekpunt is de kwestie of homoseksuele relaties moeten worden beschouwd als gezond en goed, als iets wat voor sommigen natuurlijk is en wat iedereen hoort te accepteren en waarover, evenals over het huwelijk, een zegen mag worden afgebeden. Of moet homoseksueel gedrag worden beschouwd als een zonde die christenen behoren te vermijden en helpen te vermijden?"

Prof. Packer wijst erop hoe snel de ontwikkelingen zijn gegaan. "Op de Lambeth-conferentie van de wereldwijde anglicaanse gemeenschap in 2001 werd een homoseksuele levensstijl als antibijbels uitgesloten. Maar in 2002 verklaarde de bisschop van New Westminster (Canada) dat hij de inzegening van homoseksuele relaties mogelijk zou maken als hem dat zou worden gevraagd en als de synode van bisschoppen daarmee zou instemmen, wat deze inderdaad deed. En in 2003 werd Gene Robinson, een gescheiden vader van twee kinderen die nu samenleeft met een jongere man, gewijd tot bisschop van New Hampshire. Een meerderheid van Amerikaanse bisschoppen stond achter deze beslissing."

Prof. Packer vergelijkt de ontwikkelingen binnen de Anglicaanse Kerk met een aardbeving. "Aardbevingen zijn het gevolg van aardschollen die op breuklijnen langs elkaar schuiven, en deze kerkelijke aardbeving is het resultaat van de spanning tussen twee diepgewortelde en tegengestelde opvattingen over goddelijke openbaring. De ene is het conservatieve, orthodoxe, met de geloofsbelijdenis overeenstemmende en confessionele standpunt, dat absolutistisch is. In overeenstemming met de Bijbel beschouwt de historische kerk het homoseksueel gedrag als altijd onaanvaardbaar voor God, Die dit categorisch verbiedt. Daartegenover staat het liberale, revisionistische standpunt. Dat is relativistisch en volgt de hedendaagse seculiere cultuur in de gedachte dat innerlijke aandrang en maatschappelijke consensus iedereen -christenen incluis- duidelijk maken wat goed gedrag is."

Aan deze standpunten liggen geheel verschillende visies op de Heilige Schrift ten grondslag. "Volgens het eerste standpunt wijst God ons op Zijn gedachten en Zijn wil als de maatstaf waarop ons geloof en onze gehoorzaamheid moeten zijn afgestemd. Volgens het andere standpunt verwoordt de Schrift de ware maar gehavende godsdienst die niet definitief is en die latere generaties kunnen en behoren te verbeteren. De verbetering die vandaag nodig zou zijn, is gelijkheid. Daardoor zouden praktiserende homoseksuelen binnen de kerk dezelfde rechten kunnen hebben als getrouwde stellen. De revisionisten vinden dat druk moet worden uitgeoefend om dit mogelijk te maken. Beide eerdergenoemde Noord-Amerikaanse gebeurtenissen werden dan ook vergezeld door heel wat acties ten gunste van homoseksualiteit."

Prof. Packer merkt op dat op het uitleven in de zonde geen zegen te verwachten is. "Voor conservatieven vormt Paulus' waarschuwing dat onboetvaardige praktiserende homoseksuelen "het koninkrijk Gods niet zullen beërven"(1 Kor. 6:9-19) een onderdeel van het Evangelie, en zij verheugen zich als ze horen over mensen die door Christus bevrijd zijn van homoseksuele gewoonten. Daarentegen worden ze onrustig van de vaak gehoorde bewering van mensen die zeggen dat ze zegen ontvingen door hun homoseksuele verlangens toe te staan en te koesteren. Ze beschouwen zulke mensen als misleid, als personen wier ziel op het spel staat. Omdat ze hen tot waar geloof, ware bekering en ware hulp willen leiden, voelen conservatieven zich geestelijk en pastoraal gedwongen om op dit punt voor de waarheid van het Evangelie te vechten. Vandaar de wrijvingen en de aardbeving."

Bij een spoedbijeenkomst van anglicaanse aartsbisschoppen in oktober installeerde de aartsbisschop van Canterbury een onderzoekscommissie. Deze heeft twaalf maanden de tijd om te achterhalen hoe een allesomvattende breuk binnen het wereldwijde anglicanisme te voorkomen valt. "De bedoeling is dat ze een theologische cirkel trekt. Mislukt deze poging, dan zal dat geen verbazing wekken. Maar wie weet wat God zal doen? Laten we dus biddend waken - en wachten."

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen