Persschouw

El Pais

Bush en zijn reactionaire ideologen begroeven met hun nieuwe strategie de idee dat je de vijand moet intomen. Deze opvatting heeft, zo goed en zo kwaad als het ging, de bijna vijftig jaren van Koude Oorlog overleefd. In plaats daarvan is de supermacht nu in Irak een nieuw tijdperk begonnen: dat van het preventieve conflict. Dat betekent een gevaarlijke theoretisering, toegesneden op de behoeften van een expansieve grootmacht. () We zullen wel spoedig weten of Irak een uitzondering is ofwel het begin -wat zelfs enkele bondgenoten van Washington vrezen- van nieuwe militaire ambities waarmee de VS de wereld naar hun hand wensen te zetten.

NRC Handelsblad

Deze krant heeft op 8 maart geschreven dat de motieven voor een aanval op Irak "niet deugen" en het "laakbaar" genoemd een oorlog te beginnen zonder de steun van de Veiligheidsraad. () Op het proces dat tot oorlog leidde, was veel aan te merken en dat is de afgelopen weken dan ook volop gebeurd. () Maar zoals de zaken vandaag staan, is dat allemaal niet meer van groot belang. Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.

The Times

Anders dan sommige critici zeggen, is er aan de kant van de VS en het Verenigd Koninkrijk geen onbetamelijke haast naar een oorlog geweest. Zes maanden zijn voorbij sinds George W. Bush voor het eerst naar de VN ging, vijf maanden nadat hij de politieke steun voor zijn Irak-beleid kreeg in het Congres, en vier maanden nadat de VN-Veiligheidsraad resolutie 1441 steunde en Saddam Hussein een laatste, laatste kans gaf.

Nederlands Dagblad

Is Saddam inderdaad 'slechts' de kwaadaardige narcist, die omringd door pluimstrijkers en gehandicapt door een verengd wereldbeeld, zich opnieuw in eigenwaan en grootspraak verslikt? Of houdt hij voor de finale afrekening 'verrassingen' van biologische, chemische of zelfs nucleaire aard achter de hand?

Iedereen moet hopen en aanhoudend bidden dat dit laatste een onjuiste veronderstelling blijkt te zijn geweest. Weliswaar zou dat de VS in een lastig parket brengen, want de aanwezigheid van massavernietigingswapens in Irak vormde een belangrijk motief voor de huidige Alleingang van Amerika en Groot-Brittannië. Maar niet het enige. Want bij alle onzekerheid is dit ene wél zeker: de "slager van Bagdad" heeft ten minste 1,5 miljoen mensenlevens op zijn geweten. Hij moet gestopt worden.

Le Monde

En erna? De VS zullen in Irak blijven. () Een dergelijke houding is meer verantwoord dan Saddam Hussein verjagen en daarna weer vertrekken. Mits er overeenstemming is op een aantal punten. Allereerst niet verhelen dat Irak zeker enkele jaren een protectoraat zal zijn, maar vooral erkennen dat dat niet kan zonder een mandaat van de VN. Ondanks alle kritiek blijven de VN het enige forum dat de uitoefening van het tijdelijk gezag over een soevereine en onafhankelijke staat kan legitimeren.

Frankfurter Allgemeine

Het is de Amerikaanse regering niet gelukt de wereld duidelijk te maken waarom deze oorlog werkelijk onvermijdelijk was. Het doel dat voor een militaire interventie werd genoemd, veranderde telkens opnieuw. () Zelfs Amerikaanse voorstanders van de oorlog hebben de afgelopen weken toegegeven dat dit geen noodzakelijke oorlog maar een gewenste oorlog was. () In het Midden-Oosten zouden nieuwe crisishaarden kunnen ontstaan; de reeds bestaande spanningen tussen de islamitische wereld en de westerse beschaving zouden zich kunnen verscherpen tot een confrontatie, en dat zou een golf van terrorisme uit wraak kunnen veroorzaken.

Het Parool

Een spoedige nederlaag van Saddam is nu doel nummer één, ook als het moment voor militaire actie niet juist is en een volkenrechtelijk mandaat ontbreekt. Nederland kan, vanwege deze tekortkomingen, geen militaire steun verlenen aan de VS en had er beter aan gedaan het uitspreken van politieke steun achterwege te laten, want politieke steun zonder militaire consequenties is in tijden van oorlog goedkoop.

De Telegraaf

De oorlog tegen Irak is uitgebroken, helaas maar onvermijdelijk. Daaraan is er maar één schuldig: de Iraakse leider Saddam Hoessein. Twaalf jaar lang heeft deze moorddadige dictator de eisen van de wereld om zich te ontdoen van massavernietigingswapens aan zijn laars gelapt. () Saddam Hoessein nog eens ruim de tijd geven, zoals Frankrijk, Duitsland en Rusland wilden, had zeker zonder einddatum geen enkele zin. Hij zou ook da n niets hebben gedaan. Daarom is het optreden van de Verenigde Staten en hun bondgenoten ook zo gerechtvaardigd.

Chr. Science Monitor

Slechts 30 mijl van Washington ligt het slagveld Bull Run uit de Burgeroorlog, of Manassas, waar in juli 1861 een slecht voorbereid Amerikaans leger werd teruggeslagen door een kleinere bende van zuidelijk gepeupel. Politici uit Washington waren zo zeker van de overwinning dat velen van hen het veld ingingen om al picknickend de slag te bezien. Vandaag is dat slagveld een aanmaning dat oorlogen zelden verlopen zoals gepland. () Ondanks zorgvuldige voorbereiding door de VS blijven er in deze oorlog veel onbekendheden. Amerika en de wereld mogen alleen hopen op zo weinig mogelijk slachtoffers en op een snel resultaat, met de lessen van Bull Run in het achterhoofd.

The Washington Post

Saddam Hussein heeft twee decennia zijn buurlanden en de Verenigde Staten bedreigd met oorlog en massavernietigingswapens. Hij schond het staakt-het-vuren dat een einde maakte aan de Golfoorlog en negeerde tal van bevelen om te ontwapenen van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties. De oorlog die nu is begonnen, () zal ook het Iraakse volk bevrijden, dat al zo lang lijdt en dat een van de meest wrede en moordzuchtige dictaturen van de voorbije halve eeuw heeft moeten verduren.

Beeld

Winston Churchill het tydens die Tweede Wêreldoorlog gesê die waarheid is in tye van oorlog so kosbaar dat dit deur 'n lyfwag van leuens beskerm moet word. Dis woorde wat deur die geskiedenis weerklink, maar op 'n meer banala manier gestel, beteken dit eenvoudig dat weermage en hul woordvoerders in oorlogtyd aan burgerlikes lieg of die waarheid verswyg as dit takties tot hul voordeel is. () 'n Opweeg- en siftingsproses is inherent aan hoe koerante hul berigte saamstel, maar uiteindelik moet lesers ook gesonde oordeel gebruik.

The Guardian

Terwijl Bagdad brandde was het niet nodig dat Jacques Chirac en Tony Blair elkaar nog serviesgoed toewierpen tijdens het ondraaglijke diner gisteravond. Al het porselein was immers al stuk. Kan het ooit worden hersteld? Welke route is er om Groot-Brittannië terug te brengen in Europa na deze catastrofe? Het laatste bord dat over Het Kanaal werd geslingerd was Tony Blairs ongebruikelijke opmerking in het Lagerhuis deze week dat de vuile Fransen de oorlog hadden veroorzaakt: hadden de Fransen een tweede resolutie getekend, dan zou Saddam mogelijk door de knieën zijn gegaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen