Aanpassen?

Hoeveel discussies, meningsverschillen en soms ruzies zijn er al niet ontstaan over de vraag in hoeverre de kerk zich moet aanpassen aan de wereld. Immers, we moeten toch de niet-kerkelijke mensen bereiken? Dat kan toch niet wanneer we star en stug onze tradities blijven volgen?

In het woonwerkcentrum in Epe hebben we te maken met twee belevingswerelden. De wereld van de achterban en de wereld van de doelgroep. Anders gesteld: de wereld van kerkelijke mensen en de wereld van onkerkelijke mensen. Allerlei regels gelden er in het huis: tijdens de maaltijd wordt er uit de Bijbel gelezen, 's zondags gaan de bewoners naar de kerk, iedere dag wordt afgesloten met schriftlezing en gebed.

Statenvertaling

Twee werelden die ver van elkaar staan. Regelmatig roept dit ook spanningen op. De bewoners zeggen het wel eens: "Ik snap niets van die Bijbel." En wie kent niet de discussies binnen de eigen kerkelijke kring over een gewijzigde bijbelvertaling. De Statenvertaling is toch moeilijk toegankelijk.

We hadden met de bewoners een open gesprek over deze problematiek. Ze konden hun bezwaren en kritiek uiten en vervolgens mocht ik duidelijk maken waarom we de dingen doen zoals we ze doen. Allerlei opmerkingen kwamen over de tafel: "Ik kan maar beter niet naar de kerk gaan, want ik zit daar toch maar te zitten." "Die Bijbel kunnen jullie net zo goed dicht laten, want ik snap er helemaal niets van." "Ik respecteer jullie geloof, maar ik wil er zelf niets mee te maken hebben, want dan krijg ik problemen met m'n familie."

Ik begrijp hun redenatie en gevoelens. Moeten we ons nu gaan aanpassen? Moeten we bijvoorbeeld de kerkgang afschaffen? Moeten we maar niet meer uit de Bijbel lezen en in plaats daarvan een kinderbijbel of een dagboek nemen? Maar een dagboek is toch niet Gods Woord? Waarom doen we dingen zoals we ze doen?

Het zijn wellicht herkenbare vragen. Een van de bewoners gooit het over een ander boeg. Hij volgt het programma al lange tijd. "Ik heb het hier wel eens moeilijk gehad en dan lazen jullie iets uit de Bijbel dat precies aansloot bij datgene waarmee ik liep." Een andere bewoner beaamde dit, en ook een derde bewoner onderstreepte deze ervaring. Drie bewoners die al maanden het programma volgden! Alledrie met dezelfde ervaring.

Harde harten bereiken

Aanpassen? Het bevestigde opnieuw mijn mening. Inhoudelijk mogen we ons niet aanpassen. Wel moeten we in ons gesprek aansluiten bij de belevingswereld van de ander. Daar zullen we het snel over eens zijn.

Maar hoe brengen we de Boodschap? Moeten we ons daarin aanpassen? Is de Bijbel eigenlijk wel toegankelijk voor buitenkerkelijken? En is de drempel naar een reformatorische kerkdienst niet veel te hoog? Snappen ze daar wel iets van?

Bovenstaande reacties hebben me geleerd om voorzichtig te zijn met eigen redeneringen. De bewoners ervaren sommige zaken toch anders dan wij soms denken. En bovendien, de Heere weet op de beste wijze aan te sluiten bij de belevingswereld van de ander. Ik hoef Zijn Woord niet aan te passen.

Hij is bij machte om de ander te bereiken. Het is onze opdracht om alles op alles te zetten om Zijn Woord bij de ander te brengen. Vervolgens is het onze opdracht om te geloven en te verwachten dat God bij machte is om harde harten te bereiken.

E. van Hell, directeur stichting Ontmoeting

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen