Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van de prins geen kwaad

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van de prins geen kwaad

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Zelden is de Amsterdamse antiquarenwereld heftiger in beroering geweest dan in het afgelopen voorjaar! De eerste twee maanden van het jaar zijn meestal erg rustig. Beurzen en veilingen worden er nauwelijks gehouden en het maken van een zakenreis is om dezelfde reden niet zo interessant. Maar deze winter en dit voorjaar was er ongekende drukte in de handel, waarbij vergeleken de hype in de ict-sector van 2000 kinderspel was.

En dat alles dankzij één man. De prins uit Togo. Is Togo dan een koninkrijk? En waar ligt Togo precies? Vele collega's en ik raadpleegden direct onze encyclopedie om onze kennis van Togo wat op te vijzelen. Een interessant land, dat wel, maar geen koninkrijk.

Wat was er ineens aan de hand?

Wel, daar verscheen ineens een volstrekt onbekende prins uit een ver en onbekend Afrikaans landje. Een gentleman, omringd door lijfwachten en in een auto met chauffeur. Het is, zover ik weet, nog nooit in de geschiedenis van het antiquariaat voorgekomen dat er een nieuwe koper op de markt verscheen van koninklijken bloede. Een prins die boeken verzamelt en er met kennis van zaken over spreekt! En ook nog eens een man met een zeer brede belangstelling, die over veel onderwerpen kan meepraten. Hij verbleef voor enkele weken in een duur hotel in Amsterdam en naast allerlei zaken die hij hier moest doen, had hij tijd om zijn liefhebberij (eigenlijk moet ik zeggen: zijn passie) voor oude boeken uit te leven in het boekeneldorado Amsterdam.

Zijn eerste kennismaking met het Amsterdamse antiquariaat voltrok zich bij een collega in een van de straatjes tussen de Amsterdamse grachten.

Moet u zich voorstellen: een stille ochtend in een antiquariaat. Ineens gaat de deur open en er staan vier heren in je zaak: een prins, twee lijfwachten en een chauffeur, die tevens de functie van 'drager' heeft. De prins raakt eerst onder de indruk van alles wat hij ziet en daarna raakt hij over zijn toeren. Dit had hij nog nooit gezien, en na tien minuten vraagt hij aan de eigenaar: "Wat kost de hele zaak? Ik ben in alles geïnte resseerd." Nu zijn we in Amsterdam wel wat gewend, maar dit niet! De verbouwereerde collega zei dat hij dat uit zou rekenen en vroeg of hij de andere dag terug wilde komen. Die tijd besteedde de prins om andere antiquariaten te bezoeken, waar hij ieder verbaasde met zijn grote kennis. Over de theologie kwam hij niet uitgepraat. Hij had ook gestudeerd! Uit het hele gesprek was duidelijk merkbaar: hij kende de kerkgeschiedenis en sprak met grote kennis over het infra- en supralapsarisme! Dat hij gestudeerd had, staat voor mij vast. Deze kennis doe je niet op op de jongelingenvereniging van Togo!

Ook mijn hele voorraad kon ik zo opsturen naar Togo. Hij wilde alles hebben: alle Latijnse werken, maar ook alles van de Nadere Reformatie. Ik zei dat ik daar veel voor voelde en dat het heel goed uitkwam zo vlak voor mijn aanstaande verhuizing. Dat scheelt enorm veel werk, nietwaar? Maar, vroeg ik bescheiden, hoe doet u dat met de betaling? Ik besef dat het een vraag is die je een prins niet stellen mag. De betaling was geen enkel probleem. Hij wist zelf niet hoe rijk hij was. Er was slechts één probleem: door politieke omstandigheden was het geld even geblokkeerd. Hij was nu in Amsterdam om contracten af te sluiten om olie te leveren aan raffinaderijen.

De miljarden vlogen om m'n oren. Inderdaad, daar kon de aankoop van mijn voorraad vele malen van betaald worden. Ik zei hem dat ik direct alles zou leveren, zodra hij zijn contracten gesloten zou hebben. Dat vond hij jammer, maar zakelijk gezien kon hij dat goed begrijpen. Hij is theoloog en zakenman tegelijk. En als prins had hij een naam hoog te houden.

De prins vertrok en ik heb hem nooit meer gezien. Net als al m'n collega's.

Ben ik nu boos of teleurgesteld? Nee hoor! Het was een leuk avontuur. Van de prins geen kwaad. Ik heb er één vraag aan overgehouden: dééd de prins in olie, of wás hij in de olie. Wie het vatten kan, vatte het.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 30 oktober 2002

Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's

Van de prins geen kwaad

Bekijk de hele uitgave van woensdag 30 oktober 2002

Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's