Onderwijs

Vandaag beginnen de stakingsacties in het onderwijs. Het zuiden en Zuid-Holland staan als eerste op de actielijst van de Algemene Onderwijsbond. De overige regio's zullen de komende dagen volgen. Gelukkig doen de andere onderwijsorganisaties niet mee. Die blijven er bewust buiten. Zij zien geen reden om het zware stakingsmiddel op dit moment in te zetten.

Dat er in het onderwijs grote problemen zijn, is zonder meer duidelijk. Er is gebrek aan leerkrachten. Het onderhoud van schoolgebouwen laat te wensen over. Het onderwijsprogramma staat voortdurend op de helling. Het is moeilijker dan ooit om de leerlingen te boeien en te disciplineren.

Bij de bezuinigingsoperaties van de jaren tachtig en negentig is het onderwijs flink onder het mes geweest. Dat wreekt zich nu. Jongeren kunnen bij hun beroepskeuze veel kanten uit en kiezen niet meer voor het onderwijs. Ze hebben van dichtbij meegemaakt onder welke omstandigheden veel leerkrachten hun werk moeten doen.

Tegelijkertijd is het buiten discussie dat onderwijs belangrijker is dan ooit. De moderne maatschappij is bij uitstek een kennismaatschappij. Het aanbod van ongeschoolde arbeid loopt terug. Jongeren met een afgebroken opleiding hebben tegenwoordig maar beperkte mogelijkheden om aan de slag te komen.

Toch steekt Nederland de laatste jaren minder geld in het onderwijs dan in de andere ontwikkelde landen het geval is. Dat roept vragen op. Ook al is het niet zo dat meer geld automatisch betere onderwijsresultaten oplevert, geld is wel een middel om allerlei hinderpalen voor een goed functionerend onderwijssysteem weg te nemen.

Daarbij komt dat de zorg voor het onderwijs bij uitstek een overheidstaak is. De maatschappij als geheel heeft er belang bij dat de jongere generatie adequaat opgeleid wordt. Uiteraard kunnen ouders en studenten daar zelf een financiële bijdrage aan leveren. Het overgrote deel van de onderwijskosten moet echter uit de publieke middelen worden betaald.

Nu de overheid beter bij kas zit, is het gewenst meer geld voor het onderwijs uit te trekken. Maar er zijn andere sectoren, zoals de zorg, waar eveneens allerlei noodkreten weerklinken. En dat niet zonder reden.

Vandaar ook de discussie over de omvang en de verdeling van de begrotingsruimte voor het komende jaar. Moet de Zalmnorm, die onder heel andere budgettaire omstandigheden is afgesproken, ongewijzigd gehandhaafd blijven of niet? Dat levert duidelijk spanningen op binnen de regeringscoalitie.

Nu is ja zeggen tegen bepaalde financiële verlangens altijd makkelijker dan nee zeggen. Dat geldt in de privé-sfeer, maar ook bij de overheid. Een minister van Financiën ontleent zijn waarde vooral aan het feit dat hij regelmatig de boot weet af te houden wanneer er financiële claims op tafel worden gelegd.

De hoogste zuinigheid is echter niet de hoogste wijsheid. Onderwijs vormt in ons land duidelijk een knelpunt. Het gaat daarbij om de opleiding van de komende generatie. Daarvoor is veel geld nodig en dat mag ook veel geld kosten. Waarbij we wel moeten bedenken dat geld niet automatisch alle problemen oplost. Maar zonder geld zal het ook niet gaan.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen