Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Lea en Rachel als beeld   van christelijke kerk

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Lea en Rachel als beeld van christelijke kerk

Hiebsch promoveert op Luthers Genesis-preken

2 minuten leestijd Arcering uitzetten

AMSTERDAM - De oudtestamentische personen Lea en Rachel zijn als de buiten- en de binnenkant van de kerk en de mens. De binnenkant is gericht op God en staat voor vrede en harmonie, de buitenkant is gericht op de wereld en kent leed en pijn. Mevr. S. Hiebsch promoveerde gisteren aan de Universiteit op Amsterdam op Lea en Rachel in Luthers Genesis-preken.

Luther heeft het boek Genesis in twee reeksen preken uitgelegd. De eerste reeks (1519-1521) is een weerspiegeling van Luthers theologische ontwikkeling op het hoogtepunt van zijn conflicten met de Rooms-Katholieke Kerk. De tweede reeks (1523-1524) valt in een periode waarin de reformatorische kerk- en gemeenteopbouw steeds meer op gang kwam.

Figura

De hermeneutische sleutel tot Luthers Genesis-preken ligt volgens mevrouw Hiebsch in de zogeheten figuratieve duiding. Lea en Rachel zijn bij Luther een "figura" (figuur, symbool) van de christelijke kerk. Personen en gebeurtenissen uit het Oude Testament zag Luther als "figuren" van Christus en Zijn kerk.

De jonge doctor stelt in haar proefschrift dat Luther kiest voor de figuratieve duiding van het Oude Testament en niet voor de allegorische methode, waarmee bijbelse geschiedenissen sterk worden vergeestelijkt. Met deze figuratieve duiding staat Luther volgens dr. Hiebsch duidelijk in de traditie van Paulus en de kerkvaders.

Visie op heiligen

Luthers visie op de heiligen steunt op de Schrift en niet op de middeleeuwse traditie van de Rooms-Katholieke Kerk. Er zijn volgens hem drie groepen: historische heiligen (Augustinus, Fransiscus van Assisi, etc.), nieuwe evangelische heiligen (zoals de twee Augustijner monniken Hendrik Vos en Johannes van den Eschen) en bijbelse heiligen.

Er zijn ware en valse heiligen, aldus Luther. In de Genesis-preken zijn Lea, Rachel en Jacob de ware heiligen en is Laban de valse heilige. De valse kerk is de kerk van Laban, die Luther in zijn eigen tijd in het ambt van de paus en de geestelijke stand terugvond. Lea en Rachel daarentegen zijn figuren van de ware christelijke kerk en Jacob is een figuur van Christus. De ware kerk laat volgens Luther haar leven afhangen van het Woord van God en van Zijn geboden, en de autoriteit in deze kerk ligt niet bij een mens, zoals de paus, maar bij de Schrift.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 21 juni 2000

Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's

Lea en Rachel als beeld   van christelijke kerk

Bekijk de hele uitgave van woensdag 21 juni 2000

Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's