Vrucht

"als waterbeken in een dorre plaats"

Jesaja 32:2b

Dorre plaatsen zijn harde plaatsen. Langdurige droogten maken zachte plaatsen hard. Wildernissen en woestijnen zijn plaatsen die geen zachtheid van zichzelf hebben. Het hart van een mens is van zichzelf zeer hard. Het natuurlijke hart dat nog niet verzacht is door genade, wordt dikwijls vergeleken met een keisteen of een diamant, de hardste van alle stenen. Een molensteen is niet zo hard als het natuurlijk hart van een mens.

Genade kan dat hart niet verzachten, oordelen kunnen daarin geen indruk maken. Zolang Gods Geest door Zijn almachtige kracht niet tussenbeide komt, zal het hart niet verzacht worden. Het stenen hart kan door geen enkele menselijke kunst veranderd worden in een vlezen hart. Het vreest niets, het gevoelt niets, het kant zich tegen alles wat hem goed wil doen. Wij zien dit aan Farao. Alle hamers die God gebruikte waren niet bij machte om zijn stenen hart te verbrijzelen.

Dorre plaatsen zijn ook onvruchtbare plaatsen. Er wordt in de wildernis geen vrucht gezien, noch verwacht. Het hart van een mens brengt, zolang het niet met Christus is verenigd, geen goede vruchten voort. Dat kan het ook niet. Het brengt wel wilde, wrange druiven voort, ijdele gedachten en zondige werken, maar geen aangename vrucht. Het is niet de wilde boom, maar de geplante boom die vrucht draagt. Goede werken zijn de vruchten van de Geest. "Uw vrucht is uit Mij gevonden", Hosea 14:9.

Ralph Robinson,

predikant te Londen

(Christus alles en in allen, 1668)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen