Zuid-Holland in Duitse handen
Provincie gaat nieuw kantoorcomplex huren op voormalige eigen grond
DEN HAAG - Het kan laag aflopen met een provincie. Ooit was Zuid-Holland een van de machtigste gewesten van het land. Inmiddels is het oude bestuurscentrum verkocht, zijn grote delen gesloopt en huizen de provinciale medewerkers in een huurpand. Maar ze komen terug! In een hypermodern kantoorcomplex. Niet als eigenaar, maar als huurder. Want sinds 1995 is het pand in Duitse handen. En hoe lang heeft Zuid-Holland eigenlijk nog?
Aan symboliek ontbreekt het bij de bouw van het nieuwe provinciehuis van Zuid-Holland in ieder geval niet. Reeds jaren wordt er gediscussieerd over de huisvestingsproblemen van de provinciale ambtenaren. Het oude gebouw op de hoek Koningskade/Zuid-Hollandlaan werd reeds vele malen verbouwd, maar bleek uiteindelijk toch te klein. Bovendien voldeed het pand absoluut niet meer aan de eisen van de moderne tijd.
Maar ja, de toekomst van de provincie was te onzeker om direct te besluiten tot nieuwbouw. Want komt er nu eigenlijk wel een stadsprovincie Rotterdam? En wat doet de regio Haaglanden? Kortom: onzekerheid troef.
Joop Distelbrink, die de communicatie rond de nieuwbouw verzorgt. kan er mooi over vertellen. „Het was allemaal nogal onzeker en dus gebeurde er steeds maar niks. Nieuwbouwen? Verkopen en elders huisvesting zoeken? Gedeeltelijk nieuwbouwen? Elders wat huren? Het bleef bij praten. Maar je kunt niet blijven wachten. Dus werd besloten het oude pand te verkopen, gedeeltelijk te slopen en gedeeltelijk nieuw te bouwen. Projectontwikkelaar Mabon investeert in totaal zo’n 150 miljoen in het nieuwe pand. De provincie sluit vervolgens een tienjarig huurcontract af met de nieuwe Duitse eigenaar van het complex, Commerz Grundbesitz Investmentgesellschaft uit Wiesbaden. Na die tien jaar heeft de provincie het recht op terugkoop van het pand”.
Onrust
De Staten gingen akkoord en dus kon in 1995 de sloop van delen van het oude pand beginnen. Juist in de tijd dat het optimisme over de vorming van een Rotterdamse provincie nog volop aanwezig was. De sloop van het provinciale apparaat leek letterlijk en figuurlijk niet meer te stuiten. Maar de Rotterdamse burgers verwezen de ideeën voor opsplitsing van Zuid-Holland naar de prullenbak en de provincie leek weer de toekomst te hebben. Terwijl de bestuurders blijven ruziën over de toekomst van Zuid- Holland, bouwt de provincie inmiddels onverstoorbaar verder aan een modem kantoorcomplex.
Distelbrink kan er wel om grinniken. „Natuurlijk was er hier veel onrust onder het personeel, door alle plannen voor Rotterdam en Haaglanden. Want als Rotterdam een eigen stadsprovincie zou worden, zouden er bij de provincie Zuid-Holland honderden banen verdwijnen. Maar nu alles op de lange baan is geschoven, is er toch weer een nieuw soort elan ontstaan. Er is bij de provincie veel veranderd en iedereen doet gewoon z’n werk”.
Maar blind voor de toekomst zijn de provinciale bouwers niet. „Er komt hier een modem kantoorpand dat aangepast kan worden aan de omstandigheden”, meldt Distelbrink. „Het kantoor wordt zo gebouwd dat er delen aan derden verhuurd kunnen worden. Dus komt er tóch een provincie Rotterdam, zoals het er nu naar uitziet per 1 januari 2000, dan gaan we een vleugel van het kantoor onderverhuren”.
Toch zitten de provinciebestuurders nog met één groot probleem. Het plan bestaat om ook van de regio Haaglanden een stadsprovincie te maken. „Dan moeten de Zuid-Hollandse ambtenaren verhuizen naar de nieuwe provinciehoofdstad, omdat het provinciehuis niet buiten de provincie mag staan”, geeft Distelbrink toe.
Golvend
Hoewel de jongste delen van het oude provinciehuis blijven staan, zal het gebouw straks een totaal andere indruk bij bezoekers en passanten achterlaten dan het oude. Was het vroeger alles rechthoekigheid, barsheid, luiheid en beton wat de klok sloeg, het nieuwe pand is golvend, open en gebouwd met vriendelijke materialen. Een groot binnenplein, waaraan de kantoren komen te liggen, wordt openbaar gebied. Onder het plein komt een parkeergarage voor 450 auto’s en 600 (brom)fietsen. Het plein wordt voor voetgangers toegankelijk via drie doorgangen en op het plein komen vijvers, kabbelend water en bomen. De bestrating wordt uitgevoerd in Hollandse klinkers. Ook het carillon van het provinciehuis krijgt een plaats op het binnenplein. Vanaf dat plein kijkt men, door de glazen wanden van het bedrijfsrestaurant, op het Malieveld.
In het gebouw komen zo’n 1600 werkplekken. Bij het ontwerp is rekening gehouden met een zo laag mogelijk energiegebruik. Er komen ramen met drie lagen glas en muren voorzien van een brede spouw, om warmte op te vangen en af te voeren. De ramen in het gebouw kunnen straks open zonder dat het klimaatsysteem ontregeld wordt.
Leeuw
Momenteel huizen er zo’n duizend ambtenaren van de provincie in het oude kantoor van Nationale Nederlanden aan de Utrechtsebaan. Begin 1998 verhuizen zij terug naar de hoek Koningskade/Zuid-Hollandlaan, waar dan de vlag met de Hollandse leeuw weer fier zal wapperen aan de mast. Hoe lang die leeuw het zal uithouden, is echter de vraag. In ieder geval lijkt het vrij zeker dat het nieuwe provinciehuis, ontworpen door het Amerikaanse architectenbureau Kohn Pedersen Fox, de huidige provincie Zuid- Holland zal overleven.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 april 1997
Reformatorisch Dagblad | 24 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 10 april 1997
Reformatorisch Dagblad | 24 Pagina's