Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

„Met een hond aan zijn stoel, heeft gehandicapte meer contact”

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

„Met een hond aan zijn stoel, heeft gehandicapte meer contact”

”Op weg met de ander” belegt ontmoetingsdag voor jongeren

3 minuten leestijd Arcering uitzetten

PUTTEN - „Doe een hond aan je stoel”. Dat is het advies van Erwin Hout aan mensen die op een rolstoel zijn aangewezen. „Hij krijgt een aai over zijn kop en je hebt veel meer contact Mensen denken: O, hij kan voor een hond zorgen. Je komt ermee op een hoger niveau. Wat betreft de beleving van derden tenminste”.

De 23-jarige Erwin Hout vertelde in Putten op de jongerendag van de hervormde vereniging op gereformeerde grondslag van en voor mensen met een handicap ”Op weg met de ander” hoe hij met zijn handicap heeft leren omgaan. Toen hij 19 was, struikelde Erwin tijdens een stoeipartij aan de waterkant en brak zijn nek. Hierdoor is hij motorisch en sensibel vanaf zijn schouders verlamd.

Lagere drempel

Hij vertelde hoe hij in het ziekenhuis de kracht van God mocht ervaren. „Je mag weten: Ik ben een parel in Zijn hand”. Erwin was altijd actief binnen de jeugdvereniging. En dat is hij nog steeds. Toen hij veertien maanden in het revalidatiecentrum verbleef, kwamen iedere donderdag vijf of zes leden bij hem op visite om „met elkaar de hoogten en de diepten te beleven”.

Sinds twee jaar is Erwin zelfs voorzitter van de jeugdvereniging. Hij maakt agenda’s, leidt commissies, organiseert weekends of een strandwandeling. „Dat laatste is trouwens meer ploegen dan wandelen”.

„Ik neem een geaccepteerde plaats in. De groep groeit met je mee”. Erwin raadde aan zelf als gehandicapte de drempel lager te maken en op een positieve manier je situatie kenbaar te maken. Ook gaf hij aan dat de houding waarmee je in het leven staat veel verschil maakt. „Mijn handicap bepaalt mijn leven niet, maar ik neem mijn handicap op de achtergrond mee. Ik begin niet met: Ik ben gehandicapt dus ik kan dit niet. Ik ga ervan uit dat mogelijk is wat ik wil. Ik doe mee en daar zijn aanpassingen voor nodig. Die mag je ook vragen. Er is meer mogelijk dan wij met elkaar denken”.

Mensen met een handicap moeten wel een extra drempeltje over om iets te regelen, blijkt in de praktijk. „Je vraagt je af: Zullen ze me wel op waarde weten te schatten? Ik stap daar vrij snel overheen”. Ook confronteert Erwin andere mensen af en toe met hun gedrag. Sommigen blijken nog steeds te denken dat je niet voor jezelf kunt praten als je in een rolstoel zit. Toen een ober aan zijn zus vroeg of die meneer ook koffie lustte, zei hij zelf: Ja, die meneer lust ook gewoon koffie. „Hallo, ik zit hier toch zelf ook nog, denk ik dan. De ben heel normaal. Alleen mijn lichaam wil niet wat mijn hoofd wil. Dat is het enige verschil”.

Computer

Erwin studeert marketing management (bestuurskunde) aan de Erasmus Universiteit in Rotterdam. Dit jaar hoopt hij klaar te komen met zijn studie. Thuis beschikt hij over een aangepaste computer. Met een lampje aan een bril kan hij de letters op een lichtgevoelig toetsenbord aanwijzen. Hiermee haalt hij zo’n 90 tot 100 aanslagen per minuut. Bovendien maakt hij gebruik van Internet. Met behulp van e-mail onderhoudt hij contacten met docenten en levert zo ook regelmatig werkstukken in. Colleges Volgt hij met een aantal vrienden, die zijn auto rijden.

’s Middags spraken de jongelui over het thema ”De rol van de gehandicapte bij zijn/haar integratie”. Ze konden onder andere aangeven of ze het eens waren met de stellingen: Als je als gehandicapte overtuigd bent van je eigen kunnen, is er altijd wel een manier te vinden om die capaciteiten in dienst te stellen van de opbouw van de gemeente. De meeste drempels in het leven van een lichamelijk gehandicapte worden door hem of haar zelf opgeworpen. Je kunt pas volwaardig binnen de gemeente en de maatschappij functioneren als je je eigen handicap hebt aanvaard.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van maandag 7 april 1997

Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's

„Met een hond aan zijn stoel, heeft gehandicapte meer contact”

Bekijk de hele uitgave van maandag 7 april 1997

Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's