De kraakboerderij van ”jonker Frits”
Putten verliest opvangtehuis voor probleempubers en bejaarde paarden
PUTTEN - Pubers met problemen konden er terecht, evenals bejaarde paarden. De Puttense ”jonker Frits” had kennelijk geen problemen met de nietalledaagse activiteiten in en rond zijn gekraakte boerderij aan de Beekweg. De nieuwe eigenaar is minder soepel. Elly, Ruud, Joep en Ukkie moeten omzien naar een ander onderkomen. En dat valt niet mee.
Het verhaal van Ruud en Elly Weerman is even bijzonder als de omgeving van hun huis. Het gebied rondom de Beekweg getuigt van een rijk verleden. Nagenoeg alle boerderijen die er staan waren eigendom van wijlen jonkheer mr. J. F. C. Schimmelpenninck, in Putten beter bekend als ”jonker Frits”. En die hield van puur natuur. Letterlijk. Zijn veertig pachtboeren gingen weliswaar met de tijd mee, maar wee degene die het waagde een houtwal te kappen. Na een storm stuurde hij een mannetje om de bomen van de fietspaden te halen. Maar daar bleef het dan bij. Zo zijn er meer voorbeelden.
De familie Weerman kwam achttien jaar geleden op een aparte manier in een van de boerderijen terecht. „Die stond al vijf jaar leeg”, vertelt Ruud. Tijdens een fietstochtje -de familie woonde destijds in Ermelo- viel het vervallen huis in de ruige wildernis dusdanig in de smaak, dat de familie in contact probeerde te komen met de jonkheer. Met weinig succes overigens. Ruud: „We hebben gedurende een maand of vier verschillende keren gebeld en geschreven, maar we kregen nooit een antwoord terug”.
Pacht
Dat spelletje begon te vervelen. De familie Weerman -pa, ma en drie jonge kinderen- trok ten einde raad de stoute schoenen aan en bezette de bouwvallige boerderij. Een aangetekende brief bracht jonker Frits op de hoogte van die kraakactie.
Via via kwam Ruud er al snel achter hoeveel pacht het huis moest opbrengen. „Per week maakte ik het symbolische bedrag van 25 gulden via een postwissel over naar de jonkheer”. Mr. Schimmelpenninck weigerde echter het geld in ontvangst te nemen. „Uiteindelijk is het op een aparte rekening bij de Postbank gestort”.
De Weermannen waren nu krakers tegen wil en dank. Dat de jonker ook even aan de situatie moest wennen, blijkt wel uit het feit dat hij gedurende een maand de elektriciteit liet afsluiten. „Dat was de enige tegenwerking die we ondervonden”, aldus Ruud. De jonkheer zagen ze af en toe in een auto voorbijrijden. Hij kwam nooit kennismaken. „Af en toe stuurde hij een van de jachtopzieners. Die dronk dan gezellig een kopje thee. Zij waren allang blij dat ze het huis niet meer als politieagenten hoefden te beschermen tegen allerlei vandalen”.
De eerste zorg van de nieuwe bewoners was het pand bewoonbaar te maken. Een buurman vond dat een boerderij zonder dieren geen boerderij was en bracht een schaap mee. Al snel daarna stalden vrienden een veulen. Dat vond onderdak in de inmiddels opgeknapte stal. Ruud: „Het is eigenlijk raar wat je allemaal kan overkomen in het leven, want na dat eerste veulen ontstond er een soort paardenpension”. Zijn vrouw Elly hield zich voornamelijk bezig met bejaarde paarden, die (nog) niet terechtkonden in het rusthuis in Soest. Zo’n twintig viervoeters brachten zo hun oude dag door aan de Beekweg.
De boerderij ligt verscholen tussen bomen en struikgewas, vanaf de weg slechts te bereiken via een vlondertje en een slingerend zandpad. De ramen in de grote kamer geven uitzicht op een weide. Een zwart paard doet zich tegoed aan wat gras. Een schimmel -„die kwam hier als veulen, Ukkie heet-ie”- houdt het huis in de gaten. Joep, een kolossale herder, komt hijgend binnen om onbeschaamd het bezoek te besnuffelen.
Na de paarden kwamen de probleemkinderen. De familie zocht deze merkwaardige combinatie niet bewust. „Een vriendin van onze dochter wilde hier in 1985 komen wonen. Dat moest kunnen, vonden wij”, aldus Ruud. Meer pleegkinderen volgden, meestal pubers met problemen. „Moesten we ze op straat laten zwerven?”
De Weermannen hebben nooit doorgeleerd voor kinderopvang. „Wij zijn geen pedagogen, maar gewone ouders. Opvoeden doen we vanuit ons gevoel”. De pubers -in totaal bivakkeerden er negen in de boerderijmoesten aanpakken. Poetsen, mesten, hout hakken, zagen, schilderen, de moestuin wieden, niets was te goed voor hen. Elly: „Kinderen hebben behoefte aan het dragen van verantwoordelijkheid, neem ze daarom serieus”.
Jonkheer Schimmelpenninck overleed op 29 april 1991. „Een buitenissige man”, kijkt Ruud terug. Zo lag in elke pachtboerderij een voorbeeldplankje met daarop de kleuren roze, rood en zwart. Alleen die tinten mochten op het hout worden geschilderd. Maar ook aan het leven van de merkwaardige man kwam dus een eind. Een achtemicht erfde de bezittingen.
„Vanwege de hoge successierechten stootte zij een aantal panden af”, weet Ruud. Met de nieuwe eigenaar, Roghair bv, bereikte de familie geen overeenstemming over een huurcontract. „We zijn heel correct behandeld. De firma had ons er binnen drie maanden kunnen uitzetten, maar onze dochter mocht eerst haar schoolopleiding afmaken”.
Commercieel
Ruud en Elly zijn nu op zoek naar een locatie waar zij hun activiteiten kunnen voortzetten. Samen met huisvriend Peter Teune -sociotherapeuten zijn vrouw willen ze dolgraag een doorstart maken. „Er is een schrijnende behoefte aan pleeggezinnen. Omdat we hier goedkoop zaten, konden we hierin voorzien. Misschien moeten we straks commercieel beginnen”, denkt Ruud hardop. Waar dat is, maakt niet uit. „Een klooster in Valkenburg kan, maar een oude school in Leeuwarden ook. We zijn hier in de loop der jaren handig genoeg geworden”.
In de verte brullen kikkers hun concert. „Daar ligt een vijvertje. Het is paartijd”, verduidelijkt Elly. Ze kijkt peinzend naar de moestuin. „Voor het eerst in achttien jaar heb ik daar niets aan gedaan. Op 1 juni zijn we weg. ’t Is eigenlijk niet voor te stellen”.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van woensdag 2 april 1997
Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van woensdag 2 april 1997
Reformatorisch Dagblad | 18 Pagina's