Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Van suikereiland naar de Kaap

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Van suikereiland naar de Kaap

Cubaanse artsen en leerkrachten verrichten contractarbeid in Zuid-Afrika

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

JOHANNESBURG - Sinds enige jaren heeft Zuid-Afrika te maken met een nieuw type immigrant. Cubanen komen met honderden tegelijk het land binnen, niet om zich daar mettertijd te vestigen, maar om er enkele jaren lang op contract te werken. Het gaat in hoofdzaak om artsen.

Zo’n vierhonderd Cubaanse geneesheren werken thans in Zuid-Afrika, voornamelijk op het platteland, in een van de duizend nieuwe klinieken die de regering-Mandela de laatste twee jaar overal heeft gebouwd.

De artsen worden onder een overeenkomst met Fidel Castro op vrijwillige basis naar Zuid-Afrika uitgezonden. De voorkeur gaat uit naar doktoren die de Engelse taal beheersen en die al eerder in Afrika hebben gewerkt, bijvoorbeeld in Angola, waar Castro in de jaren zeventig een expeditieleger van naar schatting honderdduizend man naar toe zond.

Protest

De Cubaanse artsen voldoen over het algemeen goed, hoewel onlangs een anesthesist, die in een kliniek in Noord-Transvaal werkte, naar huis is gestuurd na de mysterieuze dood van vier patiënten onder verdoving. Ook uit andere delen van het land komen berichten die melding maken van incompetentie van de Cubaanse artsen.

Plaatselijke Zuid-Afrikaanse doktoren hebben over het algemeen geen al te positieve mening over hun collega’s uit Havana. De (blanke) artsenvereniging protesteert tegen de aanwezigheid van de Cubanen door te zeggen dat de opleiding aan de Zuid-Afrikaanse hogescholen en universiteiten met kop en schouders uitsteekt boven de academische prestaties van Cuba.

Hoe dat ook zij, het blijft een feit dat de geneeskundige zorg met name op het platteland sterk achterloopt bij de moderne geneeskunde in de grote steden. Zuid-Afrikaanse artsen, of ze nu blank of zwart zijn, zijn niet bereid voor een mager overheidssalaris op het platteland te werken zolang ze in een privépraktijk in de stad veel meer kunnen verdienen. Dus zag de regering zich genoodzaakt artsen van buitenaf aan te trekken.

Cuba wordt door Mandela en zijn ministers sterk geïdealiseerd, vooral door die ministers die tot de Communistische Partij behoren en die menen dat Zuid-Afrika bij Cuba in het krijt staat vanwege de Cubaanse steun aan de strijd tegen de apartheid.

Onderwijs

En het blijft niet bij artsen. De Zuid-Afrikaanse minister van onderwijs, prof. Sibusiso Bengu, is onlangs op Cuba geweest om er te praten over de mogelijke tewerkstelling van Cubaans onderwijzend personeel in Zuid-Afrikaanse scholen.

Zijn departement heeft een vergissing begaan door Zuid-Afrikaanse leerkrachten uit te nodigen met een gouden handdruk op te stappen om plaats te maken voor de tienduizenden leraren en onderwijzers die geen baan konden krijgen. De regering schatte het aantal leerkrachten dat hiervan gebruik zou maken op 7000. Het werden er 20.000. Dat was de eerste verkeerde inschatting.

De tweede was dat het departement van onderwijs alle leerkrachten over één kam schoor. Daardoor kwam het dat ook het schaarse aantal leerkrachten in de vakken wiskunde en natuurkunde verdween, zonder dat daarvoor uit de gelederen van de werkloze leraren vervangers werden gevonden. Kortom, op de Zuid-Afrikaanse scholen is sprake van chaos en wanbestuur.

Minister Bengu wil nu leraren wisen natuurkunde uit Cuba betrekken, maar daartegen zijn grote protesten gerezen, met name uit blanke hoek. De liberale Democratische Partij vindt zoiets gevaarlijk.

Woordvoerder Mike Ellis, die deel uitmaakte van een parlementaire delegatie die recent Cuba bezocht, zegt: „Tijdens ons bezoek werd ons voortdurend verteld hoe geweldig de rode revolutie is geweest voor de Cubanen. Wij zijn bang dat de Cubaanse onderwijzers hun ideologische standpunten in onze klaslokalen gaan uitdragen. Dit is voor ons volkomen onaanvaardbaar. Cuba is een arm land en loopt dertig jaar achter. Wat heeft het voor zin om met mensen te praten die dertig jaar achterlopen? Bovendien, welke taal moet een Cubaanse leraar met onze kinderen spreken? Spaans?”

Grote moeite

Ook zijn collega van de Nationale Partij, Cyril George, heeft grote moeite met het idee om Cubanen voor de Zuid-Afrikaanse klas te laten staan. „De ben zelf onderwijzer geweest en ik weet dat de kinderen mij beschouwden als een voorbeeld. De invloed die de Cubanen op onze kinderen zullen hebben met hun socialistisch/communistische denken zal ertoe leiden dat de jeugd in dezelfde richting opgroeit”.

En het delegatielid van het conservatieve Vrijheidsfront, Leon Louw, wijst erop dat onderwijs de overdracht van cultuur behelst. „En nu vraag ik me in gemoede af: Wat voor culturele banden bestaan er tussen ons en de Cubanen?”

De minister van onderwijs van de provincie West-Kaap, Martha Olckers, was evenmin onder de indruk van haar bezoek aan Cuba. „We kunnen het heus wel zonder de hulp van Cuba. Immers, Zuid-Afrika heeft op wetenschappelijk niveau voor heel wat pionierswerk gezorgd. Ik wijs alleen maar op Chris Barnard en zijn harttransplantatie, de eerste ter wereld. Cuba heeft ons niets te leren”.

Ondanks deze tegenwerpingen verwacht men dat de regering haar wil doorzet en steeds meer Cubanen zal toelaten.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 29 maart 1997

Reformatorisch Dagblad | 36 Pagina's

Van suikereiland naar de Kaap

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 29 maart 1997

Reformatorisch Dagblad | 36 Pagina's