De vrees voor vervolging
Vluchtelingenkinderen missen gevoel van veiligheid
In het algemeen spraakgebruik noemen we iemand die huis en haard gedwongen moet verlaten een vluchteling. Als zo iemand ergens in een vluchtelingenkamp terechtkomt, noemen we hem nog steeds een vluchteling. Besluit hij naar het Westen te vluchten, dan moet hij asiel aanvragen. Vanaf dat moment heet hij asielzoeker.
Of hij terecht een beroep doet op asiel wordt onderzocht in een juridische procedure. Voldoet de persoon aan de definitie uit het vluchtelingenverdrag, dan volgt erkenning als vluchteling.
Een goede omschrijving van ”vluchteling” staat in een boekje van de Stichting Vluchteling. Een vluchteling is… een persoon die zijn land heeft verlaten uit gegronde vrees voor vervolging wegens ras, godsdienst, nationaliteit, politieke overtuiging of het behoren tot een bepaalde sociale groep dan wel uit lijfsbehoud voor oorlog, burgeroorlog of ernstige verstoring van de openbare orde.
Gevaar
Wanneer iemand vreest voor zijn leven of het gevaar loopt zijn vrijheid te verliezen, dan vlucht hij. Vaak moet hij al zijn bezittingen achterlaten. Gescheiden van zijn familie heeft hij vreselijk te lijden onder zijn ellendige situatie. Gelukkig wordt hij doorgaans goed opgevangen in vluchtelingenkampen, maar wordt hij in het land van opvang soms gezien als een ongewenste gast.
Wanneer hij na jaren van ballingschap eindelijk naar zijn geboorteland terug kan keren, komt hij terecht in een door oorlog en geweld verwoest land.
Elk jaar laat de Nederlandse regering zo’n vijfhonderd personen toe, van wie elders vastgesteld is dat zij vluchteling zijn. Je wordt dus zomaar geen vluchteling.
In figuur 3 zie je de verdeling over de laatste paar jaren.
Wat het betekent om als kind te moeten vluchten, stond in de periodiek van de vluchtelingenorganisatie ZOA (november 1996):
Het gevoel van veiligheid behoort tot een van de belangrijkste basisvoorwaarden voor een kind om zich te kunnen ontwikkelen tot een evenwichtig persoon. En die voorwaarde is juist wat vluchtelingenkinderen missen of gemist hebben. Wat hebben veel van deze kinderen niet meegemaakt?
Misbruikt
Sommigen zijn ooggetuige geweest van de moord op hun ouders, het platbranden van hun dorp. Anderen zijn door soldaten gerecruteerd om munitie te dragen, zijn gemarteld of seksueel misbruikt.
Welk gevoel van veiligheid zal er bij deze kinderen nog over zijn? Hoeveel vertrouwen zullen zij nog hebben in de volwassenen om hen heen? In hoeverre zullen zij in staat zijn om straks hun eigen kinderen veiligheid en bescherming te bieden?
Anderzijds zijn er ook vluchtelingenkinderen die juist niets hebben meegemaakt, omdat ze geboren zijn in een vluchtelingenkamp. Ook een dergelijk bestaan vormt een ernstige belemmering in ontwikkelingen van kinderen.
Hoe het ook zij, veel vluchtelingenkinderen hebben traumatische ervaringen en zijn het meer dan waard door ons geholpen te worden.
De artikelen op deze pagina sluiten aan bij de onderwerpen voor de eindexamens geschiedenis, aardrijkskunde, maatschappijleer, economie en biologie voor het voortgezet onderwijs. Ze worden enerzijds geschreven op het niveau van de leerlingen, terwijl de auteur anderzijds het gehele lezerspubliek als doelgroep voor ogen heeft gehad.
VERGETEN VLUCHTELINGEN
Enkele voorbeelden die onder de noemer “Vergeten vluchtelingen” In het informatieblad van de Stichting Vluchteling werden gepubliceerd (oktober 1996):
Angola
1,5 miljoen ontheemden en 310.000 vluchtelingen als resultaat van de jarenlange burgeroorlog in Angola. In november 1994 kwam er een einde aan de oorlog en ondertekenden de strijdende partijen, UNITA en MPLA, het Lusaka-vredesakkoord. De uitvoering van het akkoord verloopt langzaam, maar gehoopt wordt dat de vluchtelingen en ontheemden binnenkort kunnen terugkeren.
Sudan
18 procent van de bevolking van Sudan is op de vlucht voor de oorlog tussen het Arabische noorden en het zwarte Afrikaanse zuiden. Dat komt neer op meer dan 5 miljoen ontheemden en 526.000 Sudanezen die een veilig heenkomen hebben gezocht in landen als Uganda, Zaïre, Kenia en Ethiopië.
Birma
Al meer dan dertig jaar zijn de militairen aan de macht in Birma. Dit regime maakt zich schuldig aan etnische zuiveringen en uitzetting van de religieuze minderheid. 200.000 Birmezen leven in vluchtelingenkampen in Bangladesh, Thailand en Maleisië.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 28 maart 1997
Reformatorisch Dagblad | 32 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 28 maart 1997
Reformatorisch Dagblad | 32 Pagina's