Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Curieus vertoon in Scheldestad Antwerpen

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Curieus vertoon in Scheldestad Antwerpen

6 minuten leestijd Arcering uitzetten

ANTWERPEN - De Belgische stad Antwerpen is niet alleen geliefd als uitgaanscentrum voor Nederlanders. Ze manifesteert zich vooral ook als een paradijs van antiek en curiosa. Grootmeesters zoals Rubens, Jordaens, Van Dijck en de Bruegels maken er deel uit van de geschiedenis. Zelfs de niet gepassioneerde verzamelaar kan het hart ophalen aan een snuffelroute door ontelbare winkels en opslagruimten.

In de onderbuik van Antwerpen bevinden zich de Vlaamse en de Waalse Kaai met een enorm oppervlak aan gratis parkeerruimte. Op het eerste gezicht toont deze buurt een vrij troosteloze aanblik met rijen aangeschaarde verwaarloosde herenpanden. Verrassend genoeg bevindt zich er wel een frituurmuseum en een ‘Voor en ’t na café’. Waarin de laatste uitspanning van andere Antwerpse koffiehuizen en eettenten afwijkt, is niet helemaal duidelijk.

Gedempte docks

Tegenwoordig presenteren zich een paar prestigieuze meubel- en verlichtingszaken aan de Vlaamse Kaai, met de ontwerpkoning Jan des Bouvrie als boegbeeld. Vroeger bevonden zich hier de „docks”, vertelt de eigenares van een glaswinkel welwillend. „Thans zijn deze gedempt en ja, nu probeert men er wat van te maken. Er verschijnen wat winkels en gelegenheden. Erg storm loopt het overigens nog niet”. In haar straat bevinden zich nog de „Antwaarpsche” visverwerkingsbedrijfjes van weleer. Dat betekent dat de lucht soms niet te harden is. „’s Zomers is het echt niet lekker”, merkt ze op.

Was Antwerpen ooit geen vrije stad, al in de 14e eeuw bekend om zijn jaarmarkten, waarbij alle mogelijkheden van de moderne commerciële techniek zich ontwikkelden? Goed, de „geldcode” en de creditcard hebben de wissel vervangen, maar de straatnamen van weleer bleven dezelfde. En de taal is nog even Vlaams als die van de uitgever Plantijn, die in 1584 zijn ”Twe-spraack van de Nederduytschen Letterkunst” vastlegde.

Rond 1500 groeide Antwerpen uit tot het zwaartepunt van de Europese wereldeconomie, terwijl na 1585 het verval intrad dat de stad uiteraard tot op heden heftig probeert te ontkennen. Restanten van het glorieuze verleden zijn de Onze-Lieve-Vrouwkathedraal op de Groenmarkt met de plechtige patriciërshuizen en het magnifieke stadhuis. Statig schrijden de schepen voorbij op de Schelde, een spoor van rimpelingen in het water achter zich latend totdat ze klotsend tegen de kades onder het oprijzende chique Zuiderterras ketsen.

Dinges en puzzels

De Kloosterstraat ligt in het verlengde van de Waalse Kaai en is de entree naar de City of Antiques. Zaken zoals de Brocanteur bieden meer óf minder bejaarde spiegels, bureaus, kasten, café-interieurs, bibliotheken, boekenmolens, telefoons en radio’s uit een tijd waarin ze net verschenen. Voor kitscherigheid, „dinges en puzzels”, heeft Franck Vranckx genoeg in huis, zes verdiepingen hoog. Oude vogelkooien, tandartsstoelen, serviezen, flessen, kinderwagens, uithangborden en voor wie op zoek is naar een geschikte prothese uit de Krimoorlog: houten benen in overvloed.

Betrouwbare Antwerpse antiquairs lijken de gelederen te hebben gesloten in een gilde. Wie binnenstapt bij één hunner, valt inderdaad het verschil op met sommige andere. Geen beduimelde en allergie opwekkende koopwaar, maar perfect geëtaleerd glimmend fraai spul. Bij de Blue Shop om eens iets te noemen: tafels, dokterstassen, tekeningen, hooggeregen herenlaarzen van een Britse koloniaal tot een verzameling hockey- en golfsticks toe.

Wat er zoals tot het ambacht behoort, moet heel erg in de breedte worden opgevat. Bijzonder modieus is het verschijnsel lederen koffer uit het begin van deze eeuw. De Antwerpenaars kopen ze massaal in Engeland in. Doorgaans zijn de koffers van leder, hard karton of riet. Niet zelden, vermeldt wel ergens een sticker de plaatsnaam Southampton of Plymouth - waarvandaan de Britten uitzwierven. Voor deze koffertjes -„die ge als decoratie kunt gebruiken”- wordt grif geld gevraagd. 3500 Belgische frank voor een mooi gepoetste en degelijk onderhouden exemplaar; 3000 voor de stoffige koffer van dominee Norman Haddock uit Brighton.

De in totaal 67 geregistreerde antiek- en curiosahandelaren specialiseren zich in archeologie, art deco, art nouveau, brocante, brons, glas, klokken, landkaarten, oosterse kunst en veel meer. Van het slijk der aarde wordt in Antwerpen flink geld gemaakt.

Geprepareerde beesten

op nummer 55 van de Kloosterstraat bevindt zich een curieuze negotie onder de luifel ”De Verleeden Tijd”. In eerste instantie oogt deze camera obscura als een verzameling knipperende gokapparaten en geprepareerde beesten die te koop wordt aangeboden. Wie de ‘snuisterijen’ echter aan een kritische inspectie onderwerpt, lopen al snel de rillingen over de rug. Het wordt bepaald huiveringwekkend zodra er een kist in het zicht komt met een stapel botten. „Kijk, wij ruimen hele zolderverdiepingen op. Uit heel de wereld komt men naar onze zaak als er iets raars of vreemds bij zit”, legt een jongeman die met een kwast smeer een oude tafel aan het „opkuisen” is, nonchalant uit. „Uit de States, uit Turkije en uit India, je houdt het niet voor mogelijk”. De doodskist met inhoud kwam uit België. „Lag al jaren in een kamer. Vermoedelijk was het een militair. Er zat ook een embleem met een doodskop op de kist”, legt dezelfde jongen uit, die zijn studie horeca- en hotelwezen afwisselt met assistentie in De Verleeden Tijd.

De jongeman in de winkel toont vervolgens iets in de winkel wat naar verluidt beroering van omstanders veroorzaakte. Zo wist de eigenaar van de zaak zes jaar geleden beslag te leggen op een verzameling op sterk water gezette geslachtsdelen, alsmede een tweetal embryonale biggen met meer dan vier poten. Over de oorsprong van de „collectie” uit 1919 en 1923 wil men niets kwijt. Na publicatie in een Engels tijdschrift kwamen kijkers uit heel de wereld naar Antwerpen.

Een deel van hen -vermoedelijk het fatsoenlijkste- vond de tentoongestelde zaken ongehoord en afschuwwekkend, gezien de morele crisis die de natie doormaakt. In een tijd waarin het ene zedenmisdrijf na het andere openbaar komt, past zoiets niet, oordeelden zij. Men besloot tot demonstraties voor de winkel en daagde de eigenaar voor de rechter. „We moesten er een advocaat bijhalen om ons gelijk te krijgen”, aldus de jongeman, die onverstoord doorgaat met het opkuisen van de tafelpoot. Dus staan de omstreden voorwerpen als een bezienswaardigheid weer te kijk en worden ze naar verluidt af en toe verhuurd.

Stemrecht

„Ja, er is heel wat aan de hand in België. Gelooft u mij, dit is nog het begin”, meent de 20-jarige Peter eigenwijs. Zijn redenering maakt opeens een onnavolgbare kronkel als hij de zaak-Dutroux met de zaak van het vermoorde Marokkaanse meisje Loubna Benaïssa vergelijkt.

Het komt erop neer dat hij de moord op Loubna minder erg vindt. Met name de Marokkanen verpesten de sfeer in Antwerpen, stelt hij. Openlijk komt hij ervoor uit: „Ik ben een racist”. Viermaal werd hij aangevallen door „dat volk”. „Het zijn nu eenmaal die mensen”. Alle keren wist hij te ontsnappen, dankzij zijn stevige schoenen. Hij draaide een van zijn aanvallers het mes op de rug, gaf hem een geweldige optater en ging er als een haas vandoor., De buitenlander kon hem, marathonloper, niet inhalen. Natuurlijk deed hij aangifte bij de rijkswacht. „En nu willen ze de immigranten stemrecht geven. Ge begrijpt dat ik het daar niet mee eens ben. Awel, dat gaat mij veel te ver”.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 22 maart 1997

Reformatorisch Dagblad | 41 Pagina's

Curieus vertoon in Scheldestad Antwerpen

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 22 maart 1997

Reformatorisch Dagblad | 41 Pagina's