„Ik waag me nog niet buiten”
Albanese economiestudente Amelia somber over nationale toekomst
TIRANA - „Voor het eerst klonken er deze morgen geen geweerschoten. De situatie klaart dus enigszins op”. Toch waagt economiestudente Amelia (20) zich nog niet op de straten van de Albanese hoofdstad Tirana.
„Vannacht hoorde je nog wel schieten”, vult Amelia aan. „Maar ook dat was al minder dan de nacht ervoor. Het wapenvertoon heeft trouwens èan veel mensen het leven gekost in Tirana. Tussen 25 en dertig personen. Daarnaast raakten honderden gewond. Voorzover ik weet, bevonden zich onder de slachtoffers geen bekenden van mij”.
De plunderaars ontzagen de afgelopen dagen evenmin universitaire instellingen. Amelia vernam tot haar ontzetting dat deze lieden ook het onderkomen van zuidelijke studentes waren binnengedrongen. Zij zouden zich aan enkele achtergebleven bewoonsters hebben vergrepen. Onze informante kon deze melding evenwel niet natrekken. „Ik hoorde het alleen van buren”.
Hoewel het buiten gevaarlijk was, ging Amelia’s vader gistermiddag toch even op pad. Snel poolshoogte nemen bij familieleden. „Alles was gelukkig goed met hen”.
Er circuleren verhalen dat de voedselvoorraden van de Albanese hoofdstad in korte tijd dreigen op te raken. „Mijn vader passeerde de markt. Die was totaal leeg! De winkels zijn gesloten. De brood voorziening oogt momenteel zeer slecht. Slechts een paar bakkerijen draaien nog. Veel en veel te weinig om een hele stad te kunnen voorzien. Bovendien raken de meel voorraden op. Importen zijn niet mogelijk. Ondertussen staat de binnenlandse productie stil. Wanneer dat zo doorgaat, komen we inderdaad zonder voedsel te zitten”.
Niet patriottisch
Via de Italiaanse televisie volgde de studente het overleg van de Europese ministers van buitenlandse zaken in Apeldoorn. De Albanese crisis domineerde de agenda. Een prima zaak, reageert Amelia. „We hebben echt hulp van buitenaf nodig. De Albanese mentaliteit verschilt nu eenmaal wezenlijk van de Europese. Laat de Europese Unie eerst hier de huidige toestand maar grondig komen inventariseren alvorens te handelen. Onze mentaliteit ligt dichter bij de Turkse dan de Europese. Ze is nogal onevenwichtig. Albanezen veranderen makkelijk van standpunt. Ze lijken vandaag ook niet zo vaderlandslievend”.
Hoezo? „Dat is mijn impressie. Wanneer ik al die mensen pogingen zie ondernemen uit te wijken naar het buitenland… Dan kun je Albaniës nieuwe generatie toch moeilijk nog patriottisch noemen!”
En jij? „Ik probeer het te zijn, maar of het lukt?”, lacht Amelia. Koestert ze zelf geen plannen om buiten de landsgrenzen haar toekomst te zoeken? „Als ik de kans kreeg, deed ik dat zeker. Op het ogenblik is dat echter niet het geval”, analyseert ze nuchter.
Ze vervolgt op pessimistisch toon: „De vooruitzichten in Albanië zijn ronduit slecht. Dat is de realiteit. Tegenwoordig vernielen de Albanezen hun werk van de afgelopen vijf, zes jaar. Wat zal de toekomst ons brengen? Vooreerst hopen we op de terugkeer van de buitenlandse hulpverleners”.
Van een aftreden van president Berisha -onder druk van buitenaf!- verwacht onze zegsvrouwe geen nationaal soelaas. „Stapt de president óp, dan wakkert dat juist de rebellie aan”.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van maandag 17 maart 1997
Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van maandag 17 maart 1997
Reformatorisch Dagblad | 16 Pagina's