Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

De Boer: Moeder van een stiefkind

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

De Boer: Moeder van een stiefkind

Met belangenconflicten tussen ministers is in principe niets mis

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

Was minister De Boer van milieu wanhopig toen zij vorige week melding maakte van haar voortdurend gevecht met haar collega’s over de milieu-inbreng in het kabinetsbeleid? Dat was zeker niet het geval. Maar deze bewindsvrouw komt er steeds meer achter dat zij de moeder van een stiefkind is. De politiek kijkt naar dit kind in het algemeen alleen maar met opgetrokken neus en gefronste wenkbrauen.

Mevrouw De Boer heeft een portefeuille waarmee in politiek opzicht weinig eer valt te behalen. Een bewindspersoon doet het met zijn milieubeleid nooit goed. Voor de milieulobby, waarin machtige en invloedrijke organisaties samenwerken zoals Greenpeace, de Vereniging Natuur en Milieu en de Vereniging Natuurmonumenten, gaan de maatregelen nooit ver genoeg.

Voor anderen, die al die aandacht voor het milieu overbodig vinden of daarin ten minste een aantasting zien van hun handelingsvrijheid, gaat elke maatregel voor een schoner milieu te ver. Bovendien kan een. milieuminister geen zelfstandig beleid ‘neerzetten’. Minister Jorritsma-Lebbink (Verkeer en Waterstaat) kan straks bogen op de aanleg van een Betuwelijn, of op uitbreiding van Schiphol.

Wapenfeit

Het wapenfeit van De Boer bij deze mammoetwerken is in de ogen van de burgers niet meer dan een forse verhoging van het budget, omdat zij zonodig milieumaatregelen wilde treffen. Voor dit wapenfeit zal de bewindsvrouw niet de bewondering van de toeschouwers oogsten. Het is opvallend dat miljoenen Nederlanders lid of donateur zijn van de een of andere natuurorganisatie, maar er tegelijk wat of zelfs veel op tegen hebben als het milieu hun daadwerkelijk geld kost.

Andere bewindslieden scoren bij het publiek met belastingverlaging, of met verhoging van de koopkracht voor de minima, of met verkleining van de groepen in het basisonderwijs, of met het beschikbaar stellen van extra geld voor de gehandicaptenzorg. Zij incasseren daarmee het dividend van de economische groei. Maar die groei betekent tegelijk een zwaardere aanslag op het milieu. En dat moet mevrouw De Boer maar zien op te lossen.

De NRC-commentator drukte het donderdag vrij plastisch uit: „Terwijl de anderen (collega-ministers, PvdB) feesten, mag deze minister (mevrouw De Boer) de rommel opruimen”. Daarbij komt nog dat in tegenstelling tot andere beleidssectoren het milieubeleid pas na jarenlang stug volhouden revenuen afwerpt. Dat conflicteert met het wezen van de politiek, die per definitie gericht is op de korte termijn. Een coalitie kijkt meestal niet verder dan één regeerperiode. Maar daarmee kan het milieu niet uit de voeten.

Dikke walmen

Ten lotte heeft mevrouw De Boer het grote nadeel dat nationaal milieubeleid niet echt effectief is omdat de omringende landen niet eenzelfde beleid voeren. Het heeft nauwelijks zin de C02-uitstoot op; nationaal niveau via allerlei geldverslindende maatregelen te verminderen, als vanuit België en Duitsland dikke walmen CO2 ons land blijven binnendrijven.

Kortom, in politiek opzicht valt er met milieu niet te scoren. Milieu is in politiek opzicht zelfs een stiefkind. Maar weinigen laten zich aan dit kind echt wat gelegen liggen en de moeder wordt vanwege dit kind niet echt serieus genomen. Een extra handicap voor minister De Boer is dat zij tot nu toe te veel realiste en te weinig idealiste is geweest. Bovendien was en is zij meer bestuurder dan politicus. Zij denkt langs bestuurlijke lijnen, maar als zij meer invloed in het totale kabinetsbeleid wil krijgen, zal zij veel meer via politieke lijnen moeten opereren.

Zij zal meerderheden voor haar beleid moeten mobiliseren in kabinet en Tweede Kamer. Ze zal geen geoorloofde middelen moeten schuwen om haar zienswijze voor het voetlicht te brengen. Collega- ministers moeten de indruk krijgen dat ze bij het nemen van kabinetsbesluiten niet om deze bewindsvrouw heen kunnen. Op dat gebied zou mevrouw De Boer best wat bijscholing kunnen gebruiken, bijvoorbeeld van haar collega’s Jorritsma, Melkert (Sociale Zaken) en Wijers (Economische Zaken).

Zeker, milieu heeft in de politiek, maar ook bij de kiezers niet de hoogste prioriteit. Daarom was het in politiek opzicht bepaald niet slecht dat deze bewindsvrouw in een televisieprogramma redelijk openhartig vertelde hoe moeilijk het is nog iets van een milieudoelstelling in de beleidsvoornemens opgenomen te krijgen. Met zo’n vorm van stammenstrijd tussen de verschillende ministers is in principe ook niets mis. Het gaat erom dat uit een botsing van met elkaar conflicterende belangen het optimale besluit rolt.

Zo’n manier van werken is volstrekt normaal. Het is ook normaal dat mevrouw De Boer het als haar taak ziet om van het stiefkind een gewoon kind van de hele politiek te maken, dat door iedere politicus met het nodige respect wordt behandeld. Het is minder normaal dat de Kamer de minister voor haar ontboezemingen ter verantwoording roept en dat op zichzelf respectabele kamerleden op voorhand deze minister al de les lezen. Zo’n debat gaat over niets en toont de burger de politiek op haar smalst. Met zo’n debat is niets en niemand gediend, zeker het milieu niet.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 15 maart 1997

Reformatorisch Dagblad | 36 Pagina's

De Boer: Moeder van een stiefkind

Bekijk de hele uitgave van zaterdag 15 maart 1997

Reformatorisch Dagblad | 36 Pagina's