Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

BUITENISSIG

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

BUITENISSIG

5 minuten leestijd Arcering uitzetten

Aboriginal

Een Australische aboriginalschilder die de afgelopenjaren een behoorlijke reputatie heeft opgebouwd, blijkt een 82-jarige West-Australische vrouw te zijn wier Ierse boerenfamilie in het begin van de negentiende eeuw naar Australië emigreerde; net zo min aboriginal dus als een Engelsman in New York.

De ”aboriginalschilder Eddie Burrup”, genomineerd voorde hoog aangeschreven Australische Sulmanprijs voor landschapsschilderijen, heet in werkelijkheid Elizabedi Durack, zo gaf ze vorige week toe in The Daily Telegraph. Ze schildert in een stijl die veel weg heeft van de aboriginal-stijl. Haar schilderijen hangen in menig gerespecteerd museum en galerie op de afdeling authentieke aboriginalkunst. Burrups schilderijen maken deel uit van de rondreizende aboriginaltentoonstelling Native Title Now.

De reacties op de onthulling lopen sterk uiteen. „Hoe durft iemand zich een dergelijke cultuur aan te meten”, foeterde Doreen Mellor, een onafhankelijke curator van aboriginalkunst die werk van Burrap tentoonstelt. Ze verklaarde dat iedereen die schilderijen van Burrap heeft gekocht, in de maling is genomen. Ze nam drie schilderijen van Burrap in haar tentoonstelling op nadat ze had gehoord dat de ‘schilder’ nauwelijks Engels sprak en ergens in de wildernis woonde.

Mellor neemt de zaak zeer hoog op en zegt dat het demasqué van Burrap het toch al wankele vertrouwen tussen inheems en uitheems Australië een flinke klap heeft toegediend. „De gehele Australische gemeenschap heeft recht op een verontschuldiging”.

Edmund Capon, directeur van een galerie in New South Wales, tilt er niet zo zwaar aan. „Het kan me geen zier schelen wie het geschilderd heeft, we geven om het schilderij. Ik zie het niet als bedrog”. Volgens Capon is het heel normaal als een boek onder pseudoniem wordt geschreven „dus waarom een schilderij niet?”

De directeur van de Australische belangenorganisatie voor inheemse kunst, Kay Mundeen, vindt dat er wetten moeten komen waarmee de authenticiteit van aboriginalkunst wordt gewaarborgd. „Het is culturele diefstal”, vindt Mundeen. „Maar we hebben nog steeds niet gekeken naar bredere wetgeving op het gebied van intellectuele eigendomsrechten”. Kunsthistoricus Robert Smith vindt echter dat Duracks ‘creatie’ van Eddie Burmp haar tot een nog veelzijdiger artieste maakt: ze is nu niet alleen beeldend, maar ook literair kunstenaar, vindt Smith.

Resteert de vraag wat aboriginalkunstenaars zelf van de affaire vinden. In de Australische media is hun reactie nog nergens te vinden. Er wordt in hun cultuur anders tegen persoonlijke identiteit aangekeken dan in het Westen, Als sommige aboriginalschilders erachter komen dat hun schilderijen worden vervalst of gereproduceerd, zou dat hen ertoe kunnen brengen dat ze hun artistieke werkzaamheden voorgoed staken. (Bron: AP)

Rokers aangepakt

Het Verre Oosten bindt de strijd aan tegen roken. Zo zijn vijf verstokte antirokers vorige week in Japan een rechtszaak begonnen tegen premier Ryutaro Hashimoto. Ze vinden dat Hashimoto met zijn slechte gewoonte de grondwet schendt. In China geldt vanaf 1 mei een rookverbod in vliegtuigen, treinen, taxi’s, luchthavens en treinstations. Toeristen, die in steeds grotere aantallen naar het Rijk van het Midden reizen, kunnen alvast met deze mededeling rekening houden.

De regering heeft de plaatselijke autoriteiten bovendien opgeroepen om de 350 miljoen rokers in China tot stoppen te bewegen. In Peking en 25 andere grote steden staat al een boete van 5000 yuan (ruim 1100 gulden) op het roken in bioscopen, ziekenhuizen, scholen en andere openbare gebouwen. China is ’s werelds grootste tabaksproducent en -consument: 70 procent van alle Chinese mannen ouder dan 25 jaar rookt. Het aantal rokende vrouwen neemt toe. (Bron: RTR)

Handtastelijk

Meer dan de helft van de vrouwelijke Amerikaanse psychologen is ooit lastiggevallen door handtastelijke cliënten. Dat blijkt uit een onderzoek dat in het nieuwe nummer van het Amerikaanse tijdschrift Professional Psychology is gepubliceerd.

Van de 354 vrouwelijke psychologen die aan het onderzoek wilden meewerken, verklaarde 53,4 procent dat ze ten minste één keer zijn lastiggevallen door cliënten. Een psychologe meldde zelfs 29 incidenten in haar carrière. Tien respondenten zeiden dat een patiënt wel eens heeft gedreigd met seksuele aanranding. Eén psychologe was daadwerkelijk aangerand.

„Er is de laatste jaren veel publiciteit geweest over therapeuten die patiënten misbruiken. Wat uit dit onderzoek blijkt, is dat patiënten niet de enigen zijn die een risico lopen tijdens een therapeutisch onderhoud”, aldus de auteur, Robert de Mayo van de universiteit van Pepperdine. (Bron: AP)

Stropdas

Uit protest tegen de verplichting een stropdas te dragen, is een Japans gemeenteraadslid in hongerstaking gegaan. De 49-jarige Yuki Ito werd maandagavond verwijderd uit de raadszitting in de stad Misawa omdat hij gekleed was in pullover in plaats van een pak met stropdas. Hij besloot onmiddellijk in hongerstaking te gaan in de hal van het gemeentehuis. „Dit gaat om de rechten van de mens. Welke kleren men draagt raag niet door iemand anders beslist worden”, aldus Ito.

Hij werd vorig jaar als onafhankelijk politicus in de gemeenteraad gekozen en baarde direct opzien door vragen te stellen over het gebruik van openbare fondsen door raadsleden voor reisjes en het bezoek aan honkbalwedstrijden.

Eind vorig jaar nam de gemeenteraad van Misawa het besluit dat zittingen voortaan alleen nog bezocht mogen worden in pak en stropdas, vooral om Ito onder druk te zetten, die soms in sandalen of regenlaarzen verscheen.

De strenge Japanse kledingcode schrijft voor politici en ambtenaren een donker pak met wit hemd en stropdas voor. Ook op scholen heersen strenge regels, waar de scholieren zelfs de kleur van hun sokken en ondergoed voorgeschreven krijgen.

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van woensdag 12 maart 1997

Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's

BUITENISSIG

Bekijk de hele uitgave van woensdag 12 maart 1997

Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's