Islam haaks op andere religies

Prof. Baart sprak over de multiculturele samenleving van Libanon. Ds. Baart werd in 1970 benoemd tot theologisch docent namens de Morgenlandzending in Libanon. „J)it land is mijn tweede vaderland geworden”, zei hij. „Maar het was lang niet altijd een gemakkelijke tijd vanwege de burgeroorlog die er sinds 1975 woedde en die uitmondde in de vele explosies in 1989 en 1990”. Ds. Baart is nu hervormd emeritus predikant in Renswoude.

In Libanon zijn vooral christenen te vinden in de nationale Libanese kerk. Ze behoren tot de maronieten, afstammelingen van de kluizenaar en genezer Maron. De maronieten vluchtten in de achtste eeuw vanwege de nvasie van moslims en bouwden in Libanon een eigen staat op. Behalve deze nationale kerk neemt de Grieks-Ortho doxe Kerk een prominente plaats in, een kerk die echter Palestijns georiënteerd is.

Islam

Ds. Baart zette uiteen dat de islam steeds meer een prominente rol speelt in de wereld, „üi mijn studententijd werd amper aandacht aan deze religie besteed, maar nu is het de dominante godsdienst in het Midden-Oosten geworden. En langzamerhand ook in het westen”. De radicale sjiitische richting is in opmars in Libanon en samen met de radicale HezboUah-beweging in Zuid-Libanon blijft dit land ten noorden van Israël een kruitvat.

Ds. Baart schetste de islam als een religie die haaks staat op andere religies. Dat heeft juist de situatie in Libanon doen ontploffen. „De sjiieten verwachten dat God een verborgen imam zal sturen. Ze hechten daarom grote waarde aan de apostolische successie sinds Mohammed, de stichter van de islam”.

Het wereldbeeld van de islam be staat vooral hierin dat moslims een plaats hopen te krijgen in het ‘paradijs’. Een bevoorrechte plaats verwerven vooral zij die voor Allah in de strijd sneuvelen. De rest van de islam is slechts ritueel. „Een officiële leer is er eigenlijk niet, het gaat vooral om het ritueel. Als je de geboden van Allah houdt, dan zit het goed”.

Ds. Baart trok ook lijnen door naar de huidige multiculturele samenleving die wij in Nederiand hebben. „Wie durft nog te zeggen: Zo zegt de Heere? De moslim herhaalt steeds de uitdrukking „4n naam van Allah de Barmhartige”. Durven ook wij zo over de Heere te spreken?”

„Wij leven in een tijd van dialoog en verdraagzaamheid. Zeggen wij nog dat Christus de voorrang heeft? De openbaring in de Zoon is definitief. Daar mag niet aan afgedaan worden noch aan toegevoegd. Daarom mogen we Mohammed nooit als een profeet erkennen. Daarmee zou de nioslim niet tevreden zijn, want je moet hem als dé profeet erkennen”.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen