Corrie ten Boom was een actieve vrouw
Een bijzonder actieve vrouw uit de geschiedenis van ons land was Corrie ten Boom, dochter van een horlogemaker in Haarlem. Daar groeide zij op, daar maakte zij ook een deel van de oorlog mee. Het andere deel van de donkere oorlogstijd bracht zij door in gevangenschap. Haar familie -die zich ontfermde over joodse burgers- werd verraden door een Nederlander, die in het geheim met de Duitsers samenwerkte.
Over haar jeugd, haar gevangenschap en haar reizen schrijft zij in de omnibus ”In Hem geborgen. Onbegrijpelijke liefde en Marsorders voor de eindstrijd”. Met veel interesse heb ik dit boek gelezen. Het beschrijft heel veel gebeurtenissen uit het leven van deze evangeliste.
In het eerste deel ”In Hem geborgen” wordt een duidelijk beeld geschetst van het gezins- en familieleven. Aangrijpend is het gedeelte waarin wordt beschreven dat leden van de familie ten Boom worden opgepakt omdat zij joden hebben verborgen. Haar vader sterft kort nadat hij gevangen genomen is.
Voor Corrie en haar zus Betsie volgen smartelijke jaren. Na een verblijf in een cel in een gevangenis worden zij naar een concentratiekamp getransporteerd. In het kamp vinden zij -ondanks alles wat zij meemaken- steeds weer gelegenheid om kampgenoten te bemoedigen vanuit het Woord van God. In die duistere periode hebben zij de nabijheid des Heeren op verschillende manieren ervaren.
Zo vertelt de auteur over een appel in het concentratiekamp. Daar gebeuren dingen, die zij bijna niet meer kan verdragen. „Maar”, schrijft ze dan, „plotseling begon een leeuwerik hoog in de lucht te zingen. We keken allemaal omhoog. En toen ik naar boven keek en naar zijn lied luisterde, richtte ik mijn blik nog hoger en dacht aan psalm 103:11: Zo hoog de hemel is boven de aarde, zo machtig is Zijn goedertierenheid over wie Hem vrezen. Drie weken lang verscheen de leeuwerik op het appel. En steeds mocht ik ervaren dat de liefde van God groter was dan de wreedheid van mensen” (bladzijde 90).
Training
Betsie, haar zus, vertelt haar op een avond dat zij -na de oorlog- anderen wil vertellen over de liefde van de Heere Jezus. Maar… zij is niet levend uit het kamp gekomen. Voordat ze in het concentratiekamp sterft, zegt ze tegen Corrie: „Corrie, je hele leven is een training geweest voor het werk dat je hier in de gevangenis doet en ook voor het werk dat je later gaat doen”.
En Corrie heeft de opdracht van Betsie overgenomen. Na de oorlog reist ze heel Nederland door om te vertellen aan de mensen wat zij heeft ervaren van de werkelijkheid van Jezus Christus toen zij in het concentratiekamp zat. Daar blijft het niet bij. Corrie ten Boom wordt een wereldreizigster. Overal wordt zij gevraagd om lezingen te houden. En zij neemt die uitnodigingen graag aan. Wat heeft deze vrouw veel mogelijkheden gezien en benut om anderen in aanraking te brengen met het Evangelie. Dat is het grote doel van haar leven. Daar heeft zij alles voor over. Wat dat betreft kunnen wij heel veel van haar leren. In deze omnibus lezen we van de talloze ontmoetingen met mensen in alle delen van de wereld. In verschillende omstandigheden. Ook vaak in gevangenissen. Wat begrijpt zij deze mensen goed. Immers, zijzelf heeft ook aan den lijve gevangenschap ondervonden. Ze heeft heel duidelijk gezien dat de periode van gevangenschap haar tot nut was bij het benaderen van mensen in bizarre omstandigheden. Corrie ten Boom heeft velen opgeroepen te geloven in de Heere Jezus Christus. Zij vertelt over de ontmoetingen met mensen die -na het horen van haar lezing- hun hart aan Jezus hebben gegeven.
Vragen
Enerzijds raken we onder de indruk van de reacties van mensen op de lezingen van Corrie ten Boom. We kunnen ons voorstellen dat velen jaloers zijn over zo veel vrucht op het werk. Toch roept haar benaderingswijze ook verschillende vragen op.
Zo vertelt zij bijvoorbeeld over beslissingen die zij in haar leven moet nemen. In haar gebed legt zij deze zaken aan de Heere voor. Het is opvallend dat zij steeds direct antwoord krijgt op haar gebed. De worsteling, die wij met name in de psalmen tegenkomen, ontbreekt.
Een ander punt is dat zij -na iedere lezing- constateert dat mensen hun hart direct aan Jezus hebben gegeven. Bijvoorbeeld als zij een professor ontmoet en met hem in gesprek gaat, staat er: „Na een halfuur kwam deze professor tot de beslissing, die de engelen in de hemel vreugde geeft - de beslissing voor Jezus” (bladzijde 267).
Wonderen gebeuren! Alleen, het blijven wonderen… Niet altijd geeft de Heere op zo’n directe wijze uitredding. Wat zijn er velen, die tobben over de vraag of het heil ook voor hen is. Ook Corrie ten Boom heeft zulke mensen wel ontmoet.
Zo vertelt zij over een bijeenkomst met oude dames. Op een gegeven moment schrijft ze dan: „Ik vertelde hun, dat als wij handelen naar het Woord van God, wij de zekerheid ontvangen dat wij behouden zijn”. Verschillende keren lezen we dat iemand niet tot overgave aan Christus kan komen. Steeds wordt dan dezelfde vraag gesteld: Wanneer ben je naar een waarzegger geweest? Steeds volgt dan een verslag van een bezoek aan iemand, die zich bezighoudt met duistere praktijken. Op deze manier wordt de indruk gewekt dat dit de enige reden zou zijn waarom mensen niet direct tot overgave aan Christus kunnen komen. Het gevaar is groot dat we -als we op zo’n manier redeneren- het geloven tot een systeem maken, waarover wij vrij kunnen beschikken en zo het vrijmachtig welbehagen des Heeren bewust of onbewust, aan banden leggen.
N.a.v. ”In Hem geborgen. Onbegrijpelijke liefde en Marsorders voor de eindstrijd”, door Corrie ten Boom; uitgave Novapress; 305 blz.; ƒ 24,90.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 juli 1995
Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van donderdag 20 juli 1995
Reformatorisch Dagblad | 22 Pagina's