De Heere is waarlijk opgestaan...

Helaas treffen we in deze lezingen dezelfde kritische 'genuanceerdheid' aan ten opzichte van de opstanding als bij Van Gennep, maar meestal verscholen in een wollig en ongrijpbaar theologisch jargon.

Prof. T. Baarda verwijt de traditionele gereformeerde exegeten dat zij zelden de verschillen en tegenspraken in de Evangeliën willen zien. Hij formuleert wat nu de heilige koe blijkbaar is in de Gereformeerde Kerken: de contextualiteit. „Het perspectief van waaruit een geschiedschrijver werkt en het gebeuren beoordeelt, moet in iedere beschouwing worden verrekend" (36). Ook de evangelisten zijn niet in eigenlijke zin ooggetuigen, maar afhankelijk van de hun overgeleverde traditie (37). Het „oerperspectief' van de auteurs speelt nu eenmaal een grote rol in weergave „van wat men gewoonlijk de feiten noemt", aldus Baarda.

Toon gezet

Daarmee is de toon gezet. De opstanding betekent dan dat God een God van levenden is, „en dat Hij met mensen uit is op werkelijke vernieuwing van het leven". Gelukkig zegt dr. J. A. Montsma in dezelfde bundel dat opstanding niet slechts een creatie is van discipelen, want daarvoor is het einde op Goede Vrijdag volgens hem te radicaal. Hij verzet zich daarom tegen allerlei mooie uitdrukkingen zoals „De zaak van Jezus gaat door". Natuurlijk is de opstanding van Jezus een geloofszaak, maar geloof moet zich wel binden aan zijn object dat voor en buiten en geloof gelegen is, aldus Montsma.

Op het Studium Generale werd het opstandingsgebeuren verder belicht vanuit godsdienstpsychologisch en godsdiensthistorisch perspectief (respectievelijk bij de hoogleraren C. A. J. van Ouwerkerk en L. Leertouwer). Er zijn informatieve artikelen over de liturgische viering van het opstandingsgebeuren door de tijden heen (J. van Laarhoven en H. A. J. Wegman).

In de bijdragen van de gereformeerde hoogleraren P. N. Holtrop en A. J. Jelsma blijft het onduidelijk hoe zij zélf het lichamelijk gebeuren van de opstanding zien. Natuurlijk gaat het in de opstanding meer dan om de opwekking van een dood lichaam, allicht, maar waarom die overdreven aandacht voor de actualisering van de opstanding van Christus in de mens zelf?

De organisatoren van het Studium Generale wilden de bijeenkomst niet organiseren omdat „wij anderen van een simplistisch (!) geloof in een lijfelijke verrijzenis van Christus bevrijden wilden. Waar het ons ten diepste om gaat, is dat de bevrijdende kracht van dit getuigenis doorwerken kan in onze menselijke geschiedenis" (140). Het boekje is met de nodige reserves te lezen, maar geeft er een goede kijk op hoe in deze tijd over het opstandingsgebeuren wordt nagedacht.

N.a.v. "Terwijl zij onderweg daarover spraken... Gedachten over de opstanding", door dr. P. N. Holtrop en dr. A. J. Jelsma (red.); uitg. J. H. Kok, Kampen, 1991; 141 blz; prijs 29,90 gulden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen