feylleton

13

Dus je kan m'n zorg wel begrijpen als ik je dat zo vraag, hè? Katrien is ons enige kind, moet je rekenen en daar benne we zuinig op, dat spreekt. Nou?"

Haar onderzoekende blik rustte op Hans, die niet wist waar hij kijken moest. Hij kreeg een kleur als vuur, waarvoor hij zich, heel begrijpelijk, schaamde. Ook moest hij zichzelf bedwingen om niet nijdig te worden.

„Ik ben gek op Katrien ën naar een ander heb ik nog nooit gekeken", was het kort afgebeten antwoord. „En ik weet niet beter of 't is met Katrien net eender".

Even lachte moeder Overweel kort. „Ja, ja, dat is de jeugd, jong. Een en al vuur als 't om 't meisje van dat ogenblik gaat. Maar hoe denk je dat vol te houwen?"

Toen werd Hans echt nijdig. „Hoor eens, vrouw Overweel, in de toekomst kan ik niet kijken, net zo min als u of een ander. En ik heb wel niet zoveel verstand van dit soort zaken, maar ik denk, dat als iedereen die met een meisje gaat, zeker van de toekomst zou wezen, hij subiet zou stoppen met de vrijerij".

„Praten kun je best, dat kon je vader in z'n jonge jaren ook heel best. En hij kon nog heel wat meer..."

„Als we m'n vader d'r nou 's buiten lieten?" stelde Hans voor. Zijn ogen vlamden. Al had hij dan wel eens woorden met zijn vader en al was deze vaak erg ongemakkelijk, ze moesten wel van hem afblijven! „Al goed", suste moeder Overweel met

™V-^ar^ toekomst
een gebaar van haar mollige hand, „maar dan nou 's wat anders, over jouzelf, wel te verstaan. Ik heb zo m'n zegslieden, weet je. Dat is m'n goed recht, zou ik denken. En zo is me ter ore gekomen, dat je nogal eens in 't café opgemerkt ben. Kan dat kloppen of niet? En omdat je nou eenmaal een Van der Heiden ben, hou ik daarover m'n hart vast, snap je?" Daar zat Hans. Als een betrapte jongen keek hij even schichtig naar het effen gezicht van de vrouw tegenover hem aan tafel. Brr, wat een gesprek! En hoe moest hij zich hier nu weer uitpraten? Opeens besloot hij om recht door zee te gaan. „Hoor eens, vrouw Overweel, de meeste jongens van mijn leeftijd willen wel eens een pilsje pakken op zaterdagavond. Daar is niks op tegen, zou ik denken. Als 't er maar niet te veel worden..."

„Eén pilsje of meer dan één pilsje, dat maakt nou net 't hele verschil, jong. En ik weet goed wat er een tijdje terug bij De Deugd in huis gebeurd is. Daar heb ik uit opgemaakt, dat je die keer meer dan één pilsje op had en nog een kwaaie dronk had bovendien. Wat heb je daar dan op te zeggen?"

„Dat 't waar is, maar ook, dat ik toen meende m'n reden te hebben om kwaad te wezen. Heb Katrien daar niks over verteld?"

„Katrien kan alleen maar goeie dingen over jou zeggen", versprak moeder Overweel zich. „Maar dat heb met de liefde te maken, zullen we maar denken", zwakte ze haar opmerking wat af. „Waar 't mijn om te doen is, jong, dat is dit: onze Katrien is te goed voor een jongen die geen maat weet te houwen en achter een glas in 't café gaat zitten te hangen. Laat dat je eens en voor altijd gezegd wezen, jong!"

„'k Zal d'r rekening mee houwen". Hans perste zijn lippen op elkaar en wenste wel, dat hij meteen kon opstappen. Als het niet om Katrien was, dan kwam hij nooit meer bij vrouw Overweel over de vloer, dat stond vast!

„En nou gaan we dan maar eens een bakje doen", besliste de vrouw, terwijl ze bedrijvig opstond. „Maar eerst even Katrien roepen dat ze beneden kan komme". „Zou ze dan al klaar met optutten wezen?" vroeg Hans heel onschuldig. Hij had nu wel door, dat vrouw Overweel zich weer eens versproken had. Zo slim was ze dus niet, hoewel, ze gaf hem geen antwoord, maar riep om de hoek van de deur of Katrien nou eindelijk eens naar beneden zou komen, omdat er bezoek voor haar was. Dat gaf weer te denken...

Het vreemde was, dat Katrien nog minutenlang op zich liet wachten. Toen ze eindelijk de keuken binnenstapte, was het niet moeilijk aan haar gezicht te zien, dat ze gehuild had. Ze knikte kort naar Hans en ging op een stoel zitten, ver genoeg bij hem vandaan om hem te beletten haar aan te raken.

Hans moest toch wat zeggen en vroeg dus of ze meeging een rondje te doen. „Zomaar wat stappen, meidje?" Katrien knikte weinig enthousiast. „Eerst • de koffie dan maar", bedisselde moeder Overweel. „En kijk jij 's wat vrolijker, Katrien! Als 't zo tussen jullie moet, dan kun je d'r beter direct mee opbouwen". „En dat zou u wel willen!" schoot Katrien uit. Het was te merken, dat ze behoorlijk overstuur was.

„Ik dat wel willen? Hoe kom je d'r bij, meidje!" Abonnementsprijzen Benelux {incl, 6% btw) Per jaar ƒ 327,35 Per kwartaal ƒ 83,45 Proef voor 3 weken ƒ 6,40 Losse nummers ma. t/m do. ƒ 1,50 vr, en za ƒ 1,75 Abonnementen zijn bij vooruitbetaling en gelden voor een kalenderkwartaal of kalenderjaar Postbanknummer: 2032901 Bankrek.nr. ING Apeldoorn 65.31.13.005 Abonnementen worden automatiscfi verlengd. Wijzigingen dienen minimaal 7 dagen vóór ingangsdatum door het RD ontvangen te zijn

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen