India en Pakistan in '90 aan rand van kernoorlog

Hersh, die met name genoemde functionarissen van de Amerikaanse inlichtingendienst aanhaalt, noemt het conflict uit het voorjaar van 1990 „de ernstigste nucleaire dreiging van na de oorlog". De regering-Bush hield het conflict volgens hem geheim, zelfs voor de meest vooraanstaande leden van het Congres. Een confrontatie werd afgewend door een persoonlijke afgezant van Bush, die naar India en Pakistan werd gestuurd om te bemiddelen, zo schrijft Hersh.

Dat de regering er het zwijgen toe deed kwam volgens Hersh gedeeltelijk omdat ze bang was dat bekend zou worden dat Pakistan in de VS materialen had gekocht die werden gebruikt bij de vervaardiging van kernwapens. Eind jaren '80 gaf de Amerikaanse regering Pakistan toestemming om „in de VS bepaalde onderdelen te kopen voor zijn nucleaire arsenaal", hoewel de wet dit verbood, zo schrijft Hersh. Hersh haalt in zijn uitvoerige artikel onder anderen Robert Gates en Richard Kerr aan. Gates was tot voor kort directeur van de CIA en Kerr plaatsvervangend directeur.

„Pakistan en India leken gevangen te zitten in een spiraal waar ze niet uit konden komen. Ik was ervan overtuigd dat als er oorlog zou komen, het een nucleaire zou zijn", aldus Gates, die ten tijde van het conflict plaatsvervangend nationaal veiligheidsadviseur was.

Gates was degene die in mei 1990 door Bush naar India en Pakistan werd gestuurd om te bemiddelen. Agenten van de Amerikaanse inlichtingendienst waren volgens Hersh op dat moment reeds tot de conclusie gekomen dat Pakistan „zeker zes en mogelijk zelfs tien kernwapens" had vervaardigd. Een aantal van deze kernkoppen was naar hun overtuiging geïnstalleerd in F-16-gevechts vliegtuigen, om te gebruiken tegen India, aldus Hersh. India had 200.000 manschappen en zijn best uitgeruste aanvalseenheden samengetrokken in Kasjmir, op minder dan 80 kilometer afstand van de Pakistaanse grens.

„Er bestond weinig twijfel over dat India, met zijn veel uitgebreidere nucleaire arsenaal, klaarstond om met gelijke munt terug te betalen", zo schrijft Hersh, die ooit de Pulitzerprijs won.

Volgens Hersh was de dreiging vooral zo groot, omdat de toenmalige Pakistaanse premier Benazir Bhoetto haar handen van het conflict had afgetrokken en de kwestie in handen had gelegd van president Ghulam Ishaq Khan, een voorstander van kernwapens, en generaal Mirza Aslam Beg. Gates vertelde de Pakistaanse leiders recht in het gezicht dat ze geen enkele kans zouden maken om een nucleaire confrontatie met India te winnen en niet hoefden te rekenen op Amerikaanse steun. De Amerikanen vroegen van Pakistan de garantie dat het een eind zou maken aan terroristische aanslagen in Kasjmir en van India dat het niet langer zou infiltreren over de Pakistaanse grens. De Amerikaanse inspanningen hadden succes en beide landen bonden in, aldus Hersh. • JOHANNESBURG (AP) - Zwarten in Zuid-Afrika hebben gisteren in het gehele land bijeenkomsten gehouden om te herdenken dat op 21 maart 1960 69 zwarten tijdens een vreedzame betoging in Sharpeville werden doodgeschoten. De bijeenkomsten werden nauwgezet in het oog gehouden door lokale en internationale waarnemers met het oog op mogelijke gewelddaden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen