In tachtig dagen de wereld rond

tuigen, zoals de schrijver in het eerste hoofdstuk voor alle duidelijkheid opmerkt, voordat hij zijn lezers voorstelt aan de hoofdpersoon van zijn boek: Phileas Fogg, die juist voor de spiegel staat.

Phileas Fogg is een zonderling. Onberispelijk, onverschrokken, lang, bleek en blond. Geen mens weet wat er in zijn hoofd omgaat. ledere dag gaat hij naar zijn club, waar rijke voorname heren elkaar ontmoeten. Foggs leven verloopt iedere dag hetzelfde. Alleen vandaag is er een kleine afwissehng; Fogg krijgt een nieuwe butler: Passepartout is zijn naam. Als Passepartouts nieuwe meester vertrokken is naar zijn club, bedenkt de butler dat de toekomst als knecht bij Phileas Fogg hem toelacht. „Ik krijg een rustig leventje", denkt hij. Maar daarin vergist hij zich!

Nog diezelfde dag sluit Fogg een weddenschap af en om kwart voor negen 's avonds stappen heer en knecht op de trein naar Dover. Tachtig dagen later moeten ze op

Moeilijke Maikel

Maikel is een moeilijke knul. Hij zit op een christelijke school, groeit op in een kerkelijk gezin, maar dat zegt hem allemaal niet zoveel. Onverschillig gaat hij zijn weg en zoekt vertier bij een jongen die zijn vriend niet zou mogen zijn. Zijn begeerte gaat uit naar sport, popmuziek en smerige blaadjes. Hebzucht brengt hem tot diefstal. Hoe moet dat aflopen?

„Met "Moeilijke Maikel?" heeft Jan van Reenen niet alleen een boodschap voor onze middelbare schooljeugd, maar ook voor de ouders", deelt de achterflap van het boek mee. „Waar kinderen toe kunnen komen als ouders geen tijd voor hen hebben en hoe kinderen dwars door de onoprechtheid van ouderen heenprikken, wordt ons -tot onze lering- op indringende wijze beschre

Al lezend kreeg ik echter het onprettige gevoel dat de auteur met zijn boek precies het tegenovergestelde bereikt van wat hij wil. Als je in de huid van een puber probeert te kruipen, en door zijn ogen het boek leest (of beter: het boek door een jongere laat lezen), kom je erachter dat de oplossingen die de auteur mee wil geven niet bevredigen. Het komt allemaal wat geforceerd over. Een jongen uit havo 2 laat zich door z'n zus toch niet meer over zijn wang strelen (bz. 24), lijkt me.

Een beetje 'te'

Het is allemaal net een beetje 'te'. Te verkeerd (Maikel), te onoprecht (ouders), te... Ik ben bang, hoe goed de auteur het ongetwijfeld bedoelt, dat het bij jongeren averechts werkt. Te onnatuurlijk is het slot van het dezelfde tijd terug zijn. Lukt het niet, dan is Phileas Fogg zijn hele bezit kwijt. Een spannend avontuur begint; een "race tegen de klok".

Spannend

Leuk, dat in het mooi geïllustreerde boek ook een wereldkaartje is getekend, met daarop heel duidelijk de route die Fogg en Passepartout af willen leggen. De twee wereldreizigers vallen van het ene avontuur in het andere. Telkens duiken er nieuwe moeilijkheden op. Fogg wordt boek. In het laatste hoofdstuk bekennen zowel Maikel als zijn vader en moeder dat ze verkeerd geweest zijn. Vader zegt, nadat hij beleden heeft dat hij te weinig tijd voor zijn kinderen had: „„Maikel ik hoop dat het beter wordt, maar ik ben er niet zeker van. Het kan gebeuren dat ik het weer zo druk krijg en wat dan? Wil je het tegen me zeggen als ik geen tijd voor je heb?Therese, wil jij me aan mijn plicht herinneren als ik weer faal?" „Ik geloof niet dat het gebeurt, vader". „Ik ben bang van wel kind. De weg naar de hel is geplaveid met goede voornemens". „Maar vader, u hebt toch niet alleen voornemens, u leeft toch ook anders". „Ja meisje, maar het werk van de Heilige Geest is nodig anders zak ik zo weer terug"". Zo kun je een boek toch niet laten eindigen? Er wordt gesproken over vergeving tussen mensen, terwijl (onbegrijpelijk, in dit boek) berouw tegenover God en leven .vanuit de vergevende genade van Christus niet ter sprake komt. Wat moet je dan een jongere meegeven?

Pretendeert het boek een boodschap voor jongeren en hun ouders te hebben, ook het RD krijgt tussen de regels door een woordje toegevoegd. Als vader tegen de directeur van school vertelt dat Maikel een bijbaantje als krantenjongen wilde hebben, om geld te verdienen voor „misschien een fototoestel of een walkman", zegt hij: „Zelfs in de christelijke krant proberen ze krantenjongens te vinden door hen mooie dingen voor te spiegelen" (blz. 92). N.a.v. "Moeilijke Maikel?", door Jan van Reenen; uitg. De Banier, Utrecht, 1992; 98 blz.; prijs 14,75 gulden.

Alleen Marjolein

Hoe blijft een christen-jongere staande? Die vraag staat centraal in de jeugdroman "Alleen Marjolein". Het wel in de wereld (de hoofdpersoon staat bloot aan allerlei verleigevangen genomen, schepen komen ! terecht in stormen, een brug stort ! bijna in en in de jungle moet een vrouw worden gered die de inboor- • lingen willen offeren aan het vuur. "De reis om de wereld in 80 dagen" is spiannend tot op de laatste bladzij- .; de. Het boek verscheen in de serie "Juwelen uit de wereldliteratuur" en is bedoeld voor oudere kinderen. N.a.v. "De reis om de wereld in 80 dagen", door Jules Verne; naverteld door Max Kruse; ,, uitg. De Eekhoorn, Apeldoorn; 94 blz.; prüs 29,90 gulden. dingen) maar niet van de wereld zijn (uiteindelijk komt het er op aan welke keuze gemaakt moet worden), weet de auteur op verrassende wijze naar voren te brengen.

Bram te Winkel, de knul om wie het hele verhaal draait, staat in de storm van het leven. Marjolein, het meisje dat hem de bons gaf, kan hij maar niet vergeten. Hij wordt er ziek en depressief van. Zijn baas weet Bram echter zover te krijgen dat hij een studie gaat doen. Ook zal' hij een paar maanden in Duitsland gaan werken. Marjolein, die inmid-dels zelf weer toenadering heeft gezocht, blijft ook in het buitenland in zijn hart gegrift staan. Maar wat zal hij doen als de aardige dochter van zijn hospita duidelijk laat blijken nogal gecharmeerd van hem te zijn? "Alleen Marjolein" is een boek dat gaat over trouw en ontrouw, echte liefde en onzuivere liefde. Positief vind ik dat de hoofdpersoon een twintigjarige jongen is die na het volgen van de lts elektromonteur is geworden. Een heel gewone knul dus, zoals er velen rondlopen. Het zal wellicht meer dan in andere boeken een stuk herkenning teweeg brengen. Bovendien is dit boek eindelijk eens een roman die ook voor pubers van het mannelijke geslacht interessant is.

Aansprekend

Evert Kuijt begint zijn boek pakkend, je valt direct midden in het verhaal als je de dialoog tussen Bram en zijn baas leest. De schrijfstijl van de auteur is aansprekend, al moet hij hier en daar oppassen dat het niet al te gezellig wordt. Een voorbeeld daarvan: „De busrit is alleen al prettig, doordat ze gezellig naast elkaar zitten. Telkens moeten ze elkaar even genoeglijk aankijken. Alle muizenissen zijn weg. Nu zijn ze samen, wat wil je nog meer!" (blz. 101). Dat het heel wat pittiger kan, blijkt gelukkig ook op genoeg plaatsen! N.a.v. "Alleen Marjolein", door Evert Kuyt; uitg. De Banier, Utrecht, 1992; 138 blz.; prijs 22,50 gulden.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen