Graham kan het zo makkelijk zeggen

De oogst was gering. Slechts twee van de tweehonderd aanwezigen kwamen naar voren om „hun leven aan Jezus te geven". De achttienjarige scholier Manfred de Jong had de oplossing bij de hand. „Zestig procent is van onze gemeente; veertig procent is gast", schatte hij bij de uitgang. Voorganger Mare Angenent („ik ken de meeste gezichten") bevestigde dat.

Tien passen van hen verwijderd verontschuldigde een jonge vrouw zich voor haar gebrek aan reactie. „Ik hoor bij deze gemeente, maar ik vind het moeilijk om te beslissen". Haar twee vriendinnen waren niet minder eerlijk. „Ik ben slechts gedeeltelijk in het Evangelie geïnteresseerd", zei de een. „Wij horen niet bij deze gemeente", aldus de ander.

Manfred stak zijn „keuze voor Jezus" echter niet onder stoelen of banken. En met hem zijn vrienden Gert Branger en Gero en Taco Boxman. „Het christen-zijn kost je wat. Je bent niet meer van jezelf, maar we zouden het niet meer willen missen". De vier hadden unaniem grote waardering voor Grahams boodschap, al vonden zij diens presentatie wat „tè glad" en „tè Amerikaans".

Kijkgedrag

Ruim anderhalf uur kijkgedrag had het viertal inmiddels achter de rug. Voor in de zaal stond een groot projectiescherm voor directe beelden vanuit de Krugga-halle in het Duitse Essen. De preek van de nu 74-jarige Graham werd voorafgegaan door het optreden van 'christelijke' rock-groepen, het getuigenis van 'christelijke' artiesten en een 'christelijk' woord van de man uit de straat. Dat alles verpakt in een zee van suggestieve lichteffecten en subtiele close-ups.

„We zijn er zeker van dat u zult genieten van hun getuigenis", introduceerde voorganger Angenent. „Ik had veel vergeving nodig, maar bij Hem ben ik gelukkig altijd welkom. Door onze vriendschap heb ik meer vertrouwen in de mensen gekregen", zo deed een gedistingeerd geklede zakenman vervolgens op scherm uit de doeken. Een spaarzaam geklede zangeres voegde daaraan toe: „Ik wil u volgen Heer, geef me de kracht. Ik ben open voor u".

Mondiaal

Dan is het tijd voor Graham zelf. Op 1400 plaatsen in Europa komen de eerste beelden door. „Het stadion is helemaal vol. De mensen zijn opgewonden", aldus de presentator uit het Duitse Essen. Graham zelf zet zijn publiek direct in mondiaal perspectief. „Overal in Europa waar Duitssprekenden zijn, maar ook in de voormalige Sowjet-Unie en het voormalige Joegoslavië, ja van Groenland tot de zuidelijkste punt van Portugal wordt het Evangelie vandaag gehoord. Deze evangelische onderneming is waarschijnlijk de grootste in de geschiedenis van de christelijke kerk". De evangelist zwaait lof toe aan God, aan de gebeden van christenen, maar ook aan de moderne technologie. „Honderden mensen zijn achter de schermen aan het werk om dit alles mogelijk te maken".

Zijn boodschap gaat over Johannes 3:16, „een woord dat mijn moeder me leerde toen ik nog een kleine jongen was". Graham zet in bij het lijden. Het einde van de twintigste eeuw is een tijd van ideologische en etnische conflicten, zo zegt hij met een verwijzing naar een serie artikelen in het Duitse weekblad "Der Spiegel". „Alleen al in de laatste 18 maanden zijn er 21 nieuwe staten bijgekomen. De wereld telt 30 tot 40 miljoen vluchtelingen", citeert hij. Aan al dit wereldleed is volgens Graham niet te ontkomen. „Sommigen zeggen: „De bodem is uit mijn leven geslagen" en geven zichzelf over aan de dood. Maar zelfmoord lost je problemen niet op. Je kunt je lichaam doden, maar niet je ziel".

Godsbewijzen

Graham doet vervolgens uitvoerig verslag van zijn gesprek met de vrouw van Michael Gorbatsjov („Ik geloof dat er Iets is dat hoger is dan wij", aldus Raisa) om uiteindelijk uit te komen bij een aantal bewijzen voor het bestaan van God. „Je kunt Hem niet op een beeldscherm vertonen, maar de bewijzen voor zijn bestaan zijn overweldigend. Dat zie je in de natuur, dat merk je aan je geweten, dat lees je in je Bijbel".

Juist als de bejaarde en door de ziekte van Parkinson getroffen evangelist vertelt over zijn bezoek aan een universiteit in Noord-Korea („Ik was er de eerste buitenlandse spreker sinds veertig jaar") valt het beeld weg. "Jezus leeft. Je mag er zijn", staat vijf minuten lang op het scherm. Graham preekt intussen onverstoorbaar verder. Uitvoerig komen Gods heiligheid en rechtvaardigheid aan de orde.

Eindgericht

Het eindgericht is volgens hem het onlosmakelijk gevolg van de zonde van Adam en Eva („onze eerste ouders") in het Paradijs („ergens waar nu Irak en Iran liggen"). „Als we Gods wetten schenden, zullen we daarvoor hoe dan ook de prijs moeten betalen. Hij zal elke daad in het oordeel brengen, al onze gedachten en bedoelingen".

Graham: „We zijn een planeet die verkeert in opstand tegen God. In mijn Bijbel staat: In zonde heeft mijn moeder mij ontvangen. We staan allen schuldig aan de overtreding van Gods wetten. God zegt: Je zult lijden en sterven, en daarna is het oordeel en de hel".

De evangelist maakt vervolgens met twee niet mis te verstane verhalen duidelijk wat de komst van Gods Zoon in het vlees betekent. Aansluitend roept hij alle luisteraars en kijkers op om de beslissende keuze te doen. „U kunt hier vanavond de zekerheid van Gods vergeving ontvangen".

„Ik ga u vragen uw leven aan Jezus te geven. Duizenden mensen gingen u in het afgelopen jaar in Moskou voor. Ik vraag u, op te staan, en voor het scherm te komen en te zeggen: Heer, ik open mijn hart voor Christus. Ik bekeer mij van mijn zonden".

„Kwartiertje nazorg"

In de Maliebaankerk gaan twintig, dertig mensen naar voren voor „een kwartiertje" nazorg. Het merendeel is teamlid. Twee mensen zijn volgens hen „oprecht geïnteresseerd". Met hen wordt gebeden. Met een aantal anderen niet. „Die menen het niet, die komen wel vaker naar voren", verduidelijkt teamlid Ko Bollebakker even later. "Jezus leeft", staat er op zijn badge

Zijn vrouw is over de bijeenkomst duidelijk in haar nopjes, „'t Is zo boeiend, de weg met de Heer. 't Is nooit saai". Voorganger Mare Angenent is eveneens tevreden. „Graham kan het zo makkelijk zeggen. Je voelt dat het echt uit zijn hart komt. Dat spreekt de mensen aan". Kritiek wordt nauwelijks gehoord.

Een baptist uit de Herenstraat vindt dat de belangstelling tegenvalt. „Tienduizend bezoekers in Essen, en een paar honderd hier. Dat moest niet mogen". Een spraakzame bonder: „Ik kom voor de boodschap, niet voor dat beeld". Een spaarzame criticus vond het gebeuren tè commercieel: „Geen woord over de boodschap zelf, maar zo'n presentatie, zo massief, dat kan alleen in Duitsland".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen