Jan heeft de grootste brievenbus ter wereld

Op een woensdagmiddag in februari gaan we op pad vanuit Staphorst naar het buiten Dalfsen gelegen buurtschap Hessum. In deze bosrijke omgeving treffen we niet alleen kasteel Rechteren aan, maar ook Expo "Madrid", het doel van onze reis. Deze tentoonstellingsruimte is speciaal gebouwd voor het bekendste schilderij van Rembrandt van Rijn, de "Nachtwacht".

Even later staan we dan ook voor het reusachtig grote schilderij met een lengte van bijna 5 meter en een hoogte yan bijna 4 meter, met een lijst van 45 cm breed. Nadat we plaats hebben genomen op stoelen voor het schilderij, vertelt mevrouw van der Horst dat deze "Nachtwacht" niet door Rembrandt zelf is geschilderd. „De "echte Nachtwacht" hangt in het Rijksmuseum in Amsterdam. Dit schilderij is een kopie op ware grootte van Rembrandt's Nachtwacht, geschilderd door mijn man. Jan van der Horst. Hij heeft het helemaal alleen geschilderd. Ik heb hem daarbij geholpen door zo'n 50 boeken over Rembrandt en over zijn "Nachtwacht" te bestuderen." De vrouw van de huisschilder begint haar verhaal met iets over Rembrandt en de echte "Nachtwacht". „De schilder Rembrandt van Rijn heeft in 1642 deze schutters geportretteerd op een heel andere wijze dan men gewoon was in die tijd. Toen schilderde men een rijtje zittende of staande mannen stijf geposeerd in de koude kleuren blauw of grijs. Rembrandt heeft de mensen in beweging geschilderd met gebruik van veel kleuren. Hij heeft ook het schilderij in bogen gecomponeerd en gebruik gemaakt van licht en donker.

Rembrandt kreeg de opdracht om 18 mensen van het schuttersgilde te schilderen, maar de eigenwijze schilder "zette" in totaal 33 mensen op het doek. Hiervan heeft hij later spijt gekregen, want toen het schilderij klaar was, wilden alleen kapitein Frans Banning Cocq en luitenant Willem van Ruytenburgh betalen. De andere 16 mannen wilden niet betalen, omdat ze niet ten voeten uit waren geschilderd. Sommigen hadden geen benen, anderen alleen maar een hoofd. Het heeft jaren geduurd eer Rembrandt z'n overige 1600 florijnen kreeg. Waarschijnlijk hebben ze betaald, toen hij rond 1660 aan de poort op het schilderij een schild aanbracht met hun 18 namen en titels.

Het schuttersgilde van de Kloveniersdoelen, door Rembrandt geschilderd, moest de poorten bij de bruggen van de belangrijke handelsstad Amsterdam verdedigen tegen de vijanden."

„Toen het schilderij afwas, heeft het een hele tijd gehangen in de grote zaal van de ïtloveniersdoèlen waar veel gerookt werd en waar de pieken tegen het doek werden geplaatst, met alle gevolgen vandien. In 1715 is het schilderij verhuisd naar het gemeentehuis van Amsterdam. In deze tijd kreeg het schilderij de scheldnaam "Nachtwacht", omdat het doek nog donkerder was geworden dan het al was. Bij deze verhuizing is er iets vreselijks gebeurd. De wand, waar het doek geplaatst moest worden, was kleiner dan het doek. Hoe loste men dit op? Men maakte het doek pasklaar door er voornamelijk aan de linkerzijkant en bovenkant een flink stuk af te snijden!!" * „Rembrandt heeft zijn "Nachtwacht" ondertekend gelijk een koning met alleen zijn voornaam. Zo heeft ook mijn man dit gedaan op deze kopie met zijn zeer zeldzame voornaam Jan en de f staat voor fecit, zelfgemaakt. In de tijd van Rembrandt mocht een schilder in een groot groepsportret zichzelf ergens op de achtergrond schilderen. Rembrandt schilderde zichzelf in het midden achteraan. Op de kopie zie je op dezelfde plaats het "lodderoog" van mijn man Jan van der Horst."

Huisschilder van der Horst maakte een kopie van de oorspronkelijke grootte van de "Nachtwacht". Hij deed dit met behulp van de eerste verkleinde kopie van de "Nachtwacht" uit 1649. Zo konden de afgesneden stukken achterhaald worden. Jan van der Horst is aan zijn "Nachtwacht" begonnen in juli 1985 en is geëindigd in september 1990. Zonder voorbereidingen is hij 588 uur precies op dit doek aan het schilderen geweest.

Op de vraag hoe Van der Horst op het idee gekomen is, moet zijn vrouw lachen. „Daar ben ik schuldig aan. Toen mijn man eenjaar of twee leerling huisschilder was, vond hij zichzelf al een aardig schilder. Om hem nederig te houden, zei ik: „Je bent nog lang geen Rembrandt. Laat staan datje de "Nachtwacht" kunt schilderen." Waarop hij zei: „Dat ga ik ook schilderen." „We kregen geen toestemming om een apart atelier te bouwen," vervolgt mevrouw van der Horst, „maar Jan had een grote ruimte nodig om dit grote schilderij te maken. We hadden een hele grote woonkamer, zo onder het dak, met een grote open haard. Jan wilde de open haard eruit halen en de kamer zodanig veranderen zodat het doek kon staan, maar hij wist dat ik dat nooit had toegestaan. Toen heeft hij een lelijke streek uitgehaald. Hij wist, dat als ik slaap, moetje mij niet wakker maken. Dan kuimen er twee dingen gebeuren: óf ik word verschrikkelijk kwaad, óf ik zegje doet maar om met rust gelaten te worden. Hij heeft me midden in de nacht wakker gemaakt: „Marjolein, het doek kan in de woonkamer, maar dan moet de schoorsteen eruit en de open haard." En toen heb ik gezegd: „Je doet maar, maar laat mij slapen." Kort daarna moest ik naar het buitenland. Jan is met een aannemer gaan praten en alles moest tijdens mijn reis klaar komen. Ik kom vervroegd terug en word volkomen verrast door de verbouwing!" Het dbek werd gemaakt in België en in het huis op een raamwerk van hardhouten latten bevestigd. Toen realiseerde Van der Horst zich dat het er ooit ook weer uit zou moeten. Zijn vrouw kwam met de oplossing: „We maken een brievenbus. Onder de ramen maken we een gleuf. Daarom hebben we nu de grootste brievenbus ter wereld: 5 meter breed en 25 centimeter hoog!"

Is Jan van der Horst na dit meesterwerk gestopt met schilderen? Zijn vrouw glimlacht. „Nee, hij is nu bezig met een nog groter schilderij dan de "Nachtwacht". Dat moet de gouden koets worden met alle paarden ervoor, 6,5 m. breed en 3,6 m. hoog. Bijna levensgroot!" Nathalie, Jantje, Jolanda, Martin, Gerko en Arend. Deze claxonpagina is gemaakt door groep 7 van de Willem de Zwijgerschool te Staphorst. Nu moeten jullie niet denken, dat er op onze school altijd gezwegen wordt. Integendeel! Zeker bij het maken van deze pagina hebben we heel wat afgekletst. Weten julhe naar wie onze school genoemd is? Juist, naar Willem van Oranje.

Staphorst is bekend om de klederdracht. Een aantal

riifóer
PRUTSER

Claxontoestel
Voor het maken van dit fototoestel heb je nodig: -karton - een stukje pastic -kurk - 2 kokers of keukenrollen - 2 kleine kokers - 2 hobbysticks - dopje van een koker -lijm -schaar - stanleymes - kwasten - zwarte en groene verf of de kleuren die je zelf mooi vindt. Je snijdt eerst twee smalle reepjes karton van 8 x 3 cm en twee van 15 x 3 cm en twee rechthoeken van 15x8 cm. (Wil je het sneller doen, dan zoek je een kartoimen doosje met ongeveer deze afmetingen.) Op de eerste rechthoek (voorkant) plakje precies in het midden het dopje van een koker. Hieraan kun je de twee lenzen (kokers) bevestigen. Boven het dopje maak je een rechthoekig gat, watje ook doet op dezelfde plaats in de tweede rechthoek (achtermeisjes in onze groep draagt dat. In de zomermaanden trekken zij "burgerkleren" aan. Jongens dragen helemaal geen Staphorster klederdracht meer. In de zomer trekt ons dorp vele toeristen. Misschien ben je ook wel eens in Staphorst geweest?

Je kunt Staphorst niet bereiken per trein. De trein rijdt er wel doorheen, maar stopt niet. We hebben namelijk geen station en kant). Beide rechthoekige gaten beplak je met een doorzichtig stukje plastic. In de tweede rechthoek (achterkant) maak je een deurtje (10 x 5 cm) om de fotorolletjes te kunnen verwisselen. Nu ga je het toestel in elkaar zetten. De twee kleine kokers plaatsje birmen in het toestel.

Hierna kun je beginnen met de flitser. Je snijdt daarvoor twee strookjes van 114 cm x 6 cm. Dan de voorkant en de achterkant van 3 x 6 cm en de bovenkant van VA cm x 3 cm. Daarna snij je een rechthoekig gat in de voorkant. Dit rechthoekige gat beplak je met plastic. Bij het in daarom leek het ons bijna oiunogelijk om in te stappen in de claxontrein. Maar wat gebeurde er? Op een dag stopte de claxontrein voor onze school. We zijn allemaal ingestapt en hopen met vele andere kinderen het eindstation in Apeldoorn te bereiken. Goede reis! Hetty * elkaar lijmen van de flitser, plakje de twee witte hobbysticks erin (flitserlampen). Als je de flitser klaar hebt, plakje hem bovenop het toestel. (Snelle vogels kunnen als flitser ook een lucifersdoosje gebruiken.) Tot slot moetje bovenop het toestel een afdrukknopje (kurk) plakken en een transportknopje (kurk) om het rolletje terug te kunnen draaien. Hierna geef je het toestel een mooie kleur en je claxontoestel is klaar!

Veel succes met het fotograferen! Dirk

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen