Hij bidt

Christus, Die geen troost vindt bij Zijn discipelen, gaat tot Zijn Vader en bidt:

1. Dat die ure of die drinkbeker, dat is die smart, voorbij mocht gaan. Niet dat Hij de dood vreesde, die de martelaars al zingende kon lijden, maar opdat blijken zou dat Hij een waarachtig mens is, vlees en bloed deelachtig. Wiens natuur schrikt voor smart; en omdat de vloek van God over onze zonden Hem zo hard drukte, die nooit een martelaar heeft gevoeld en die geen mens kan dragen.

2. Dat nochtans des Vaders wil geschiede. Christus' menselijke natuur wenst vrij te zijn van dat bitter lijden. Dat was geen zonde, maar een puur menselijke beweging, die Hij buigt onder de wil van de Vader.

Heere, als Gij ons lijden toezendt geef dat wij het beginnen met dit gebed, ons buigende onder uw wil. Gedenkende, dat het een beker van uw hand is en dat het geen eeuw is, maar een ure. Bewaar ons, opdat wij niet verlokt worden door het vermaak dat in de zonde schijnt te wezen.

Maar leer ons denken aan de angst en bitterheid die in het einde volgen zullen. En maak ons altijd indachtig, wat een uiterste pijn Uw Zoon daarom heeft geleden, opdat wij ons het kwaad niet laten gelusten, Deuteronomlum 5:21, maar ons onthouden en afhouden van die vergiftigde zoetheid.

Ds. Jacobus Borstius (Uit: De zuchtende bruid)

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen