Petrus, Jacobus en Johannes met Hem

Christus is met Zijn discipelen gekomen in de hof van Gethsémané. Daar, in die hof aan de voet van de Olijfberg, heeft Christus tot Zijn discipelen gesproken: Zit hier neder, totdat Ik gebeden zal hebben. Drie van Zijn discipelen echter neemt Hij dieper mee de hof in. „Én Hij nam met Zich Petrus, en Jacobus en Johannes". Waarom. Hij, heeft behoefte aan het meeleven, meebidden, meelijden van Zijn discipelen. Hier blijkt weer dat Christus echt mens geweest is. Hij Is God, van eeuwigheid tot eeuwigheid, maar Hij heeft de menselijke natuur aangenomen. Niets menselijks was Hem vreemd. Behoefte aan meeleven is zo door en door menselijk. U zult maar eens door diepe wegen moeten gaan, hoe schreeuwt uw ziel dan niet naar meeleven, echt meeleven.

En dan hoeven het er niet veel te zijn, al is er maar één die echt meeleeft. Wat een verkwikking is dat. Eenzaamheid, weet u wat dat Is? Dat is zo verschrikkelijk. Als er niemand is die echt met u meeleeft, die echt belangstelling voor u heeft. Als de hel op Christus aankomt, kunnen zij niet wakker blijven.

Zo heeft Christus in absolute eenzaamheid geleden, van mensen verlaten. En straks ook van Zijn Vader verlaten! En zo moest het ook. Hij moest het alleen doen. Hij moest alles doen. Alleen zo is Hij volkomen Zaligmaker. Van de mens kan er niets bij en mag er niets bij. Wij ontmoeten een slapende discipelen. Zo krijgt Christus alleen de eer van het werk der zaligheid en zo valt de mens er totaal tussenuit. Maar zo is Hij ook de medelijdende Hogepriester, Die weet wat eenzaamheid is. Hij kan ook hierin volkomen medelijden met Zijn kinderen, als zij zich in de aanvechtingen van God en mensen verlaten gevoelen. Weet u wat de hel is? Dat Is de absolute eenzaamheid. Van Gods gunst en gemeenschap verlaten. Van mensen verlaten, ook al is men daar met velen, omdat daar alle medeleven en medelijden met elkaar ontbreekt. Maar nu heeft Christus de helse een zaamheid doorleefd, maar ook overwonnen, opdat Zijn kinderen zouden delen in de heerlijkheid in de volmaakte gemeenschap.

Dus Christus neemt hier drie van Zijn discipelen mee. Hij vraagt naar meeleven. Zijn menselijke natuur heeft daar behoefte aan. Maar er Is nog meer. Wij ontmoeten hier het bekende drietal Petrus, Jacobus en Johannes, Zij waren bij de opwekking van het dochtertje van Jaïrus, Zij waren op de berg der verheerlijking. En nu zijn zij het juist die dieper met Christus de hof in mogen. Deze drie worden verder meegenomen dan de andere discipelen. Zo Is het nog. Er is verschil in de leidingen Gods met Zijn kinderen. De een wordt verder geleld dan de ander. De een wordt dieper ingeleid dan de ander. En hoe dieper wij nu worden Ingeleid in het wonder van zalig worden, hoe kleiner wij worden. Want dan komen wij dieper in onze verlorenheid, dan leren wij meer dan anderen verstaan de strenge eisen van Gods recht. Maar dan leren wij ook al meer in Christus het leven vinden. En dat gaat altijd weer door het sterven in onszelf heen.

Maar waarom nu juist deze drie discipelen? Daar had Christus bijzondere bedoelingen mee. Want deze drie hadden zulke hoge verwachtingen van zichzelf. Petrus had gezegd: Al moest ik ook met U sterven, zo zal ik U geenszins verloochenen. En toen Christus aan Johannes en Jacobus vroeg of zij de drinkbeker konden drinken die Hij moest drinken, antwoordden zij: Wij kunnen! Wat stonden zij hoog met zichzelf. Wat een hoogmoed. Wat een eigenverwachting. Hier ziet u wie Gods kind In zichzelf is en blijft. Ik wil niet buigen, niet klein worden, niet alles verliezen. Ik ben een vijand van alleen van genade leven. Dat blijft de strijd In het leven van Gods volk. Maar de Koning weet hen klein te krijgen. Daarom heeft Christus juist deze drie meegenomen. Straks zullen zij leren wat er van hun eigenverwachting terechtkomt Straks zullen zij leren wie zij zijn. Want dan liggen zij te slapen. Als er Iets van Gods kinderen bij moest, dan was het eeuwig kwijt. Petrus, Jacobus en Johannes hadden een aparte behandeling nodig. Paulus had een doorn nodig. Zo weet de trouwe Zaligmaker precies wat ieder van Zijn kinderen nodig heeft om te leren leven van genade alleen.

Al nam Christus deze drie discipelen mee, zij zijn er geheel bulten gevallen. De mens valt er geheel bulten. Christus heeft het alleen gedaan, maar ook volkomen gedaan. Daarom kan het voor mensen die Hem alleen maar tegenstaan. Daarom is het genade alleen. Welgelukzallg wie met alles bulten Hem In de dood terechtkomt en van genade alleen leert leven. De Heere wil het ook u nog leren. Nog is er plaats op Zijn school. Nog laat de Heere prediken dat er voor die lijdende Man van smarten niemand te slecht Is. Gelukkig als wij alles leren verliezen, maar Hem alleen overhouden. 

Ds. J. J. van Eckeveld, Zeist

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen