Wolken

Liesbeth keek naar Marieke. „Boven spelen", zei ze. Er lag een lichte aarzeling in haar stem. Marieke knikte kort. „Met de poppen", vulde zij aan. Heleen glimlachte. „Gezellig", reageerde ze. „Zal mama straks warme chocolademelk voor jullie klaarmaken?"

Liesbeth was al bij de deur. „Goed", zei ze. „Kom Mariek..." Heleen hoorde hen de trap oprennen. Ze keek peinzend naar de dichte deur. Op de een of andere manier mocht ze deze Marieke niet. De oogopslag van het kind stond haar niet aan.

Ze stond op, zocht in haar rommella naar de schoolkrant van september. Het rijtje namen bij Liesbeths groep was lang. Marieke stond er niet bij. Was het meisje misschien net op school en had Liesbeth zich daarom over haar ontfermd? Of was het kind een jaar ouder en wilde ze proberen de baas over Liesbeth te spelen?

Heleen legde de schoolkrant weer weg. Hè bah, wat een nare gedachten had ze. Het was niet eerlijk: ze kende het meisje niet eens! Waarom ging ze af op uiterlijkheden en gevoelens? Tè vaak werden volwassenen al op deze manier gekritiseerd.

't Leek goed te gaan boven. Liesbeth, die meestal om de haverklap beneden verscheen, liet zich niet zien. Vaag hoorde Heleen af en toe haar stem. Mariekes stem drong niet door. Gerustgesteld ging ze achter de naaimachine zitten. Het zou wel goed gaan met die twee!

Tegen drieën rolde Wouter binnen met z'n vriend. „Ha lekker, wij ook!" riep hij, toen hij zag dat zijn moeder chocolademelk maakte. Heleen roerde ijverig in de mokken. Ze zag de verbaasde blik in de ogen van de vriend. „Wij hebben altijd chocolademelk uit een pak", hoorde ze hem zeggen. Ze knikte. „Dat kan ook", zei ze. 

De jongen kwam dicht bij haar staan. „M n moeder heeft geen tijd", vertelde hij. „Ze moet werken en..." Plotseling hield hij zijn mond. Er kwam een vuurrode blos op zijn gezicht. Heleen klopte de melk. Ze voelde medelijden. Dit joch zat bij Wout in de klas, was dus op de een of andere manier "reformatorisch" en toch moest zijn moeder werken... Zat er een tragedie achter dit verhaal of deed moeder het alleen maar voor de dure vakantie, leuke sieraden en lekkere parfums? Ze durfde het niet te vragen, nam zich voor extra hartelijk voor hem te zijn. Zon jongen kon het niet helpen!

Even later kwamen Liesbeth en Marieke beneden. Ze zaten knus bij elkaar op de bank. Liesbeth genoot zichtbaar. Had zij eindelijk dè vriendin gevonden?

En Marieke...? Heleen observeerde, bijna onbewust, het kind. Zij zat op het puntje van de bank en keek nieuwsgierig de hele kamer door. Ondertussen nipte ze als een echte dame van de chocolademelk. Toen haar blik die van Heleen kruiste, lachte ze open.

Opeens stond ze op. Langzaam liep ze naar de kast, waar de oude platenspeler stond. Tientallen platen hingen scheef tegen een dikke atlas aan. Heleen had zich al heel wat keren voorgenomen om de boel een beetje te ordenen, maar er was nog steeds niets van gekomen. Mariekes kleine vinger raakte heel even de platenspeler aan. Toen draaide ze zich weer om. „Waar is jullie cd?" vroeg ze.

Liesbeth begon te giechelen. Wout keek met een lachje zijn moeder aan. En Heleen voelde zich héél even ontzettend antiek. Toen vermaande ze zich. „Die hebben we niet", zei ze. „En ook geen stereotoren. Alleen maar een oude platenspeler met krakende grammofoonplaten". Ze dacht aan de stokoude plaat met gemeentezang die ze gisteren nog gedraaid had. Het ding verloor het honderd keer van de cd, maar ze was haar méér waard dan vijf cassettebandjes, louter omdat ze de plaat ooit van een ernstig zieke vriendin gekregen had.

"Alsof een cd-speler verkeerd is", zei Wouter opeens. „Die platen van u kraken". Hij keek schouderophalend naar zijn vriend. Heleen schudde haar hoofd. „Ik heb niks tegen een cd-speler", reageerde ze. „Maar ik heb wèl iets tegen mensen die altijd het nieuwste van het nieuwste willen hebben". Meteen realiseerde ze zich dat Marieke en Liesbeth zo'n hoogdravende zin natuurlijk nooit zouden begrijpen. „Kom", zei ze snel, „dan gaan we een plaat draaien".

Even later lagen de meiden op hun buik voor de grote boxen van de oude platenspeler. En de plaat kraakte. 

Ada Verrips

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen