Orgelbespeling door Marcel Dupré
Toen hij nog in de wieg lag, boog Guilmant zich al over hem heen, nam zijn handje onderzoekend in de zijne en voorspelde dat hij later organist zou worden. Toen hij vier was, zag hij Widor al spelen, tijdens de ingebruikname van het magistrale orgel van de St. Quen in Reuen: „U speelt erg mooi meneer, maar mijn vader speelt ook mooi".
Als achtjarig jochie wandelde hij hand in hand met de 83-jarige orgelbouwer Cavaillé-Coll langs de Seine, keuvelend over orgelbouw. Later wordt hij leerling van Guilmant en van Widor, en, als opvolger van de laatste, vaste bespeler van het Cavaillé-Coll-orgel van de Parijse kerk St. Sulpice. Zelfs Guilmants woning annex concertzaal in Meudon weet hij te bemachtigen. Marcel Dupré, erfgenaam van de Franse orgelromantiek. Wie anders dan hij, zo zou je denken, is geschikt om de muziek van zijn illustere voorgangers tot leven te brengen?
Op rolletjes
Vol verwachting zet je dan de cd op met historische opnamen vanuit de Thomaskerk in New York, waar Dupré in 1957 werken van Widor en Franck speelde. Even later denk je: Is dit nou alles? Want Dupré speelt weliswaar netjes en verzorgd, en het loopt allemaal op rolletjes, maar vaak ook beslist niet meer dan dat. De variaties uit Widors 6e Symfonie (Allegro) hangen als los zand aan elkaar, en diens fantasie over het "Salve Regina" speelt Dupré bij het droge af. Iets dergelijks horen we in zijn vertolkingen van Francks Choral I, II en III: uiterst formeel spel, met veel slecht getimede overgangen. Het valt in het niet bij wat Dupré's collega André Marchal en zijn leerling Jeanne Demessieux daar in 1948/1969 mee deden (weidse lyriek, brandende hartstocht). Soms lijkt het wel alsof Dupré études aan het studeren is.
Totdat de muziek beweeglijk wordt, naar een climax groeit, en Dupré zijn virtuositeit ten toon kan spreiden. Dan komt hij los, komt de muziek tot leven, en is er iets groots te horen. En wel zo groots, dat je als vastgenageld aan je stoel zit te luisteren. Francks Piece Héroïque is er helemaal, boeiend van begin tot eind, vitaal, krachtig, en van een enorme grandeur. Hier zit Dupré als een generaal op de orgelbank, als een waardige erfgenaam van een rijke Franse traditie. Aanbevolen.
N.a.v. "Marcel Dupré, Organ Recital", (Widor & Franck); St. Thomas Church, New York City? Mercury Philips 434 311-2.
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt
voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen,
vragen, informatie: contact.
Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing.
Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this
database. Terms of use.
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 26 februari 1993
Reformatorisch Dagblad | 28 Pagina's
Bekijk de hele uitgave van vrijdag 26 februari 1993
Reformatorisch Dagblad | 28 Pagina's