Van tafel

John ScuUey, topman van het computerconcern Apple en rechts centralebankpresident Alan Greenspan. „De Clintons maken duidelijk dat de nieuwe Democratische president niet alleen de vertegenwoordiger is van een benarde midden- en onderklasse, maar dat hij ook steun geniet binnen de gevestigde orde".

De first family wordt gecompleteerd in Vrij Nederland met een verhaal over presidents-dochter Chelsea Clinton. Zij wordt door haar ouders naar een privé-school (schoolgeld: tienduizend dollar per jaar) in plaats van naar de openbare school (schoolgeld: geen) gestuurd. „Ze kozen voor Sidwell, een dure Quaker-school voor de zonen en dochters van de movers en shakers in Washington, de televisiejournalisten, de congresleden en de senatoren. Van de duizend leerlingen is 17 procent zwart, 7 procent Aziatisch en 3 procent Hispanic".

Steeds meer Amerikaanse ouders zijn ontevreden over het ongesubsidieerde -openbare- onderwijs. Het Amerikaanse mediabedrijf Whittle BILL EN CHELSEA CLINTON Communications (voor 25 procent eigendom van Philips) ziet een gat in de markt, meldt VN. „Whittle wil betaalbare privé-scholen bouwen voor de middenklasse. Scholen die winst maken. Maar dan moeten de leerlingen wel zelf de wc's schoonmaken".

Onder de kop "De raadgevers van Den Haag worden bedankt" brengt VN een verhaal over de 5275 adviseurs die middels 277 commissies de regering adviseren. Een commissie van tamelijk onbekende kamerleden heeft echter de knoop doorgehakt: alles kan van tafel.

Jammer voor oom die al 21 jaar in de "commissie van advies inzake van boorwerken te vrijwaren kwetsbare gebieden" zijn dagen slijt. Wim Aantjes, de met stille trom vertrokken fractieleider van het CDA, moet vier commissies verlaten. En, zo vraagt VN zich openlijk af, „wat is Pieter van Vollenhoven zonder Raad voor de Verkeersveiligheid en Voorlopige Raad voor Verkeer en Waterstaat?"

Het gaat slecht met de fabrikanten van militair materieel. In HP/De Tijd een portret van „de slechtst draaiende bedrijfstak van Nederland". „De Kruithoorn in Den Bosch is voor 85 procent afhankelijk van orders uit Nederland en Duitsland. Toen de Duitse regering in mei 1990 besloot twee grote munitiebestellingen in te trekken, kwam het bedrijf meteen in de rode cijfers. Daarna zou het nooit meer zijn als vroeger. Directeur Birkenkamp: „Zo'n sterke afname van de orders had niemand verwacht. Regeringen schrappen orders, smeren ze uit over meer jaren en bestellen kleinere 'hoeveelheden".

De prioriteitennota die defensieminister Ter Beek in december presenteerde, was slecht nieuws voor de militaire industrie in Nederland: nog meer bezuinigen. Birkenkamp: „We krijgen de komende vijf jaar praktisch geen opdrachten meer. Voor een paar miljoen gulden misschien, eigenlijk niet noemenswaard. Dat is heel erg. Maar je kunt er niets tegen doen. Die afname is niet te stoppen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen