Kerkelijke eenheid

Het thema van de jongerenbondsdag van de Gereformeerde Kerken Vrijgemaakt die op Hemelvaartsdag in Barneveld gehouden werd, was "Kerkelijke eenheid". Prof. dr. C. Trimp zei dat eenheid allereerst een zaak is van de plaatselijke kerken. „Een echt gereformeerde synode wacht altijd op de kerken". Daarin heeft de Kamper hoogleraar volkomen gelijk.

Het heeft er een tijdlang op z'n minst alle schijn van gehad dat het proces van eenwording van de Gereformeerde Kerken en de Hervormde Kerk —Samen op Weg— een door de synode van bovenaf opgelegde zaak was. En voor zover deze oecumene plaatselijk 'opbloeit', kan zij in het algemeen de toets van Schrift en belijdenis niet doorstaan.

Die maatstaf legde professor Trimp terecht wel aan. Hij betreurt het dat kerken elkaar op die basis (nog steeds) niet kunnen vinden. De christelijke gereformeerde professor dr. W. van 't Spijker —gastspreker in Barneveld— onderstreepte het: Kerkelijke eenheid Is alleen mogelijk op basis van Schrift, belijdenis en kerkorde, „wel te verstaan, in die volgorde".

Een dergelijke 'enghartigheid' nemen de voorstanders van Samen op Weg In het algemeen iemand niet in dank af. Dat heet „door je eigen bril" en vanuit een bepaalde, eigen positie, tegen de oecumene aankijken. De belde hoogleraren verdienen echter In dit opzicht hartelijke bijval. Wie pal staat voor de gereformeerde belijdenis, moet soms smaad verdragen. Overigens kan ook niet ontkend worden dat hij die zich op grond van de gereformeerde belijdenis verzet tegen Samen op Weg, een bepaalde 'bril' op heeft. Voor de één —ook voor ons!— Is de gereformeerde religie uitdrukking van het ware bijbelse geloven. De ander meent zich op de been te kunnen houden met schriftkritische theologie. Uiteraard zijn het vaak —binnen de zogeheten gereformeerde gezindte— veel kleinere nuances die onderling verschil markeren.

Onmiskenbaar Is Ieders eigen positie mede bepalend voor de manier waarop hij tegen kerk en wereld aankijkt. Een verslaggever is inderdaad bezig „luisterend met een eigen oor", zoals prof. Van 't Spijker kort geleden in De Wekker schreef naar aanleiding van het verslag van de christelijke gereformeerde ambtsdragersconferentie. Van een referent kan gezegd worden dat hij bezig is „sprekend met een eigen stem". Wie kan zich daaraan ontworstelen?

Een schrijver noteert niet alleen, een spreker zegt ook —vanwege het meestal aanwezige ruimte- of tijdgebrek— slechts die dingen die hij vanuit zijn eigen positie relevant acht voor lezers of hoorders. Wat soms prompt door iemand met een (enigszins) andere mening wordt afgedaan als „alle objectiviteit missend". Het gaat in dit verband te ver —ziende op de verwarrende kerkelijke diversiteit— om uit de eigen positie die iemand kan innemen af te leiden dat hij alleen zegt of schrijft wat hoorders of lezers „graag zouden willen vernemen".

Eerlijk heeft professor Van 't Spijker in Barneveld gewezen op de diversiteit in zijn eigen kerken. Dat komt, zo verklaarde hij, doordat deze In de bijna honderd jaar van hun bestaan nooit een kerkscheuring hebben meegemaakt. Wij vallen daarin bij: Gelukkig! Waarbij wij niet mogen verzwijgen dat er tegen al te nauwe banden met de Gereformeerd Kerken Vrijgemaakt in de Christelijke Gereformeerde Kerken hier en daar nog altijd bezwaren leven.

Het Is Inmiddels zo geen unicum dan toch wel tekenend voor de groeiende sympathie, dat de vrijgemaakte jongeren professor Van 't Spijker hebben gevraagd als spreker voor hun bondsdag. Dat getuigt van een zekere mate van eensgeestes zijn. Dé tijd van verkeerde, haast mythische beeldvorming van elkaar, is volgens hem voorbij. Vanuit die optiek is het ook niet zo verwonderlijk als het vooral in vrijgemaakte kring gelezen Nederlands Dagblad —zoals kort geleden in De Wekker— een schouderklopje krijgt boven andere media.

Verheugend is dat de ND-journalist drs. H. Hoksbergen tijdens de bondsdag de legitimiteit van de bevinding heeft erkend. Volgens hem hebben vrijgemaakten de Nadere Reformatie te vaak gelijkgesteld met mystiek en dwaalleer. Het is overigens altijd weer de vraag wat leder vanuit zijn eigen positie onder bevinding verstaat. Hoe het ook zij, professor Trimp verdient bijval als hij de kerkelijke gescheidenheid typeert als nood. En als hij vaststelt dat die nood ons allen tot persoonlijke nood moet worden. Was dat maar meer zo.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen