Franse farao bouwde in Parijs zijn glazen piramide.

Piramides zijn even onlosmakelijk verbonden met Cairo zoals de Eiffeitoren slechts past in het stadsprofiel van Parijs. Frankrijks president, Frangois Mitterrand, wiens exclusieve smaak tot ver over de grenzen reikt, deinsde er niet voor terug de driehoek te introduceren in het hart van zijn "Lichtstad". De inmiddels roemruchte "Pyramide du grand Louvre" heeft wel een andere functie dan die waarmee Djoser de stenen driehoek bestemde tot beginstation voor zijn reis in het hiernamaals. Het eigentijdse gevaarte in Parijs dient namelijk als centrale entree voor de omvangrijke Louvre. En: zij is van louter glas. In 1981, met zijn aantreden, besloot Mitterrand van het Louvre „het grootste museum ter wereld" te maken. Daaropvolgend ging de Franse farao in conclaaf met een reeks adviseurs uit kunstzinnige sferen. Drie jaar later gaf het Elysée een communiqué uit: „De president hecht zijn goedkeuring aan het ontwerp van L M. Pei".

Deze woorden waren het startsein voor de bouw van de glazen piramide. Het zou een prestigieus project worden dat zowel een storm van kritiek als een golf van goedkeuring uitlokte.

Niettemin werd te midden van tegenwerping en loftuiting begin april de laatste hand gelegd aan een verbluffend staaltje werk. Of het nu gaat om de Rue de Rivoli, de Tuilerieën of Quay des Tuileries, vanuit alle drie de hoeken valt de piramide in het zicht. De eerste drie seconden hou je je adem in, taxeer je aarzelend dit gedurfde glasfenomeen in zijn historische setting, èn ontsnapt er of je wilt of niet langzaam een bewonderende uitroep aan je lippen. Plaats van locatie is het Cour Napoleon, het plein voor het Louvre. De piramide is opgebouwd uit een hoeveelheid glas die maar liefst 86 ton weegt en zij beslaat een oppervlak van 1250 m^. Aan haar flanken verrijzen drie ondeugende "petits piramides", 8 m^ en 5 m hoog, parallel in de richting van de museumingangen Denon, Richelieu en Sully.

Aan weerszijden van de moederpiramide strekt zich een in zes driehoeken verdeeld drijvend wateroppervlak uit, dat op zijn Zes en tachtig ton glas voor een glazen piramide. beurt een looppad bevat dat de piramide vierkant insluit. Op afstand bekeken lijkt het alsof Louvre-bezoekers zich eerst te water moeten begeven alvorens de ingang te bereiken. Dit bedrieglijke effect ontstaat doordat de vloer van de trottoirs lager ligt dan de met fonteinen verluchtigde vijvers.

 De kleine piramides hebben een illustratieve functie en dienen het ondergrondse terrein van bovenaards licht te voorzien. Moeder piramide is de nieuwe toegangspoort tot het reusachtige Louvre, dat tot voor kort her en der verspreide entrees bezat. Op ingenieuze wijze vormt zij dus een 'vaste ondergrondse oeververbinding' tussen de zijvleugels van het Louvre.

Twee rondwentelende deuren ontsluiten de piramide voor het publiek. Alsof het allemaal niets kost, staan bij iedere deur twee blauwgeüniformeerde conciërges die een unieke functie vervullen. De deuren draaien namelijk niet automatisch rond, maar worden 'handig' aangeduwd. Zitten er plots vier mensen in één compartiment, dan is dat te veel en stopt de dorpelwachter het haperende draaigeval om een passagier de gelegenheid te geven uit te stappen.

 Eenmaal binnen word je een fractie door een onmiskenbare chloorlucht bedwelmd. Drie stappen verder en je voelt reeds de zuigkracht van aangenaam historische geuren. Een lift, rol- en fraaie wenteltrap leiden naar het "niveau mezzanine". Mezzanine betekent tussenstation. In deze hal waant de twintigste-eeuwer zich in een melkwit uitgevoerde wereld, waarin kunstig wordt gewerkt met piramidale vormen in glanzende tot matte steensoorten.

Het nieuwe ondergrondse territorium biedt de bezoeker een scala aan informatie. Om maar niet te zeggen dat je van de ene verbazing in de andere valt. In het midden van het mezzanine staat strategisch een ronde informatiebalie. In de flanken van de hal posteren loketten, elk bevattende receptionisten. Bezoekers mofen ook een ticket trekken uit de aartjesautomaten. Er is altijd wel een controleur die de bezoeker zonder toegangsbewijs een halt toeroept als deze probeert via een van de drie roltrappen het museum binnen te dringen.

Zij die vermoeid raken van de onbevattelijke hoeveelheden cultuur die het Louvre herbergt, worden in het cafetaria op correcte wijze bediend van koffie met desgewenst croissant. Voorts oefent een beschaafde librairie onweerstaanbare charmes uit en dacht men aan een auditorium met 430 zitplaatsen. In de fraaie muur tegenover de centrale infobalie regeren de goden van deze tijd: grote beeldschermen die lopende exposities met locaties en openingsuren aanwijzen. Opvallend is dat het Louvre vaak tot prijzenswaardig laat in de avond, soms tot 21.45 uur, open is. Tekst: Marie van Beijnum Foto's :J. Verboom

Tegelijk met de bouw van de piramide werd het hele plein Napoleon 'onthoofd' om de aloude fundamenten van het Louvre bloot te leggen, iets wat gepaard ging met waardevolle archeologische vondsten. Een lange gang leidt thans tot een ruimte —"Sully"— rond de donjon alsmede een deel van de grachtmuren. Het nieuwe Sully lijkt onmiskenbaar het werk van een moderne generatie kathedralenbouwers. Gangen gaan er licht gebogen en ruimtelijk door het leven.

Eenmaal terug op de begane grond in avondlijk Parijs. De verlichte piramide ligt als een in modern tenue gestoken uitheemse vorm vast verankerd in de armen van het Louvre. Een lumineus idee.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen