Dieren uit de Bijbel

Ezel

De ezel wordt op veel plaatsen in de Bijbel genoemd. Enkele passages daarin zijn zeer bekend. Dat Bileam door een sprekende ezel werd tegengehouden, weten de kleine kinderen van de zondagsschool al. Dat de Heere Jezus op een ezel intocht deed in Jeruzalem, is ook algemeen bekend. Heel lang heb ik gedacht dat het rijden op een ezel een teken van armoe en geringheid was. Dat was in de bijbelse tijd echter beslist niet het geval.
Eeuwenlang was de ezel in Israël zelfs het symbool van voornaamheid. Een lichtgekleurde of witte tamme ezel werd als rijdier van een nieuwe koning gebruikt. Ook uit de lofzang van Debora blijkt dat witte ezels gereserveerd werden voor bijzondere personen (Richteren 5:10). De kanttekenaar schrijft daarbij: „Gelijk grote en aanzienlijke lieden gewoon waren te doen". In Richteren 10:4 staat van Jaïr: „En hij had dertig zonen, rijdende op dertig ezelveulens...". In hoofdstuk 12 kunt u iets dergelijks lezen.

Onmisbaar

De oosterse tamme ezel is een afstammeling van de Nubische wilde ezel. Dat is een fors dier dat niet getemd kan worden. Lang geleden leefde de Nubische ezel in kleine kudden in de steppen van Azië. Buiten de paartijd leefden de vrouwelijke en mannelijke dieren gescheiden. De vrouwtjes en oudere jonge dieren werden aangevoerd door een oude en ervaren merrie. De mannetjes leefden apart of in kleine groepen.
Nu komt dat nog slechts in enkele reservaten voor. In de tijd van de aartsvaders was de ezel reeds tot huisdier gemaakt. Juist in de oosterse landen was het dier onmisbaar. Er waren twee afstammelingen van de-wilde soort, een lichtgrijze en een donkergrijze. De lichtgekleurde, het rijdier van de welgestelden, werd gekenmerkt door levendigheid, snelheid en een vaste gang. In het bergachtige land was de ezel een zeer goed rijdier.
Het paard, dat in de tijd van koning Salomo wordt genoemd, heeft in de bijbelse tijd de ezel niet verdrongen, zelfs niet uit de legers. Dat kunt u lezen in 2 Koningen 7:7. Uit Ezra 2:67 blijkt hoe belangrijk de ezel in zijn tijd was. Van de Israëlieten die uit Babel terugkeerden, wordt onder meer vermeld welke dieren zij meenamen. Dat waren 736 paarden, 245 muildieren, 435 kamelen en ten slotte maar liefst 6720 ezels.

Verachtelijk

Hoewel de ezel als onmisbaar last- en rijdier door de Israëlieten zeer werd gewaardeerd, mocht hij niet als offerdier worden gebruikt. In de meeste streken van de wereld wordt het vlees van ezels niet gegeten. Slechts in noodgevallen mochten de Israëlieten het nuttigen. Tijdens de belegering van Samaria werd een ezelskop voor tachtig zilverlingen verkocht.
Een gestorven ezel werd niet begraven, maar buiten de stad op de vuilnisbelt gedeponeerd. Waarschijnlijk heeft Simson op zo'n plaats "een vochtig ezelskinnebakken" gevonden. De uitspraak van hem: „Met een ezelskinnebak heb ik duizend man geslagen", wordt als zeer verachtelijk beschouwd. De Heere zei van Jojakim: „...met een ezelsbegrafenis zal hij begraven worden, men zal hem slepen en daarhenen werpen, verre weg van de poorten van Jeruzalem".
Er zijn nog maar enkele Aziatische wilde ezels. Hun aantal wordt beperkt door het water dat in de steppen van Midden-Azië schaars is. In de droge zomermaanden moeten de wilde ezels binnen een afstand van tien tot twintig kilometer van een drinkplaats blijven. In zo'n beperkt gebied kunnen er niet veel leven. In Israël komen nu alleen in enkele natuurreservaten nog wilde ezels voor, dank zij het internationale Wereld Natuur Fonds. 

 Concurrentie

Tijdens speurtochten werd in de Danakilwoestijn in Ethiopië, vanuit de lucht en door groepen op de grond, onderzoek gedaan naar het voorkomen van de Somalische wilde ezel. Men ontdekte dat het aantal van die dieren snel achteruitging doordat zij te veel concurrentie hadden van het vee van de plaatselijke bewoners. Voor die bedreigde soort werden reservaten gesticht in een aantal gebieden in Noordoost-Afrika. Ook in dat grote land worden sommige dieren met uitsterven bedreigd. Voor wilde ezels is nauwelijks meer leefgebied beschikbaar.
De tamme ezel blijft ziin plaats bij de mens innemen. In het nabije oosten is het nog steeds oen vertrouwde verschijning en een nuttig gebruiksdier.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen