Hawking poogt idee van een Schepper volledig uit te bannen

 De als een genie beschouwde, zwaar lichamelijk gehandicapte Hawking bezet aan de universiteit van Cambridge de leerstoel waaraan eens de naam van Isaac Newton was verbonden.

„De mens heeft altijd de onderliggende samenhang van de wereld willen begrijpen", schrijft Hawking in zijn nieuwste boek (uitg. Bert Bakker, Amsterdam, 1988; paperback; 231 blz.; prijs 29,90 gulden). „Ook nu nog koesteren we de wens te weten waarom wij hier zijn en waar we vandaan komen. (...) En ons doel is niets minder dan een volledige beschrijving van het heelal waarin we leven". (...) „Een volledige, consistente, geünificeerde theorie is slechts de eerste stap: ons doel is een volledig begrip van de gebeurtenissen om ons heen en van ons eigen bestaan". (...)

 „Wanneer we het antwoord kennen op de vraag waarom wij en het heelal bestaan, is dat de bekroning van het menselijk verstand — want dan kennen we de geestvan God".

Verenigde theorie

Hemelbestormer Hawking geeft een aanzet voor die zo vurig gewenste volledig verenigde theorie, genoemd de quantumtheorie van de zwaartekracht. De richting die hij inslaat is: komen tot een combinatie van de algemene relativiteitstheorie (beschrijving van de zwaartekracht en de opbouw van het heelal op grote schaal) en de theorie van de quantummechanica (verklaring voor verschijnselen op extreem kleine schaal). De theoretisch natuurkundige wijst erop dat zijn idee dat tijd en ruimte „eindig maar onbegrensd" is, slechts een voorstel is. „De quantumtheorie van de zwaartekracht heeft een nieuwe mogelijkheid geopend, waarbij de ruimte-tijd geen grens heeft en er derhalve ook geen noodzaak is het gedrag op de grens te beschrijven. Er zijn dan geen singulariteiten waarin de natuurwetten hun geldigheid verliezen en evenmin een rand van de ruimte-tijd waar we God te hulp moeten roepen, of een of andere nieuwe wet moeten verzinnen die de randvoorwaarden voor de ruimte-tijd bepaalt. We zouden kunnen zeggen: „De randvoorwaarde voor het heelal is dat het geen rand heeft". Het heelal staat volgens dit model geheel op zichzelf en het ondervindt geen enkele invloed van buitenaf. Het is geschapen, noch zal het vernietigd worden. Het is er gewoon" (blz. 168).

De Britse hoogleraar: „De voorstelling dat ruimte en tijd een gesloten oppervlak kunnen vormen zonder begrenzing, heeft ook ernstige gevolgen voor de rol van God in'het reilen en zeilen van het heelal. Naarmate de wetenschappelijke theorieën er beter in slaagden gebeurtenissen te beschrijven, zijn de meeste mensen tot de overtuiging gekomen dat God het heelal toestaat zien te ontwikkelen volgens een verzameling wetten en dat hij niet meer dusdanig in het heelal ingrijpt dat deze wetten worden geschonden. Maar de natuurwetten verklappen ons niet hoe het heelal er in het begin zal hebben uitgezien — God bleef nog steeds de aangewezen persoon om het uurwerk op te winden en te kiezen hoe het begon. Zolang het heelal een begin had, konden we denken dat het ook een schepper had. Wanneer het heelal daarentegen werkelijk volkomen op zichzelf staat, zonder begrenzing of rand, heeft het begin noch einde: dan is het er gewoon. Welke plaats blijft er dan nog over voor een schepper?" (blz. 174). De mens op het toppunt —dieptepunt— van zijn vragen. God sprak tot Job: Waar waart gij, toen Ik de aarde grondde? Qob 38:4).

Hoe is het heelal ontstaan? Talrijk zijn de pogingen om de idee van een Schepper weg te rationaliseren. De Britse hoogleraar in de theoretische natuurkunde Paul Davies maakt enorme opgang met zijn boeken over de moderne natuurkunde. Hij heeft het over het heelal als zelfscheppend en zelforganiserend vermogen. In een vraaggesprek stelde hij: „God is quantumfysica". Hij denkt dat de natuurwetenschap een zekerder weg vormt tot God dan de religie (boek "God in de nieuwe natuurkunde").

Nu lijkt dit alles uitstekend te passen in de visie die heerst binnen de New-AgeBeweging, namelijk dat de moderne natuurkunde en de oosterse mystiek overeenkomsten hebben. Belangrijkste woordvoerder hiervan is de Amerikaanse natuurkundige Fritjof Capra (boek "De Tao van fysica"). God is dan de alles en iedereen doordringende energie.

In den beginne schiep God de hemel en de aarde. De Schepper, Die alles onderhoudt en regeert, vraagt geloof. De Bijbel geeft ons geen kant-en-klaar antwoord op al onze wetenschappelijke vragen. In het bijbelgetrouw wetenschappelijk onderzoek van de schepping zal steeds weer doorklinken: Gij zijt God, wij zijn mensen.

In het juli/augustus-nummer van het maandblad "Bijbel en Wetenschap" gaat drs. J. A. van Delden in op de vraag: Hoe oud is het heelal? Hij brengt naar voren dat bij de schepping het verschijnsel van „schijnbare ouderdom" zich moet hebben voorgedaan.

Van Delden stelt in het artikel: „Het scheppingsproces is een uniek, eenmalig gebeuren geweest. Als het gaat over de wordingsgeschiedenis van de sterren en hun ouderdom, zitten we wellicht zo dicht bij de grens van wat door ons begrepen kan worden, dat we er beter aan doen de majesteit van God te aanbidden en als wetenschappers de grens van wat gepast is, niet te overschrijden. Wetenschappers kunnen te ver gaan in het willen krijgen van antwoorden op hun vragen. Niet'alle nieuwsgierigheid is geheiligd". (...) „Laten we oppassen een oplossing te willen forceren, gedreven door wetenschappelijke hoogmoed of ongeduld; onze kennis is zeer beperkt. Misschien kunnen we later verdergaande uitspraken doen over de wijze, waarop we astronomische gegevens moeten interpreteren. Tot zolang is wat de Bijbel openbaart in ieder, geval voldoende om het evolutionisme af te wijzen".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen