Lichamelijk gehandicapte kan nu zelfs met zijn ooglid de computer bedienen

Ruud ten Voorde studeert aan de hts in Hilversum. Hij heeft gekozen voor de richting elektrotechniek met als differentiatie computerkunde. Als afstudeeropdracht houdt hij zich bezig met het ontwikkelen van een programma voor lichamelijk gehandicapten. Hoe hij daartoe is gekomen? Ruud: „Het idee is afkomstig van Chr. E. de Boer, courseware-manager bij . S-CON BV. Een kennis van De Boer heeft een zoon die niet kan praten en bewegen. Die vader heeft programma's geschreven voor z'n zoon. Dat waren programma's voor rekenen en tekstverwerking. Bij hem is de vraag opgekomen of er een programma ontwikkeld kon worden die de invoer van andere programma's vervangt". Die kennis van De Boer is B. Emons. Hij werkt bij IBM. Emons: „Het probleem met het verder ontwikkelen van die programma's was het geld. Je kunt wel een idee hebben en dat laten uitwerken, maar dat kost veel geld zodat het bijna niet te betalen is voor een lichamelijk gehandicapte. Ruud heeft dit toen tijdens z'n stageperiode opgepikt. Zodoende is het produkt niet zo duur. Ik moet zeggen dat Ruud er goed in geslaagd is om zo'n programma te schrijven

Knoppen

Op de werkplaats Heijenoord van het Dorp in Arnhem worden speciale 'knoppen' gemaakt die bij de minste of geringste aanraking een aan/uit signaal geven. Deze knoppen worden bij voorbeeld gebruikt bij het openen van deuren. De knoppen kunnen bediend worden met het hoofd, door middel van blazen, door middel van de stem, met behulp van oogleden of tenen.

Het programma dat Ruud heeft ontwikkeld is zo gemaakt dat een lichamelijk gehandicapte alleen maar op die ene knop hoeft te drukken. Wanneer hij in z'n rolstoel komt aangereden, gaat de computer vanzelf aan. Hij hoeft dus zelf niet meer het apparaat aar te zetten. Het programma wordt automatisch opgestart.

Op het beeldscherm verschijnt een "startset". Deze "startset" bestaat uit ;zes verticale kolommen en zes horizontale rijen. In deze matrix staan dus 36 functies. Zo staat het woord "kleine" voor een nieuwe matrix die onder andere uit kleine letters bestaat en het woord "grote" voor een matrix die uit hoofdletters bestaat.

Ruud demonstreert z'n programma met behulp van een rubber balletje waarin hij knijpt. Deze aanpassing is geschikt voor een lichamelijk gehandicapte die nog een klein beetje kracht in, z'n vingers heeft.

In de matrix die op het scherm verschijnt gaat steeds een balk van boven naar beneden. Je wilt de functie "kleine" in werking stellen. Wanneer de balk op de eerste horizontale rij staat, knijp je in het rubberen balletje. Nu gaat een klein balkje op deze regel van links naar rechts. "Kleine" staat op de tweede positie van de eerste rij. Wanneer het balkje op het woord "kleine" komt, knijp je opnieuw in het balletje. Nu verschijnt een nieuwe matrix op het scherm: "kleine set"

Op het scherm staat de naam Ruu... Hier moet nog de letter "d" achter geplaatst worden. De letter "d" staat in de "kleine set" op de eerste regel in vijfde positie. Wanneer het balkje op de eerste regel staat, knijp je in het balletje. Nu gaat het balkje van links naar rechts op de eerste regel. Staat hij op de vijfde positie, dan knijp je opnieuw en "Ruu..." wordt aangevuld tot "Ruud". Op deze manier kan een lichamelijk gehandicapte een hele brief schrijven.

Niet uniek

Ruud geeft toe dat dit systeem niet uniek is. Voor lichamelijk gehandicapten zijn al verschillende methoden ontwikkeld die volgens hetzelfde systeem werken. „Er zijn andere methoden op de markt die volgens hetzelfde principe werken. Maar zij hebben allemaal het nadeel dat de letters en tekens op een vaste positie zitten. De een gebruikt bepaalde tekens vaker dan de ander. Maar toch moeten ze beiden het hele letterbord af. Het programma dat ik ontwikkeld heb is veel flexibeler. In de eerste plaats met betrekking tot de invoer. De knopbediening kan aangepast worden naar de aard van de handicap. Heeft iemand bij voorbeeld geen kracht meer om in zo'n rubber balletje te knijpen, dan kan hij de computer besturen via z'n stem of door middel van blazen".

Maar ook het programma is flexibel: „Omdat je niet in het algemeen kunt spreken van lichamelijk gehandicapten, kun je ook geen algemeen programma voor ze maken. Dit programma kan dus aangepast worden. Een gehandicapte kan zelf de matrix invullen al naar gelang zijn behoefte. Onder een positie kun je bij voorbeeld je volledige adres zetten, zodat je dat niet steeds weer hoeft te schrijven. Op die manier zijn er natuurlijk veel meer mogelijkheden". Enthousiast Ruud is met dit afstudeerproject zes maanden bezig geweest. Op de hts waren ze enthousiast: „Op school vonden ze dit een mooi onderwerp, omdat het iets sociaals is. Iedereen kan hier ook gelijk het nut van zien.

Het is met andere woorden een tastbaar produkt". Het project is in opdracht van de Educatieve Software en Courseware Ontwikkelgroep (S-CON BV) in Arnhem, uitgevoerd. S-CON is een dochteronderneming van Kluwer. M. M. van der Zander, office manager, geeft aan dat dit programma binnen S-CON iets nieuws is: „Er zijn al wel programma's die iets dergelijks doen. Maar binnen SCON is dit een gloednieuw programma. Ook binnen de computerbranche ontvangen we erg enthousiaste reacties".

Op het ogenblik wordt dit programma uitgeprobeerd op de afdeling Ergotherapie van het revalidatiecentrum Sint Maartenskliniek in Nijmegen. De kliniek kon nog geen commentaar geven op het praktische gebruik van dit programma, omdat ze er nog te kort mee bezig is.

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen