PLO-masker af

 De moord gooit immers nieuwe olie op het vuur van de Palestijnse opstand op de westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook. En wat doen de met bloed besmeurde vingers van 'vrijheidsstrijders' liever dan naar anderen (natuurlijk Israël en de VS) wijzen?

Ja, bij gebrek aan tastbare militaire successen tegen aartsvijand Israël, roert Arafat graag de propagandatrom. Zo biedt de afschuwelijke kaping van het Koeweitse toestel de PLO momenteel de gelegenheid het beschaafde diplomatieke masker op te zetten. Het lijkt warempel wel of het brein achter heel wat vroegere vliegtuigkapingen zich tegenwoordig liever als bemiddelaar tussen kwelgeesten en slachtoffers opwerpt.

Maar deze PLO-schijn bedriegt. „Nee, aan 'internationaal terrorisme' doen we niet meer", zo luidt het officieel. Ondertussen blijven Arafats moordenaarsbenden onschuldige Israëlische burgers naar het leven staan. Wijlen Aboe Jihad vervulde een centrale rol in dit duivelse streven. Trouwens wat te denken van de warme betrekkingen die dit nieuwe slag 'diplomaten' onderhoudt met de fanatiekste moslims die er maar in Libanon te vinden zijn, de sji'itische Hezbollah? Juist: soort zoekt soort.

Het merkwaardigste verschijnsel in deze situatie is overigens de sympathie die heel wat westerse democraten menen te moeten opbrengen voor 'het berooide, ontheemde Palestijnse volk'. Juist in het veertigste jaar van zijn bestaan vallen zij de democratische staat Israël openlijk af en de Palestijnse extremisten bij. Ze plegen gewoon verraad aan hun eigen principes.

Is dat te veel gezegd? We dachten op grond van de geschiedenis van het Israëlisch-Palestijnse conflict van niet. Voortdurend hebben de radicale elementen in het Palestijnse kamp -en dat zowel vóór als na de Tweede Wereldoorlog— de boventoon gevoerd en zij willen van geen vergelijk met de 'Zionisten' weten.

Jasser Arafat mag braaf op de principiële PLO-winkel blijven passen zolang ook hij het extremisme omhelst en anders... wordt hij bijgeschreven op het bloedrode lijstje van de door ijveraars uit eigen gelederen vermoorde leidslieden als koning Abdoellah (1950), Said Hamami (1983). Isam Sartawi (1984) en -wie zal het momenteel zeker kunnen zeggen?— Aboe Jihad (1988). . De grondleggers van de staat Israël en hun nakomelingen hebben tientallen jaren lang een strijd op leven en dood moeten voeren tegen een combinatie van compromisloos Palestijns nationalisme en compromisloze islamieten. Het zou toch diep en diep treurig zijn, ja een volstrekte miskenning van de politieke realiteit in het Nabije Oosten, wanneer het Westen fraai ogende PLO-maskers verwisselde met de werkelijkheid.

Ja maar, die arme drommels op de westelijke Jordaanoever en in de Gazastrook dan. Hebben die dan geen recht op een onafhankelijke staat? Onthoud één ding: de PLO is big business (een organisatie waarin werkelijk miljarden omgaan) en zij bezit twee keer zoveel diplomatieke posten in de wereld als Israël. En met dit alles zijn de Palestijnen politiek gezien geen streep verder gekomen in het Nabije Oosten. Het heeft er Integendeel alle schijn van dat de PLO een doel op zichzelf geworden is.

Dat desondanks blijkens opiniepeilingen de meerderheid van de Palestijnen in de Gazastrook en op de westelijke Jordaanoever haar 'bevrijding' van de PLO blijft verwachten, moet niet alleen een waarschuwing zijn voor Israël, maar ook voor het Westen. Of willen we een nieuwe terreurstaat in deze al zo 'weivoorziene' regio scheppen?

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen