Digibron cookies

Voor optimale prestaties van de website gebruiken wij cookies. Overeenstemmig met de EU GDPR kunt u kiezen welke cookies u wilt toestaan.

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies

Noodzakelijke en wettelijk toegestane cookies zijn verplicht om de basisfunctionaliteit van Digibron te kunnen gebruiken.

Optionele cookies

Onderstaande cookies zijn optioneel, maar verbeteren uw ervaring van Digibron.

Bekijk het origineel

Schipperskinderen vallen niet tussen wal en schip

Bekijk het origineel

+ Meer informatie

Schipperskinderen vallen niet tussen wal en schip

4 minuten leestijd Arcering uitzetten

WERKENDAM — Ook schipperskinderen hebben recht op een goede deskundige medische begeleiding. Daar is het team van het Groene Kruis in Werkendam van overtuigd. Eén keer per jaar, tussen kerst en nieuwjaar, houdt men speciaal voor deze kinderen en hun ouders zitting. Donderdagmorgen kon men vanaf 9.00 uur bij het consultatiebureau aan de Sigmondstraat terecht.

Wij wilden er eens meer van weten. Hoe lost men dat op? Hoe overbrugt men de tussenliggende periode? Deze en andere vragen maakten dat we er een bezoek brachten. Aanwezig waren dokter Beijerman en zuster Trudy Visser.

Een vraag van ons aan dokter Beijerman was of het wel zin had om eenmaal per jaar bureau „voor schipperskinderen te houden". Dokter Beijerman vond van wel: „Al zou er maar één kind komen, dan nog was het niet zinloos. We wilden schipperskinderen net als de andere gewoon regelmatig laten komen, maar dat was onmogelijk. We zijn daarvan afgestapt en zijn vijf jaar geleden begonnen speciaal voor deze kinderen „schippersbureau" te houden. Daar wordt ook echt gebruik van gemaakt." Naar het bureau gaan is voor mensen als schippers soms best wel moeilijk. Het is iets nieuws en oma heeft ook kinderen gehad... Het is echter in het belang van het kind.

Belangrijk

Dokter Beijerman: „Wij letten in het eerste levensjaar vooral op de motorische ontwikkeling. Hoe het kind loopt en zich beweegt... Ook het lichamelijk onderzoek is van groot belang. Je moet het zo zien, het bureau stelt zich tot doel beginnende problemen om te buigen en te herleiden. Ik neem als voorbeeld een tweejarige jongen die scheel kijkt. Met de juiste behandeling kunnen we het scheelzien herleiden tot normaal kijken. Hadden we het zo gelaten, dan was er op zevenjarige leeftijd niets meer aan te doen geweest.

Vaste arts

Het is ook van belang dat men op het bureau een vaste arts heeft. Deïe ziet hetzelfde kind van de ene in Ie andere ontwikkeling. Bent u hier lis vaste arts?

Dokter Beijerman: „Ja, ik ben hier als vaste arts. Het is zeker belangrijk. Wij noemen de verschillende tijden in de kinderontwikkeling „fasen". Bij deze kinderen vooral letten-we op de faseproblémen. Zij leven in geheel andere omstandigheden. Komen veel minder buiten, hebben minder ruimte..."

De moeders kunnen in tegenstelling tot „landmoeders" niet regelmatig naar het bureau met hun kinderen. Waar kunnen zij op terugvallen als ze met een probleem zitten? Dokter Beijerman: „In principe kunnen ze overal in het land terecht. Het is zo, dat als de schippers met Pasen of Pinksteren ook massaai thuis zouden zijn, wij vaker schippersbureau zouden houden."

Blij
Hoe men In de sehipperswereld over het „schippersbureau" denkt? Mevrouw Van de Maas (van de ongeveer 1600 ton metende „Maria") vertelde dat ze er erg blij mee is. Ze neemt het te baat omdat ze al zo weinig thuis is. „Het is belangrijk", zegt ze. Dochtertje Anita is 19 maanden en de enige thuis. De andere vier kinderen in de leeftijd van 14, 13, 11 en 8 zitten op het internaat. „Een groot nadeel", vindt ze, „dat de'kinderen met zes jaar van boord gaan en eigenlijk niet meer voorgoed thuis komen."

„Het went nooit", zegt ze resoluut op de vraag of ze aan de afwezigheid van de kinderen gewend geraakt is.„Aan de wal kunnen ze het niet begrijpen wat het is om op een schip te zitten. Ook met mevrouw Hoogendoorn (m.s. „Gratias"; plusminus 328 ton) hadden we een gesprek. Dochtertje Tineke, tien maanden oud, was voor de eerste keer in het consultatiebureau.

Er was een kraamhulp van de wal aan boord geweest, maar die moest wel wennen. „Ze vond het allemaal zo klein en ja, het is ook klein, maar ik vind het steeds groter worden. We hebben een volautomatische •wasmachine. Eigenlijk alles wat ons hartje begeert. Alleen geen badkamer. Dat is wel wat behelpen hoor, maar ja."

Mevrouw Hoogendoorn komt zelf van het land en moest in het begin erg wennen. Ze kwam uit een groot gezin en miste de ruimte. Een rondje om het schip was ook de moeite niet, maar nu zou ze niet meer willen ruilen. Ook zij vindt het een nadeel de kinderen te moeten missen. „Je zou ze aan boord moeten kunnen houden."

Dit artikel werd u aangeboden door: Reformatorisch Dagblad

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 december 1982

Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's

Schipperskinderen vallen niet tussen wal en schip

Bekijk de hele uitgave van vrijdag 31 december 1982

Reformatorisch Dagblad | 20 Pagina's