Staalstaking is test voor Britse regering

De eersten, die hiervan de gevolgen zullen ondervinden, zijn ongetwijfeld de producenten van auto's. In het bijzonder British Leyland, dat 80'r van het staal, dat zij gebruikt, betrekt van de BSC. De BSC heeft de vakbonden loonsverhoging aangeboden en daarboven een nog niet vastgesteld bedrag in ruil voor plaatselijke overeenkomsten over produktiviteit, een vermindering van de overbezetting, minder overwerken en afwezigheid en een einde aan de beperkende maatregelen. Om de concurrentie het hoofd te bieden, moet de Britse staalindustrie drastisch gereorganiseerd worden en voordat de staking aangekondigd was, had de BSC verklaard dat er 50.000 mensen zouden moeten afvloeien. Voor 1980 heeft de regering ongeveer 1,2 miljard gulden aan steun aan de BSC gegeven.

Zware verliezen

De vakbonden vragen een loonsverhoging die overeenstemt met de inflatie van \T", maar de BSC is eigenlijk failliet, zij verliest ongeveer 4 miljoen gulden per dag. De directieleden van de BSC vrezen dat zij hun plaats op de wereldmarkt zullen verliezen en dat er zelfs meer banen verloren zullen gaan.

Tot nu toe hebben de particuliere .-it aal bedrijven nog geen gevolgen van de staking ondervonden en het ziet er naar uit dat de voorraden hen zullen bereiken. Maar de spoorwegvakbonden hebben geweigerd om staal naar BSC-fabrieken te vervoeren en de Europese vakbonden zullen niet toestaan dat staal voor BSC-fabrieken naar Groot-Brittannië wordt vervoerd.

De leider van de belangrijkste metaalbond heeft gezegd dat hij een korte onderbreking wil. maar de directeur van de BSC heeft verklaard dat het waarschijnlijk enkele weken zal duren. Het grootste probleem is dat als de ovens eenmaal uit zijn geweest, het ten minste twee weken kan duren voordat zij weer volledig in werking zijn.

Door het mogelijke desastreuze effect van deze staking zowel op de economie als op de industrie, is de staking onmiddellijk een zaak van politiek belang geworden. Maar een verzoek van de opppositieleider James Callaghan om het parlement in JAMES CALLAGHAN ...dehai gevraagd... spoedzitting bijeen te roepen, is resoluut van de hand gewezen door Thatcher.

Test voor Thatcher
Dit is de eerste werkelijke test oor de regering-Thatcher in een geschil tussen werknemers en werkgevers. De minister van industrie, Sir Keith Joseph heeft duidelijk gemaakt dat de regering niet tussenbeide zal komen en dat er geen overheidsgeld beschikbaar is voor welke regeling ook, die door de werkgevers en werknemers vakbonden bereikt moet worden.

De ministers hebben uitgerekend dat de vakbonden een slechte tijd gekozen hebben om de staking uit te roepen. Na een periode van vier tot zes weken zullen de voorraden van de industrie uitgeput zijn.

Informeel zijn al besprekingen begonnen tussen de commissie, die de regering adviseert over industriële zaken, de vakbonden en de werkgevers. Maar het schijnt dat er weinig is waar over te praten valt. De vakbonden willen geld en dat heeft de BSC niet.

Werkwilligheid

Er zijn sterke aanwijzingen dat vele staalarbeiders niet willen staken en dat zij de oorkeur zouden hebben gegeven aan een stemming en op grond daarvan een beslissing nemen. Daar de produktie van de BSC de laagste is in Europa, hoopte de BSC door plaat.selijke overeenkomsten over de produktiviteit de lonen en het werk te verbeteren. Het enige positieve teken is dat beide zijden bereid zijn om de tafel te gaan zitten, als er iets is dat zij kunnen bespreken. Zoals het er nu naar uitziet zijn de vooruitzichten voor de Britse industrie en economie, als de staking voortduurt tot het eind van de maand, erg somber.gjg,,s,i^tii

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen