„Uw werk, behoud dat in het leven''

Misschien is juist dáármee het probleem van de Nederlandse Hervormde Kerk wel gesteld. Wat van haar reilen en zeilen in de publiciteit komt, dat zijn voornamelijk de synodalia: besprekingen, besluiten, officiële of minder officiële stukken, rapporten en nota's. Maar de agenda van de Synode blijkt vaak weinig of helemaal geen weerklank te vinden in de gemeenten. Het is dan ook niet de eerste keer dat de klacht wordt geuit dat de afstand tussen de hoogste vergadering van de kerk en het grondvlak zo groot is.

De kernwapens

Om dan maar van bovenaf te beginnen: een synodale discussie die brede belangstelling kreeg en nog steeds krijgt was de zaak van de kernwapens. Op de voorjaarssynode was een „praatstuk" aan de orde, opgesteld door de ROS (Raad voor zaken van Overheid en Samenleving) en tijdens de discussie daarover bleek dat de verschillende modaliteiten in de kerk dichter bij elkaar stonden dan menigeen had verwacht.
Dat was uiteraard te verklaren uit de algemene afkeer die ieder weldenkend mens moet hebben van het gebruik van kernwapens. De vraag die nog beantwoord moet worden is of er een redelijk alternatief bestaat, dat wil zeggen of het mogelijk is de kernwapens eenzijdig af te schaffen. Die vraag zal in 1980 opnieuw aan de orde komen, nadat de kerkeraden en gemeenten hun mening over dit onderwerp hebben kenbaar gemaakt.
Een andere zaak die de synode bezig Door ds. W. van Gorsel hield en die ook velen in de kerk in beweging bracht was „Samen op Weg". In oktober werd hieraan zelfs een extra vergadering van de generale synode gewijd. Het was toen de tweede keer dat er een zogenaamde combi-synode bijeenkwam, een gezamenlijke vergadering van de Hervormde en de Gereformeerde synode. Besloten werd toen de op gang gekomen samenwerking tussen de beide grote protestantse kerken in ons land voort te zetten.
Er zijn nu al ongeveer honderd gemeenten in ons land waar een vergevorderde vorm van samenwerking bestaat en het ziet ernaar uit dat dit aantal nog zal toenemen. De problemen voor een hereniging tussen beide kerken liggen bij de „uitersten": de vrijzinnigen in de Hervormde Kerk vrezen nog altijd voor leertuchtprocedures wanneer het „Gereformeerde" element sterker wordt, terwijl de Geref. Bond bij een eventuele intocht van de Geref. Kerken juist bang is voor verzwakking van het Gereformeerde karakter van de kerk.

Einde van een praesidiaat

Voorbijgaand aan andere belangrijke en minder belangrijke zaken willen we even memoreren het afscheid van ds. G. Spilt als synode-praeses, een taak die hij vijf jaar lang heeft waargenomen en dat tot ieders voldoening. Het is werkelijk geen sinecure, leiding te moeten geven aan een zo heterogeen gezelschap als de generale synode, waarin alle modaliteiten vertegenwoordigd zijn en waarin de meest gevarieerde meningen te beluisteren zijn.
Spilt, hoewel zelf behorend tot de Geref. Bond, was een voorzitter die de objectiviteit wist te bewaren, maar nooit krampachtig of angstvallig, integendeel, met een fijne milde humor die ontwapenend werkte. De nieuwe synode-praeses — wie wordt dat? — zal in ieder geval van goeden huize moeten komen om zijn voorganger te verbeteren!
De vermelding waard is ook dat het voor het eerst in de geschiedenis van de Ned. Herv. Kerk een Informatiekrant verscheen onder de titel „Kijk op de Kerk". De inhoud van deze krant kan het best worden getypeerd met het opschrift van het hoofdartikel „Wat er in de Kerk gebeurt en waarom".
De bedoeling is de gemeenteleden op de hoogte te stellen van het leven en werken van de Kerk. Uiteraard kan zo'n Informatiekrant niet meer bieden dan , een vrij objectieve dwarsdoorsnede van het gevarieerde kerkelijk leven, maar het valt wel op dat er een behoorlijke plaats is ingeruimd voor de rechtersector: de Gereformeerde Zendingsbond en de
Hervormd-Gereformeerde Jeugdbenden komen uitvoerig aan de orde.

Kandidaten-overschot

Wat die rechtersector betreft — daarnaar zal als vanzelf de interesse van de meeste lezers uitgaan — deze werd in het afgelopen jaar geconfronteerd met het feit dat er een kandidaten-overschot dreigt. Nog niet zo lang geleden was er een tekort aan predikanten, maar nu lijkt de tijd niet ver meer dat het aanbod de vraag gaat overtreffen.
Het aantal vakante kandidaatsgemeenten is tot een minimum gereduceerd, terwijl voor een groot aantal studenten het einde van de studie in zicht begint te komen. Dat is niet direkt een verontrustend verschijnsel. Door emeritaat, overlijden, enzovoorts, van oudere predikanten komt er toch wel een zekere doorstroming. Maar de jaren waarin kandidaten acht of tien of meer beroepen konden krijgen zijn voorlopig wel verleden tijd.
Zoals reeds in het begin werd opgemerkt: een jaaroverzicht kan slechts een greep bieden uit het vele. Wat niet in een jaaroverzicht komt is wellicht nog belangrijker. Ook in 1979 werd het Woord bediend, werden kinderen gedoopt, werd het Avondmaal gevierd, deden jongeren en ouderen belijdenis van het geloof, werden mensen in het ambt bevestigd en werden ambtsdragers van hun post afgelost.
Wat zich nog meer aan de waardering onttrok was het verborgen werk dat de Heilige Geest doet door Woord en sacrament. Dat werk moet nog doorgang vinden, bij alles wat ons verdriet doet, ook in de vaderlandse kerk. Daarom kan ook voor 1980 onze verwachting van niets en niemand anders zijn dan van die God Die niet laat varen het werk dat Zijn hand begon, en kan ons gebed niet anders zijn dan: „Uw werk, o Heere, behoudt dat in het leven in het midden der jaren".

Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt en kan nog fouten bevatten. Digibron werkt voortdurend aan correctie. Klik voor het origineel door naar de pdf. Voor opmerkingen, vragen, informatie: contact.

Op Digibron -en alle daarin opgenomen content- is het databankrecht van toepassing. Gebruiksvoorwaarden. Data protection law applies to Digibron and the content of this database. Terms of use.

Printen